Kutsal Kitabın Görüşü

Kutsal Kitap Bilimle Bağdaşır mı?

“Bazen yeni bir şey keşfedip kendime ‘Demek Tanrı bunu böyle yapmış!’ diyorum; işte o zaman bilim benim için anlam taşıyor ve sevinç veriyor” (HENRY SCHAEFER, KİMYA PROFESÖRÜ).

BİLİM, doğayı anlamamıza yardım ederek doğada var olan düzeni, şaşmazlığı ve detaylardaki inceliği ortaya koyar; tüm bunlar birçok kişi açısından, sınırsız zekâya ve güce sahip bir Tanrı’nın varlığının işaretidir. Onlara göre bilim doğadaki ayrıntıları açıklamakla kalmaz, Tanrı’nın düşünce yapısının farklı yönlerini de ortaya koyar.

Kutsal Kitapta bu görüşü destekleyen birçok söz vardır. Örneğin Romalılar 1:20’de şunları okuruz: “[Tanrı’nın] görünmez nitelikleri, sonsuz gücü ve Tanrılığı, dünyanın yaratılışından bu yana açıkça görülüyor, yaratılan şeyler yoluyla algılanabiliyor.” Aynı şekilde Mezmur 19:1, 2’de şu sözler kayıtlıdır: “Gökler Tanrı’nın haşmetini bildirir; gök kubbe elinin eserlerini anlatır. Gün güne söz söyler, gece geceye bilgi aktarır.” Bununla birlikte doğa tüm muhteşemliğine rağmen, Yaratıcımızın ancak bazı yönlerini bize açıklayabilir.

Bilimin Sınırları

Tanrı hakkındaki birçok gerçek, bilimin sınırları dışında kalır. Bunu şöyle açıklayalım, bir bilim insanı çikolatalı kekin içindeki her bir molekülün yapısını bize anlatabilir, fakat yaptığı analizler o kekin neden ve kimin için hazırlandığını açıklayabilir mi? Birçok insan açısından daha önemli olan bu gibi sorulara cevap bulabilmek için keki yapan kişiye danışmalıdır.

Nobel ödüllü Avusturyalı fizikçi Erwin Schrödinger’in de yazdığı gibi bilim bize “gerçeklere dayanan birçok bilgi verir . . . . fakat yüreğimize hitap eden ve bizi asıl ilgilendiren şeylerle ilgili korkunç bir sessizlik içindedir.” Bunlar arasında onun da dediği gibi “Tanrı ve sonsuzluk” konuları vardır. Örneğin şu gibi sorulara yalnızca Tanrı cevap verebilir: Evrenin var oluş nedeni nedir? Neden gezegenimiz zekâ sahibi olanlar da dahil bu kadar çok yaşam türü barındırıyor? Tanrı’nın gücü gerçekten her şeye yetiyorsa, neden kötülüğün ve acıların sürmesine izin veriyor? Ölümden sonrası için bir ümit var mı?

Peki Tanrı bu sorulara cevap verdi mi? Evet, O’nun verdiği cevaplar Kutsal Kitapta kayıtlıdır (2. Timoteos 3:16). ‘Fakat Kutsal Kitabın gerçekten Tanrı’nın sözü olduğundan nasıl emin olabilirim?’ diye sorabilirsiniz. Bilimsel açıdan bakıldığında, Kutsal Kitabın dünyamız hakkında söylediklerinin bilimsel gerçeklerle uyum içinde olması gerekir, çünkü Tanrı’nın yazdırdığı Sözüyle yarattığı şeyler arasında bir çelişki olması beklenemez. Acaba, Kutsal Kitap bu uyumu yansıtıyor mu? Bazı örnekleri ele alalım.

