Hayatımız ve Hizmetimiz İbadeti Kitapçığı İçin Kaynaklar

© 2022 Watch Tower Bible and Tract Society of PA

6-12 MART

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 1. TARİHLER 23-26

“Mabetteki Tapınma Titizlikle Organize Edildi”

it-2-E 241

Levioğulları

Davut, Levioğullarının işlerini titizlikle organize etti. Gözetimden sorumlu kişiler, görevliler, hâkimler, kapı görevlileri ve hazineden sorumlu kişiler tayin etti. Ayrıca kâhinlere yardım etmeleri için çok sayıda Levioğlu atadı. Onlar mabette, avlularda ve yemek odalarında kurban ve sunularla ilgili işlerde, tartma, ölçme, kutsal eşyaları arındırma ve muhafızlık görevlerinde kâhinlere yardım ederlerdi. İlahici Levioğulları da aynı kâhinler gibi 24 bölüğe ayrılmışlardı ve sırayla hizmet ederlerdi. Görevler kura çekilerek belirlenirdi. Bölüklere ayrılmış kapı görevlilerinin nöbet yeri de kura ile seçilirdi (1Ta 23; 25; 26; 2Ta 35:3-5, 10).

it-2-E 686

Kâhin

Mabette hizmet eden kâhinlere önderlik eden görevliler vardı. Belirli hizmetleri yapacak kişiler kurayla seçilirdi. 24 bölüğün her biri yılda 2 defa, birer hafta hizmet ederdi. Bayramlarda halk binlerce kurban sunduğu için, anlaşılan tüm kâhinler mabede gelip hizmet ederdi. Mabedin adanmasında da aynısı olmuştu (1Ta 24:1-18, 31; 2Ta 5:11; ayrıca 2Ta 29:31-35; 30:23-25; 35:10-19 ile karşılaştırın). Bir kâhin, o sırada görevli olan kâhinlerin işini engellemediği sürece başka zamanlarda da mabette hizmet edebilirdi. İsa yeryüzündeyken kâhinlerin sayısı çok fazlaydı. Haham gelenekleri, herkese sıra gelmesi için bir haftanın bir bölükteki ailelere paylaştırıldığını söyler. Aileler sırayla bir ya da birkaç gün hizmet ederek bir haftayı tamamlıyordu. Hizmet edecekleri gün sayısı, ailenin büyüklüğüne göre belirleniyordu.

it-2-E 451-452

Müzik

Mabedin hazırlığı yapılırken, Davut 4.000 Levioğlunu ilahici olarak görevlendirdi (1Ta 23:4, 5). Bunların 288’i “Yehova’ya ilahi söylemek üzere eğitilmiş yetenekli” kişilerdi (1Ta 25:7). Asaf, Heman ve Yedutun (bazı ayetlerde Etan olarak geçer) başarılı müzisyenlerdi. Müzikle ilgili tüm düzenlemeleri onlar yapıyordu. Onlar, Levi’nin oğulları olan Gerşom, Kohat ve Merari’nin soyundan geldiklerinden mabetteki müzik organizasyonlarında ailelerini temsil ediyordu (1Ta 6:16, 31-33, 39-44; 25:1-6). Bu 3 adamın toplamda 24 oğlu vardı. Onlar yukarıda bahsedilen 288 yetenekli ilahicinin arasındaydı. Oğulların her biri, kurayla ilahici bölüklerinin başına tayin edildi. Onların emrinde, kendi oğullarından ve diğer Levioğullarından seçilmiş 11 “usta” ilahici vardı. Toplamda Levioğullarından 288 ([1 + 11] × 24 = 288) yetenekli ilahici vardı. Onlar da kâhinler gibi 24 bölüğe ayrılmıştı. 4.000 ilahiciden geriye kalan 3.712 ilahici ‘acemiydi.’ Bu sayıyı 24’e bölersek her bir bölükte yaklaşık 155 acemi ilahici olduğunu buluruz. Bölükte her bir usta ilahiciye, müzik eğitimi vermesi için yaklaşık 13 acemi düşüyordu (1Ta 25:1-31). Borazan çalanlar kâhin olduğundan onlar, ilahi söyleyen Levioğullarının arasında sayılmıyordu (2Ta 5:12; ayrıca Sy 10:8 ile karşılaştırın).

