Başlangıç

47 Böylece Yusuf Firavuna gelip+ “Kenan diyarından babam ve kardeşlerim geldi” diye haber verdi, “Beraberlerinde davarlarını, sığırlarını, sahip oldukları ne varsa getirdiler. Şimdi Goşen topraklarındalar.”+ 2 Firavuna tanıtmak için+ kardeşlerinden beşini yanına almıştı.

3 Firavun Yusuf’un kardeşlerine “Ne işle uğraşıyorsunuz?” diye sordu.+ Onlar Firavuna “Atalarımız gibi biz kulların da+ koyun çobanıyız”+ cevabını verdiler. 4 Sonra, “Diyara misafir olarak geldik,+ çünkü Kenan diyarında kıtlık çok şiddetli+ ve kullarının sürüleri için otlak yok”+ dediler. “Rica ederiz, kullarının Goşen topraklarında oturmasına izin ver.”+ 5 Bunun üzerine Firavun Yusuf’a şunları söyledi: “Baban ve kardeşlerin buraya, yanına gelmişler. 6 Mısır diyarı senin emrinde.+ Babanı ve kardeşlerini memleketin en iyi yerine+ yerleştir. Goşen topraklarında otursunlar.+ Aralarında bildiğin yiğit adamlar+ varsa, onları da benim sürülerimin başına getir.”+

7 Sonra Yusuf, babası Yakup’u getirip Firavuna tanıttı. Yakup Firavunu hayırdua ederek selamladı.+ 8 Firavun Yakup’a “Kaç yaşındasın?” diye sordu. 9 Yakup ona “Gurbet yıllarım yüz otuz yıl”+ karşılığını verdi. “Hayatım kısa ve sıkıntılarla doluydu,+ atalarımın gurbette geçen yılları kadar olmadı.”+ 10 Sonra Yakup Firavuna hayırdua ederek+ huzurundan ayrıldı.

11 Böylece Yusuf, babasını ve kardeşlerini Mısır diyarına yerleştirdi; Firavunun emrettiği gibi, onlara memleketin en iyi yerinde, Ramses+ topraklarında mülk verdi. 12 Yusuf, babasına, kardeşlerine ve babasının tüm ev halkına, çocuk sayısına göre+ yiyecek sağlıyordu.+

13 Diyarın hiçbir yerinde ekmek yoktu, çünkü kıtlık çok şiddetliydi;+ Mısır ve Kenan diyarı kıtlıktan kırılıyordu.+ 14 Yusuf halka tahıl satarak,+ Mısır ve Kenan diyarının bütün parasını topluyor ve Firavunun evine götürüyordu. 15 Zamanla Mısır ve Kenan diyarında halkın elindeki para bitti; tüm Mısır halkı Yusuf’a gelip “Bize ekmek ver!+ Paramız kalmadı+ diye göz göre göre ölelim mi?” dediler. 16 O zaman Yusuf onlara “Paranız bittiyse, hayvanlarınızı verin. Hayvanlarınıza karşılık size ekmek vereyim” dedi. 17 Böylece halk hayvanlarını Yusuf’a getirmeye başladı. Yusuf onlara atları, davarları, sığırları ve eşekleri+ karşılığında ekmek veriyordu. O yıl halka hayvanlarına karşılık yiyecek sağladı.

18 Ve o yıl sona erdi; ertesi yıl halk Yusuf’a gelip “Durumu efendimizden saklayamayız” dedi. “Paramızı da hayvanlarımızı da efendimize verdik.+ Efendimizin önünde, canımız ve toprağımız dışında hiçbir şeyimiz kalmadı.+ 19 Hem topraklarımız hem biz neden göz göre göre mahvolup gidelim;+ yiyecek karşılığında+ bizi ve toprağımızı satın al. Toprağımızla birlikte Firavunun hizmetinde olalım. Bize tohum ver, yaşayalım ölmeyelim;+ toprağımız da çöle dönmesin.” 20 Yusuf, Mısırlıların tüm topraklarını Firavun için satın aldı,+ kıtlık onları pençesine aldığından Mısırlılar tarlalarını sattı. Böylece topraklar Firavunun malı oldu.

21 Yusuf bir uçtan bir uca bütün Mısır topraklarında halkı şehirlere topladı.+ 22 Yusuf sadece rahiplerin toprağını satın almadı,+ çünkü rahiplerin tayını Firavundandı, onlar Firavunun verdiği tayını yiyorlardı.+ Bu nedenle rahipler topraklarını satmadı.+ 23 Yusuf halka, “Bakın, bugün sizi ve topraklarınızı Firavun için satın aldım. İşte size tohum; toprağa bunu ekin”+ dedi. 24 “Aldığınız ürünün+ beşte birini Firavuna vereceksiniz;+ beşte dördünü de kendiniz alacaksınız. Size, ev halkınıza ve çocuklarınıza yiyecek, tarlanıza da tohumluk olacak.”+ 25 Onlar, “Sen hayatımızı kurtardın.+ Efendimiz, bizden lütfunu esirgeme, Firavuna köle olalım”+ dediler. 26 Yusuf, Mısır topraklarında ürünün beşte birinin Firavuna verilmesi için bir kanun çıkardı; bu kanun hâlâ geçerlidir. Sadece ayrı bir grup olan rahiplerin toprakları Firavunun olmadı.+

27 Ve İsrailoğulları Mısır’ın Goşen+ bölgesinde oturmaya devam etti; artık oraya yerleşmişlerdi; çocuklar sahibi olup çoğaldılar.+ 28 Yakup Mısır diyarında on yedi yıl yaşadı; böylece ömrü, tüm yaşamı yüz kırk yedi yılı buldu.+

29 İsrail’in ölümü yaklaşıyordu.+ Bu nedenle oğlu Yusuf’u yanına çağırıp “Eğer benden hoşnutsan” dedi, “Lütfen elini uyluğumun altına koy;+ bana vefanı ve sadakatini göster.+ Ne olur beni Mısır’da gömme.+ 30 Atalarımın yanında yatayım.+ Beni Mısır’dan götür, atalarımın mezarına göm.”+ Yusuf “Dediğini yapacağım” diye karşılık verdi. 31 O zaman babası, “Bana yemin et” dedi. Yusuf da yemin etti.+ Bunun üzerine İsrail, yatağının üzerinde baş ucuna doğru kapandı.+