Bilimsel Açıdan Kendi Devrinin Ötesinde

Kutsal Kitabın yazıldığı devirlerde birçok insan dünyada çeşitli tanrıların yaşadığına inanıyor, güneşin ve ayın hareketlerini, hava durumunu, canlılardaki verimliliği ve bunun gibi şeyleri doğa kanunlarının değil bu tanrıların yönettiğini düşünüyordu. Oysa o dönemde yaşayan İbrani peygamberler böyle düşünmüyordu. Tabii onlar Yehova Tanrı’nın doğa olaylarına doğrudan müdahale edebileceğini ve bazı durumlarda bunu yaptığını biliyordu (Yeşu 10:12-14; 2. Krallar 20:9-11). Bununla birlikte, İngiltere’de, Oxford Üniversitesi’nde matematik profesörü olan John Lennox’un da belirttiği gibi bu peygamberler “evreni [mitolojik] tanrıların yönettiği inanışından vazgeçmek zorunda kalmadılar . . . . çünkü zaten en başından beri bu tanrılara inanmamışlardı. Onları bu boş inanıştan koruyan şey, göklerin ve yerin Yaratıcısı olan Tek Gerçek Tanrı’ya inanıyor olmalarıydı.”

Tanrı’ya inançları onları boş inanışlardan nasıl korudu? Öncelikle gerçek Tanrı onlara evreni kusursuz şekilde işleyen yasalarla yönettiğini açıklamıştı. Örneğin, 3.500 yıl önce Yehova Tanrı, kulu Eyüp’e şöyle sordu: “Göklerin yasalarını bilir misin?” (Eyüp 38:33). MÖ yedinci yüzyılda Yeremya peygamber de ‘göğün ve yerin yasalarından’ söz etti (Yeremya 33:25).

Bu nedenle, eski devirlerde yaşamış ve peygamberlerin Kutsal Kitaptaki sözlerine iman etmiş herkes, bu evrenin sürekli fikir değiştiren mitolojik tanrılar tarafından değil, mantıklı yasalar tarafından yönetildiğini biliyordu. Sonuç olarak, Tanrı korkusuna sahip bu kişiler güneş, ay ve yıldızlar gibi Tanrı tarafından yaratılmış şeyler önünde eğilmediler ya da onlarla ilgili boş inanışlara kapılmadılar (Tekrar 4:15-19). Bunun yerine onları, Tanrı’nın hikmetini, gücünü ve diğer niteliklerini ortaya koyan eserler olarak incelemeyi tercih ettiler (Mezmur 8:3-9; Özdeyişler 3:19, 20).

Günümüzde yaşayan birçok bilim insanının kabul ettiği gibi, eski İbraniler de bu evrenin bir başlangıcı olduğuna inanıyordu. Kutsal Kitap şöyle der: “Başlangıçta Tanrı gökleri ve yeri yarattı” (Başlangıç 1:1). Aynı zamanda Tanrı Eyüp peygambere dünyayı boşluğun, yani ‘hiçliğin üzerine astığını’ açıkladı (Eyüp 26:7). Ayrıca, 2.500 yıldan uzun zaman önce İşaya peygamber dünyanın yuvarlak, yani küre şeklinde olduğunu kaydetti (İşaya 40:22).a

Evet, Kutsal Kitap doğa hakkındaki bilimsel gerçeklerle uyumludur. Aslında, bu iki araştırma alanı birbiriyle bağdaşmanın ötesinde, birbirini harika şekilde tamamlar. Bunlardan birinin önemini göz ardı etmek Tanrı bilgisine açılan kapılardan birini kapatmak anlamına gelir (Mezmur 119:105; İşaya 40:26).

[Dipnot]

MERAK ETTİNİZ Mİ?

● Yaratılan şeyler bize Tanrı hakkında neler anlatır? (Romalılar 1:20).

● Tanrı hakkındaki hangi gerçekler bilimin sınırları dışında kalır? (2. Timoteos 3:16).

● Gerçek Tanrı’nın eski devirlerde yaşamış peygamberleri, yaratılan şeylerle ilgili boş inanışlardan neden etkilenmemişti? (Yeremya 33:25).

[Sayfa 23’teki pasaj]

Evren kusursuz işleyen yasalarla, ‘göğün ve yerin yasalarıyla’ yönetiliyor (YEREMYA 33:25).