Hayatımız ve Hizmetimiz İbadeti Kitapçığı İçin Kaynaklar
7-13 KASIM
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 5-6
“Bizle Olanlar Onlarla Onlardan Çok”
it-1-E 716 p. 4
Elişa
İsrail kralı Yehoram’ın döneminde Aramiler İsrail’e bir saldırı planlar. Fakat Aram kralı 2. Ben-hadad’ın yaptığı planlar birçok kez suya düşer. Çünkü Elişa, Aramilerin attığı her adımı kral Yehoram’a bildirmektedir. Ben-hadad başta aralarında bir hain olduğunu düşünür. Fakat gerçeği öğrenince Elişa’yı yakalamak için ordusunu Dotan’a gönderir. Atlarla ve savaş arabalarıyla şehri kuşatır. Elişa’nın hizmetkârı çok korkar ve Elişa Yehova’ya onun gözünü açması için dua eder. Sonra hizmetkâr ‘Elişa’nın çevresinde tüm dağlık bölgenin ateşten savaş arabaları ve atlarla dolu olduğunu görür.’ Aramiler yaklaşınca, Elişa bu sefer Yehova’dan tam tersi bir mucize yapmasını ister ve “Ne olur bu milleti kör et” der. Elişa Aramilere “Beni takip edin” der, ama onları ellerinden tutup götürmez. Buradan Aramilerin fiziksel değil, zihinsel körlük yaşadığını anlıyoruz. Onlar, Elişa’nın yakalamaya geldikleri kişi olduğunu ve onları nereye götürdüğünü algılayamazlar (2Kr 6:8-19).
it-1-E 343 p. 1
Körlük
Arami ordusunun Elişa’nın isteği üzerine yaşadığı körlüğün zihinsel olduğu anlaşılıyor. Tüm ordu fiziksel olarak kör olmuş olsaydı hepsinin yolu elleriyle yoklayarak bulmaları gerekecekti. Fakat Kutsal Kitapta Elişa’nın onlara “Yanlış yoldasınız, aradığınız şehir bu değil. . . . . Beni takip edin” dediğini okuyoruz. Bu durumla ilgili psikolog William James şunları söylüyor: “Beyin kabuğundaki bir işlev bozukluğunun etkilerinden en ilginci zihin körlüğüdür. Söz konusu olan görsel algı bozukluğu değil, gördüklerini anlamlandıramamaktır. Psikolojik olarak bu durum, görsel olarak algılanan şeyle anlamı arasında bağlantı kuramamaktır. Dolayısıyla bu, beynin görme merkeziyle diğer algı merkezleri arasındaki bağlantı kopukluğu olarak yorumlanabilir” (Principles of Psychology, 1981, cilt 1, s. 59). Arami ordusunun yaşadığı körlük anlaşılan bu tür bir körlüktü ve ordu Samiriye’ye vardığında Yehova onları iyileştirdi (2Kr 6:18-20). Sodom halkı da benzer bir zihin körlüğü yaşamış olabilir. Çünkü gerçekten kör olsalardı görme yetilerini kaybettiklerini anlayıp şaşırabilirlerdi. Oysa onlar kayda göre ısrarla Lût’un kapısını aramaya devam etti (Ba 19:11).
14-20 KASIM
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 7-8
“Yehova Beklenmeyeni Yaptı”
it-1-E 716-717
Elişa
Aram kralı 2. Ben-hadad ordusunu gönderip Samiriye’yi kuşatır. İsrailliler kuşatmada çok zorlanır, öyle ki kayıtta oğlunu yiyen bir kadından bahsedilir. Kral Yehoram, Elişa’yı öldürmeye ant içer. Fakat alelacele ettiği bu yemini tutamaz. Yaverini Elişa’nın evine gönderir ve Yehova’dan umudunu kestiğini söyler. Elişa, krala ertesi gün yiyecek bolluğu olacağını söyler. Fakat kralın yaveri bu sözlere inanmaz. Bunun üzerine Elişa ona şöyle der: “Bunu gözlerinle göreceksin, fakat onlardan yiyemeyeceksin.” Yehova Aramilere bazı sesler işittirir. Birkaç milletin bir olup üzerlerine geldiğini düşünürler ve kaçarlar. Tüm yiyeceklerini ordugâhta bırakırlar. Kral Aramilerin gittiğini öğrenir ve Samiriye kapısını koruması için yaverini görevlendirir. Açlıktan gözü dönmüş olan İsrailliler ordugâha akın ederken yaveri ezer. Yaver, Elişa’nın dediği gibi yiyecekleri gözleriyle görür ama yiyemez (2Kr 6:24–7:20).