it-1-E 898

Kapı Görevlileri

Mabette. Davut ölümünden kısa süre önce Levioğullarını ve mabette çalışacakları titizlikle teşkilatlandırdı. Bunların içinde 4.000 kapı görevlisi de vardı. Gruplar halinde yedişer gün gelip hizmet ediyorlardı. Yehova’nın evinin korunmasından ve kapıların zamanında açılıp kapanmasından sorumluydular (1Ta 9:23-27; 23:1-6). Bunun yanı sıra, mabet için getirilen bağışlarla da ilgileniyorlardı (2Kr 12:9; 22:4). Yıllar sonra Başkâhin Yehoyada Yehoaş’ı kral olarak meshettiğinde, onu Kraliçe Atalya’dan korumaları için mabedin kapılarına muhafızlar atadı (2Kr 11:4-8). Kral Yoşiya Baal tapınmasında kullanılan eşyaların mabetten çıkarılması için kapı bekçilerini görevlendirdi. Bu eşyalar şehrin dışında yakıldı (2Kr 23:4).

20-26 MART

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. TARİHLER 1-4

“Kral Süleyman’ın Verdiği Hikmetsiz Karar”

it-1-E 174 p. 5

Ordu

Süleyman’ın hükümdarlığı sırasında İsrail ordusunun tarihinde yeni bir sayfa açıldı. Yönetimi huzurlu bir dönem olduğu halde, Süleyman atlarını ve savaş arabalarını çoğalttı. Atların çoğunu Mısır’dan satın alıp getirtti. Kurduğu bu yeni askeri birlikleri barındırmak için ülkenin her yerinde şehirler inşa etmesi gerekti (1Kr 4:26; 9:19; 10:26, 29; 2Ta 1:14-17). Ancak Yehova Süleyman’ın bu girişimini kesinlikle desteklemedi. Süleyman’ın ölümü ve krallığın bölünmesiyle birlikte İsrail ordusunun çöküşü de başladı. İşaya’nın daha sonra yazdığı gibi: “Vay haline, yardım görmek için Mısır’a gidenlerin! Onlar yalnızca atlara güveniyor; sayısının çokluğundan ötürü savaş arabalarına, gücünün üstünlüğünden ötürü küheylanlara bel bağlıyorlar, buna karşılık İsrail’in Kutsalına güvenmiyor, Yehova’ya yönelmiyorlar” (İş 31:1).

it-1-E 427

Savaş Arabaları

Süleyman’ın dönemine dek İsrail’deki savaş arabalarının sayısı fazla değildi. Bunun önemli bir nedeni Tanrı’nın krallara uyarısıydı. Tanrı, atlarının sayısını çoğaltmamalarını söylemişti çünkü ulusun güvenliği buna bağlı değildi. Bu yasak, savaş arabalarının sayısını da sınırlıyordu, çünkü arabaları atlar çekiyordu (Tkr 17:16). Samuel, halk bir kral istediğinde, kralın sırtlarına nasıl bir yük koyacağı konusunda onları şöyle uyarmıştı: “Oğullarınızı alacak, savaş arabalarına bindirecek” (1Sa 8:11). Abşalom ve Adoniya, her biri kral olmaya niyetliydi; bu yüzden de kendilerine savaş arabası yaptırmış ve önünden koşacak 50 kişi hazırlamışlardı (2Sa 15:1; 1Kr 1:5). Davut, Tsoba kralını yendiğinde onun sadece 100 arabasını kendine ayırdı (2Sa 8:3, 4; 10:18).

Kral Süleyman, İsrail ordusunu güçlendirirken savaş arabalarının sayısını 1.400’e çıkardı (1Kr 10:26, 29; 2Ta 1:14, 17). Savaş arabalarının bakımı için Yeruşalim dışında başka şehirlerde de tesisler inşa edildi; bu şehirlere “savaş arabası şehirleri” denildi (1Kr 9:19, 22; 2Ta 8:6, 9; 9:25).

