Efendimizin Akşam Yemeği: Tanrı’yı Yücelten Bir Anma Toplantısı

MESİH’İN TAKİPÇİLERİNE onun ölümünü anmaları emredilir. Bu amaçla yapılan toplantı “Efendimizin akşam yemeği” diye bilinir (1. Korintoslular 11:20). Bu toplantıyı önemli kılan nedir? Mesih’in ölümü ne zaman ve nasıl anılmalıdır?

İsa Mesih bu toplantıyı MS 33 yılında Yahudi Fısıh bayramının kutlandığı gece başlattı. Fısıh, sadece yılda bir kez, Yahudi takvimine göre 14 Nisan günü kutlanan bir bayramdı. Anlaşılan Yahudiler bu tarihi hesaplamak için ilkbahar ekinoksunu beklerdi. İlkbahar ekinoksu gündüz ve gecenin eşit uzunlukta, yaklaşık 12 saat olduğu gündür. Yahudilerin ilkbahar ekinoksuna en yakın olan yeniayı ilk gözlemledikleri gün, Nisan ayının başlangıcını işaretlerdi. Bundan 13 gün sonra Fısıh başlardı.

İsa elçileriyle Fıshı kutladıktan sonra Yahuda İskariyot’u dışarı gönderdi ve Efendimizin Akşam Yemeğini başlattı. Bu toplantı, Yahudi Fısıh bayramının yerini aldı. Dolayısıyla sadece yılda bir kez yapılmalıdır.

Matta İncilinde o akşam olanlar şöyle anlatılır: “İsa ekmek aldı, dua etti ve sonra ekmeği bölüp öğrencilerine verdi. ‘Alın, yiyin. Bu benim bedenimi temsil eder’ dedi. Ayrıca bir kâse aldı ve şükrettikten sonra onlara verdi. Şöyle dedi: ‘Bundan hepiniz için; çünkü bu, günahların bağışlanması için, birçok insan uğrunda dökülecek olan kanımı, “ahit kanını” temsil eder’” (Matta 26:​26-28).

Bazıları İsa’nın gerçek anlamda ekmeği kendi bedenine, şarabı da kanına çevirdiğine inanıyor. Ancak İsa ekmeği onlara sunduğunda ölmemişti, hâlâ hayattaydı. Dolayısıyla elçilerin gerçekten onun etini yiyip kanını içmesi mümkün değildi. Bu yamyamlık olurdu ve Tanrı’nın kanununa aykırıydı (Başlangıç 9:​3, 4; Levioğulları 17:10). Ayrıca Luka 22:20’ye göre İsa “Bu kâse, sizin uğrunuzda dökülecek kanıma dayanan yeni ahdi temsil eder” dedi. Dikkat edersek ‘dökülen kanım’ değil, “dökülecek kanım” dedi. İsa bir mucize yaparak şarabı kanına dönüştürmüş olsaydı, kanının en azından bir kısmını o sırada öğrencileri için dökmüş olurdu. Oysa böyle bir şey olmadı.

Dolayısıyla ekmek de şarap da sadece birer semboldür. Ekmek, Mesih’in kusursuz bedenini simgeler. İsa, Fısıh yemeğinden kalan bir somun ekmeği kullanmıştı. O ekmek mayasız pişirilmişti (Çıkış 12:8). Kutsal Kitapta maya sık sık günahın veya bozulmanın simgesi olarak kullanılır. Dolayısıyla ekmek, İsa’nın kurban olarak verdiği kusursuz ve günahsız bedenini temsil eder (Matta 16:​11, 12; 1. Korintoslular 5:​6, 7; 1. Petrus 2:22; 1. Yuhanna 2:​1, 2).

Kırmızı şarap, İsa’nın kanını temsil eder. Yeni ahit o kan sayesinde geçerlilik kazanır. İsa, kanının “günahların bağışlanması için” döküleceğini söyledi. İnsanlar bu şekilde Yehova’nın önünde temiz sayılabilirler ve O’nun yaptığı yeni ahde dahil olabilirler (İbraniler 9:14; 10:​16, 17). Bu ahit, ya da anlaşma, İsa’nın 144.000 sadık takipçisinin gökte yaşamasını mümkün kılar. Onlar tüm insanlığın nimetler elde etmesi için orada krallar ve kâhinler olarak hizmet edecekler (Başlangıç 22:18; Yeremya 31:​31-33; 1. Petrus 2:9; Vahiy 5:​9, 10; 14:​1-3).

Anma Yemeğinde kullanılan sembollerden kimler almalıdır? Mantıken, yalnızca yeni ahitte yer alanlar, yani gökte yaşama ümidi olanlar ekmek ve şaraptan almalıdır. Onlar, Tanrı’nın kutsal ruhu sayesinde gökte kral olmak üzere seçildiklerinden emindirler (Romalılar 8:16). Aynı zamanda onlar İsa’yla Krallık ahdi içindedirler (Luka 22:29).

Ya cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşama ümidi olan kişiler için ne denebilir? Onlar da İsa’nın emrine uyar ve Efendimizin Akşam Yemeğinde hazır bulunurlar. Ancak, sembollerden almayan saygılı gözlemcilerdir. Yehova’nın Şahitleri Anma Yemeği toplantısını yılda bir kez, Yahudi takvimine göre 14 Nisan’da güneş battıktan sonra düzenler. Dünya çapında, gökte yaşama ümidine sahip olduğu bilinen sadece birkaç bin kişi olsa da, bu toplantı İsa’nın tüm takipçileri için çok değerlidir. Bu hepimiz için Yehova Tanrı ve İsa Mesih’in üstün sevgisi üzerinde düşünme fırsatıdır (Yuhanna 3:16).