Ruhi Hazineleri Keşfedin
it-2-E 195 p. 7-8
Kandil
Davut’un Soyundan Gelen Krallar. Yehova İsrail tahtına Davut’u oturttu. Davut Tanrı’nın yönlendirmelerini izleyerek hikmetli bir lider olduğunu kanıtladı. Bu yüzden ona “İsrail’in ocağı [dipnot; sözcük anlamıyla kandili]” dendi (2Sa 21:17). Yehova Davut’la krallık ahdi yaptığında şunu vaat etti: “Tahtın devirler boyu ayakta kalacak” (2Sa 7:11-16). Dolayısıyla Davut’un oğlu Süleyman’ın soyundan gelen tüm yöneticiler de İsrail’in “ocağı [kandili]” olacaktı (1Kr 11:36; 15:4; 2Kr 8:19; 2Ta 21:7).
Kral Tsedekiya tahtından indirilip Babil’e sürgüne götürüldü ve orada öldü. Bu durumda “ocak” sönmüş gibiydi. Fakat Yehova ahdini unutmadı. “Hak sahibi gelinceye kadar” hükümdarlık konumunu kimseye vermedi (He 21:27). “Davut oğlu” İsa Mesih sonsuza dek bu tahtın sahibi oldu. Yani Davut’un ocağı asla sönmeyecek (Mt 1:1; Lu 1:32).
28 KASIM–4 ARALIK
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 11-12
“Hırslı ve Kötü Atalya Cezasız Kalmadı”
it-1-E 209
Atalya
Atalya da annesi İzebel gibi kocasını etkisi altına aldı. Kocası Yehoram sekiz yıllık saltanatı boyunca Yehova’nın gözünde kötü olan işler yaptı (1Kr 21:25; 2Ta 21:4-6). Ve Atalya aynı annesi gibi birçok masum insanı öldürdü. Kendisi de kötü biri olan oğlu Ahazya, bir yıl hüküm sürdükten sonra öldürüldü. Bunun üzerine Atalya kral soyundan gelen herkesi öldürdü. Sadece bebek Yehoaş hayatta kaldı. Onu başkâhin ve eşi (Yehoaş’ın halası) sakladı. Atalya kendini kraliçe ilan ederek MÖ yaklaşık 905-899 yılları arasında altı yıl hüküm sürdü (2Ta 22:11, 12). Oğulları Yehova’nın mabedindeki kutsal eşyaları Baal’e sundu (2Ta 24:7).
it-1-E 209
Atalya
Yehoaş yedi yaşına geldiğinde sadık Başkâhin Yehoyada onun yaşadığını açıkladı. Ardından tahtın asıl varisi olarak Yehoaş’a taç giydirdi. Sesleri duyan Atalya koşarak mabede geldi ve olanları görünce “İhanet! İhanet!” diye bağırdı. Fakat Başkâhin Yehoyada’nın emriyle mabet alanından dışarı çıkarıldı ve sarayın at kapısında öldürüldü. Anlaşılan o Ahab’ın ailesinden hayatta kalan son kişiydi (2Kr 11:1-20; 2Ta 22:1–23:21). Şu sözlerin doğruluğu açıkça görüldü: “Yehova’nın Ahab evi hakkında söylediklerinden, Yehova’nın sözlerinden hiçbiri boşa çıkmayacak” (2Kr 10:10, 11; 1Kr 21:20-24).
Ruhi Hazineleri Keşfedin
it-1-E 1265-1266
Yehoaş
Başkâhin Yehoyada hayatta olduğu sürece, Yehoaş’a babalık yaptı ve yol gösterdi. O dönem boyunca Yehoaş başarılı oldu. Yehoaş 21 yaşına geldiğinde iki karısı vardı. Onlardan birinin adı Yehoaddan’dı. İki karısından oğulları ve kızları oldu. Bu sayede neredeyse yok olmak üzere olan Davut’un soyu yeniden güçlendi. Böylece Mesih’e giden soy sürebildi (2Kr 12:1-3; 2Ta 24:1-3; 25:1).
12-18 ARALIK
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 16-17
“Yehova’nın Sabrının Bir Sınırı Var”
it-2-E 908 p. 5
Şalmaneser
İsrail Kralı Hoşea’nın zamanında (MÖ y. 758-740) kral 5. Şalmaneser Filistin’i ele geçirdi. Hoşea’yı kendisine bağlı bir kral yaptı ve ondan her yıl haraç aldı (2Kr 17:1-3). Fakat bir süre sonra Hoşea haracı ödeyemedi. Şalmaneser onun Mısır Kralı So ile işbirliği yaptığını öğrendi ve onu hapse attı. Şalmaneser ardından Samiriye’yi 3 yıl boyunca kuşattı ve bu güçlü şehri sonunda ele geçirdi. Sonra İsraillileri sürgüne götürdü (2Kr 17:4-6; 18:9-12; ayrıca Ho 7:11; He 23:4-10 ile karşılaştırın).