27 MART–2 NİSAN

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. TARİHLER 5-7

“Yüreğim Her Zaman Burada Olacak”

it-2-E 1077-1078

Mabet

Tarih. Süleyman’ın yaptırdığı mabet, MÖ 607’de Kral Nabukadnezar komutasındaki Babil orduları tarafından yok edilene kadar varlığını sürdürdü (2Kr 25:9; 2Ta 36:19; Yr 52:13). İsrailliler Yehova’yı bırakıp sahte tanrılara yöneldiğinden, Yehova milletlerin Yahuda ve Yeruşalim’e saldırmalarına ve mabedi yağmalamalarına izin verdi. Mabet zaman zaman bakımı ihmal edildiğinde de zarar gördü. Süleyman’ın oğlu Rehoboam’ın zamanında, Mısır Kralı Şişak MÖ 993’te mabetteki hazineleri alıp götürdü. Mabet hizmete açılalı sadece 33 yıl olmuştu (1Kr 14:25, 26; 2Ta 12:9). Kral Asa (MÖ 977-937) Yehova’nın evine önem verdi. Fakat Yeruşalim’i korumak için akılsızca bir karar verdi. İsrail Kralı Baaşa ile anlaşmasını bozması için Aram Kralı 1. Ben-hadad’a mabetteki altın ve gümüşleri verdi (1Kr 15:18, 19; 2Ta 15:17, 18; 16:2, 3).

10-16 NİSAN

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. TARİHLER 8-9

“Hikmete Değer Veren Bir Kraliçe”

it-2-E 990-991

Süleyman

Mabedin ve Süleyman’ın evinin ihtişamını, sofrasını, içkilerini, Süleyman’ın uşaklarının giyim kuşamını ve mabette düzenli olarak sunulan kurbanları görünce Seba kraliçesinin “nefesi kesildi.” Şöyle dedi: “Bana anlatılanlar bunların yarısı bile değilmiş! Senin hikmetin ve zenginliğin, duyduklarımı kat kat aşıyor.” Ardından böyle bir kralın hizmetkârlarının mutlu olduğunu söyledi. Tüm gördükleri kraliçenin Yehova’yı yüceltmesine neden oldu. Adil ve doğru hükümler vermesi için Süleyman’ı kral yaparak Yehova’nın İsrail’e sevgi gösterdiğini dile getirdi ve O’na şükretti (1Kr 10:4-9; 2Ta 9:3-8).

Ruhi Hazineleri Keşfedin

it-2-E 1097

Taht

İsrail hükümdarlarının tahtları arasında yalnızca Süleyman’ınki detaylıca tarif edilmiştir (1Kr 10:18-20; 2Ta 9:17-19). Anlaşılan bu taht, “Taht Eyvanı” adı verilen yerdeydi. Orası Yeruşalim’de bulunan Moriya Dağı’ndaki binalardan biriydi (1Kr 7:7). ‘Fildişinden büyük bir tahttı, saf altınla kaplanmıştı, arkasında kemerli bir sayvan (gölgelik) vardı ve kolları vardı.’ Taht gerçekten de fildişinden yapılmış olabilir. Fakat eğer mabette izlenen inşa tekniği uygulanmışsa, taht büyük ihtimalle ahşaptan yapılmıştı. Sonra da saf altınla ve fildişi levhalarla kaplanarak süslenmişti. Tahta bakan biri onun tamamen altından ve fildişinden yapılmış olduğunu düşünebilirdi. Kayıt tahta çıkan altı basmaktan bahsettikten sonra şöyle der: “Kolların yanında da iki aslan heykeli duruyordu. Altı basamakta, her iki yanda toplam on iki aslan duruyordu” (2Ta 9:17-19). Aslanlar Süleyman’ın hüküm sürmeye hakkı olduğunu simgeliyordu (Ba 49:9, 10; Vh 5:5). 12 aslan, İsrail’in 12 kabilesinin tahtta oturan krala itaatini ve desteğini simgeliyor olabilir. Tahtla birleştirilmiş altın bir ayak taburesi vardı. Bu altın ve fildişi taht, kemerli sayvanıyla, önündeki aslanlarla çok görkemliydi. Tahtın eşi benzeri yoktu; arkeologlar o döneme ait anıtlardaki tasvirlerde ya da yazıtlarda buna benzer bir tahtın tarifine rastlamadı. Tarihler kitabının yazarı haklı olarak şöyle dedi: “Başka hiçbir krallıkta böylesi yapılmamıştı” (2Ta 9:19).

