Yusuf, Yakup’un küçük oğullarından biriydi. Yakup Yusuf’u diğer oğullarından daha çok seviyordu. Bunun farkında olan abileri sence ne hissetmiş olabilir? Onlar Yusuf’u kıskandılar ve ondan nefret etmeye başladılar. Sonra Yusuf bazı ilginç rüyalar gördü ve bunu abilerine anlattı. Bu rüyalar abilerinin bir gün Yusuf’un önünde eğileceğini gösteriyordu. Bunu duyduklarında ondan daha da çok nefret ettiler.

Bir gün Yusuf’un abileri Şekem şehrinin yakınlarında koyunları dolaştırıyordu. Yakup oğullarının nasıl olduğunu merak ettiğinden Yusuf’u yanlarına gönderdi. Uzaktan Yusuf’un geldiğini görünce birbirlerine “İşte, rüyalar efendisi geliyor! Hadi onu öldürelim” dediler. Onu yakalayıp derin bir kuyuya attılar. Ama abilerinden Yahuda “Onu öldürmek yerine köle olarak satalım” dedi. Bunun üzerine Yusuf’u, Mısır’a giden Midyanlı satıcılara 20 gümüşe sattılar.

Sonra Yusuf’un giysisini bir keçinin kanına bulayıp babalarına gönderdiler ve “Bu oğlunun giysisi değil mi?” diye sordular. Yakup giysiyi görünce vahşi bir hayvanın Yusuf’u öldürdüğünü sandı. Çok üzüldü ve çok ağladı. Hiç kimse bu acıyı unutmasına yardım edemedi.

Satıcılar Mısır’a gelince Yusuf’u, Potifar adlı önemli bir saray görevlisine köle olarak sattılar. Fakat Yehova Yusuf’la beraberdi. Potifar Yusuf’un işini iyi yapan ve güvenilir biri olduğunu görünce sahip olduğu her şeyi onun sorumluluğuna verdi.

Potifar’ın karısı Yusuf’un yakışıklı ve güçlü olduğunu fark etti. Her gün Yusuf’a onunla yatması için ısrar ediyordu. Peki Yusuf ne yaptı? O bunu reddederek şöyle dedi: “Hayır! Bu yanlış bir şey. Efendim bana güveniyor ve sen onun karısısın. Seninle yatarsam Tanrı’ya karşı günah işlemiş olurum.”

Bir gün Potifar’ın karısı Yusuf’u giysisinden yakaladı ve onu kendisiyle yatmaya zorladı ama Yusuf kaçtı. Potifar eve geldiğinde karısı yalan söyleyerek Yusuf’un kendisine saldırdığını iddia etti. Buna inanan Potifar çok sinirlendi ve Yusuf’u hapse attırdı. Ama Yehova Yusuf’u unutmadı.

Yusuf hapishanedeyken Firavun, yani Mısır kralı bazı rüyalar gördü. Kimse bu rüyaların ne anlama geldiğini açıklayamadı. Hizmetkârlarından biri Firavuna gördüğü rüyaları Yusuf’un açıklayabileceğini söyledi. Firavun da hemen Yusuf’u yanına çağırdı.

Firavun ona “Rüyalarımın ne anlama geldiğini açıklayabilir misin?” diye sordu. Yusuf şöyle cevap verdi: “Mısır’da yedi yıl bol bol yiyecek olacak. Sonraki yedi yıl da kıtlık olacak. Yiyecek toplayıp depolaması için akıllı bir adam seç, böylece halkın açlıktan ölmez.” Firavun da “Seni seçiyorum. Artık Mısır’da benden sonraki en büyük adam sen olacaksın” dedi. Peki Yusuf Firavunun rüyalarının anlamını nasıl bilebildi? Yehova Yusuf’a yardım etmişti.

Yusuf yedi yıl boyunca yiyecek depoladı. Sonra tıpkı onun dediği gibi tüm yeryüzünde kıtlık oldu. Her yerden insanlar yiyecek satın almak için ona geliyordu. Yusuf’un babası Yakup da Mısır’da yiyecek olduğunu duydu ve on oğlunu oraya gönderdi.

Yakup’un oğulları yiyecek satın almak için Yusuf’un yanına gidince, Yusuf onları hemen tanıdı. Ama abileri onu tanımadı ve tıpkı Yusuf’un gençken rüyasında gördüğü gibi onun önünde eğildiler. Yusuf abilerinin hâlâ kötü insanlar olup olmadıklarını görmek istiyordu. Bu yüzden onlara şöyle dedi: “Siz casussunuz. Ülkemizin saldırıya açık yerlerini öğrenmeye geldiniz.” Onlar ise şöyle cevap verdi: “Hayır biz casus değiliz. Kenan diyarında yaşayan 12 kardeşiz. Kardeşlerimizden biri öldü, en küçüğümüz de babamızın yanında.” Bunun üzerine Yusuf “En küçük kardeşinizi buraya getirin, o zaman size inanırım” dedi. Sonra abileri eve, babalarının yanına döndü.

Ailenin yiyeceği bitince Yakup oğullarını yine Mısır’a gönderdi. Ama bu sefer küçük kardeşleri Benyamin’i de götürdüler. Yusuf, abilerinin değişip değişmediğini öğrenmek için gümüş kâsesini gizlice Benyamin’in yiyecek torbasına koydu. Sonra da abilerini hırsızlık yapmakla suçladı. Yusuf’un hizmetkârları kâseyi Benyamin’in torbasında bulunca abileri buna inanamadılar. Yusuf’a yalvararak, Benyamin’in yerine kendilerini cezalandırmasını istediler.

Yusuf artık abilerinin değiştiğini anlamıştı. Kendini daha fazla tutamayıp gözyaşlarına boğuldu ve şöyle dedi: “Ben kardeşiniz Yusuf’um. Babam hâlâ yaşıyor mu?” Abileri çok şaşırdı. Yusuf onlara şöyle dedi: “Bana yaptıklarınız yüzünden üzülmeyin. Tanrı hayatınızı kurtarmam için beni buraya gönderdi. Şimdi hemen dönün ve babamı buraya getirin.”

Onlar da eve dönüp babalarına Yusuf’un yaşadığını haber verdiler. Sonra da onu Mısır’a götürdüler. Yıllar sonra Yusuf ve babası birbirlerine kavuştu.