it-1-E 414-415
Tutsaklık
Hem kuzeydeki 10 kabilelik İsrail krallığının hem de güneydeki 2 kabilelik Yahuda krallığının sürgüne götürülmesinin nedeni aynıydı. Onlar sahte tanrılara tapınmak için Yehova’yı ve pak tapınmayı bıraktılar (Tkr 28:15, 62-68; 2Kr 17:7-18; 21:10-15). Fakat Yehova onları uyarmak için peygamberler göndermeye devam etti. Onlar ise uyarılara aldırış etmedi (2Kr 17:13). 10 kabilelik İsrail krallığında, ilk kralları Yeroboam’ın başlattığı sahte tapınmayı tamamen temizleyecek bir kral çıkmadı. Güneydeki Yahuda krallığı ise, hem Yehova’nın uyarılarından hem de sürgüne götürülen İsrail’in başına gelenlerden ders çıkarmadı (Yr 3:6-10). Sonunda esir oldular. Her iki krallık da sürgüne tek seferde değil, kısım kısım götürüldü.
Ruhi Hazineleri Keşfedin
it-2-E 847
Samiriyeli
Kutsal Yazılarda “Samiriyeliler” ifadesini ilk kez 2. Krallar 17:29’da, Asurlular MÖ 740’ta 10 kabilelik krallığın başkenti Samiriye’yi ele geçirdikten sonra görürüz. Bu ilk “Samiriyeliler” ifadesiyle, kuzey krallığının yerlileri kastedilir, Asurluların oraya fetihten sonra yerleştirdiği yabancılar değil. 2. Tarihler 34:6-9’daki kayıt (2Kr 23:19, 20 ile karşılaştırın), Yoşiya kralken o bölgede yaşayan İsrailliler olduğunu gösteriyor. Buradan Asurluların tüm İsraillileri sürgüne götürmediği sonucunu çıkarabiliriz. Zamanla “Samiriyeliler” ifadesi Samiriye’de kalan yerlilerin ve Asurluların getirdiği yabancıların soyu için kullanılmaya başlandı. Kuşkusuz onlar arasında evlilikler yapılmıştı. Bir süre sonra bu ifade, ırksal ya da siyasal bir anlam taşımaktan çok dinsel bir anlam taşımaya başladı. “Samiriyeli” ifadesi, eski Şekem ve Samiriye yakınlarında ortaya çıkan bir mezhebe ait kişiler için kullanılıyordu. Onların bazı inançları Yahudilikten çok farklıydı (Yhn 4:9).
19-25 ARALIK
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 18-19
“Düşmanlarımız İmanımızı Nasıl Zayıflatmaya Çalışıyor?”
yb74-E 177 p. 1
Almanya
SS askerleri uzlaşma belgesini imzalatmak için iğrenç hilelere başvurdular. Ama bu belgeyi imzalayanlara öncekinden daha kötü davrandılar. Karl Kirscht bununla ilgili şöyle dedi: “Toplama kamplarında, Yehova’nın Şahitleri böyle aldatma girişimlerine herkesten daha çok maruz kaldılar. SS askerleri bu şekilde onlara uzlaşma belgesini imzalatabileceklerini düşünüyorlardı. Bunu bizden defalarca istediler. Bazıları imzaladı. Fakat çoğu durumda serbest kalmak için bir yıldan fazla beklemek zorunda kaldılar. Bu süreçte SS askerleri onlara ikiyüzlü ve korkak diyerek hakaret etti. Kamptan ayrılmadan önce de onları iman kardeşlerinin arasında sözde ‘onur yürüyüşü’ yapmaya zorladılar.”
26 ARALIK–1 OCAK
TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. KRALLAR 20-21
Ruhi Hazineleri Keşfedin
it-2-E 240 p. 1
Tesviye Aleti
Tesviye aleti, bir binanın düzgün şekilde inşa edilmesi için veya yıkılıp yıkılmayacağına karar verilirken kullanılırdı. Yehova yoldan sapmış Yeruşalim’e şöyle söyledi: “Samiriye için kullandığım ölçü ipini ve Ahab evi için kullandığım tesviye aletini Yeruşalim için de kullanacağım.” Tanrı, Samiriye’yi ve Ahab’ın evini ölçtü ve ahlaksal olarak kötü durumda buldu. Bu da yıkımlarına yol açtı. Aynı şekilde Tanrı, Yeruşalim’i ve yöneticilerini de yargılayacaktı. Kötülüklerini ortaya çıkaracak ve bu şehre yıkım getirecekti. Bu olaylar MÖ 607’de gerçekleşti (2Kr 21:10-13; 10:11). Yehova İşaya aracılığıyla, böbürlenen kötülere ve Yeruşalim yöneticilerine başlarına gelecek felaketi bildirdi: “Adaleti ölçü ipi; doğruluğu tesviye aleti yapacağım.” Gerçek adalet ve doğruluk standartları gerçekte kimin Tanrı’nın hizmetçisi olduğunu ortaya çıkaracaktı. Böylece kimin korunup kimin yok edileceği belirlenecekti (İş 28:14-19).