17-23 NİSAN

TANRI’NIN SÖZÜNDEKİ HAZİNELER | 2. TARİHLER 10-12

“Hikmetli Öğütlerden Yararlanın”

it-2-E 768 p. 1

Rehoboam

Rehoboam, kibirli ve despot tutumu yüzünden kendini halktan tamamen uzaklaştırdı. Sonuç olarak, Davut hanedanını destekleyen sadece Yahuda ve Benyamin kabileleri kaldı. Ayrıca her iki krallıktaki kâhinlerle Levioğulları ve on kabiledeki bazı bireyler de desteğini sürdürdü (1Kr 12:16, 17; 2Ta 10:16, 17; 11:13, 14, 16).

Ruhi Hazineleri Keşfedin

it-1-E 966-967

Keçi Görünümlü Cinler

Yeşu’nun Yeşu 24:14’teki sözleri İsraillilerin, Mısır’da yaşadıkları dönemde oradaki sahte tapınmadan bir ölçüde olsa etkilendiklerini gösteriyor. Hezekiel’deki kayıttan bu putperest uygulamaların çok uzun zaman sonra da sürdüğü anlaşılıyor (He 23:8, 21). Tanrı, çölde İsrailoğullarına ‘keçi görünümlü cinlere kurban sunmayı’ yasaklayan bir emir vermişti (Le 17:1-7). Daha sonra Yeroboam “keçi görünümlü cinlere, yaptırdığı buzağılara yüksek yerlerde hizmet edecek kâhinler görevlendirmişti” (2Ta 11:15). Bazı uzmanlar bu ayetlerden yola çıkarak, özellikle Aşağı Mısır’da yaygın olan keçi benzeri putlara tapınma uygulamasının İsrailoğulları arasında da görüldüğünü düşünüyor. Herodot (cilt II, 46) Yunanlıların inandığı Pan adlı tanrının ve satirlerin kökeninin de Mısır’daki bu tapınma olduğunu öne sürer. Bunlar, boynuzları, keçi kuyruğu ve ayaklarıyla tasvir edilen şehvet düşkünü kır ve orman tanrılarıydı. Bazılarına göre, bunlar Karanlık Çağlarda Hıristiyan âleminin yaygın olarak kullandığı kuyruklu, boynuzlu ve çift toynaklı Şeytan tasvirlerinin de kaynağıydı.

Levioğulları 17:7 ve 2. Tarihler 11:15 ayetlerinde “keçi görünümlü cinler” ifadesi için seirim, yani tüylü yaratıklar ifadesi kullanılır. Ancak bunun gerçek anlamda olup olmadığı belirtilmez. Bazıları bunun gerçek keçiler ya da keçi biçimindeki putlar olduğunu düşünüyorsa da bunu kanıtlayacak bir ayet yoktur. Bu terim, bu tanrılara tapınanların onları keçi görünümlü tüylü yaratıklar olarak düşündüğünü anlatıyor olabilir. Ya da bu ayetlerde kullanılan “keçi” sözcüğü genelde tüm putları aşağılamak için kullanılmış olabilir. Örneğin, başka birçok ayette putlar için orijinal dilde “gübre” anlamına gelen bir sözcük kullanılmıştır. Ancak, bu sözcüğün kullanılması o putların gübreden yapıldığı anlamına gelmez (Le 26:30; He 6:4, dipnot).