Mezmurlar

141 Sana yakarıyorum, ey Yehova.+

Yardımıma koş ne olur.+

Sana seslenince, yakarışıma kulak ver.+

2 Duam, önünde+ hazırlanmış buhur+ gibi makbul olsun,

Ellerimi Sana açışım, akşamın tahıl sunusu gibi olsun.+

3 Ağzıma bir bekçi koy, ey Yehova,+

Dudaklarımın kapısına da bir nöbetçi.+

4 Yüreğimin kötülüğe yönelmesine izin verme ki,+

Hainlik peşindeki adamlarla birlikte+

Kötü ve kirli işlere bulaşmayayım+

Ve onların lezzetli yiyeceklerinden yemeyeyim.+

5 Doğru kişi bana vursun, vefasındandır,+

Yanlışımı göstersin, başa sürülen yağ gibidir.+

Başım bunu reddetmez.+

Felakete uğradığında onu duamda anarım.+

6 Hâkimler kayalardan aşağı atıldı,+

Halk ise sözlerimi dinledi, hoş sözler olduğunu anladı.+

7 Odun yarıldığında toprağa dağılan parçalar gibi,

Kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına saçıldı.+

8 Ancak benim gözlerim Sende,+ ey Ulu Rab Yehova,+

Ben Sana sığındım,+

Canımı ölüme teslim etme.+

9 Bana kurulan kapanın dişlerinden+

Hain adamların tuzaklarından kurtar beni.+

10 Kötüler hep birden kendi ağlarına düşecek,+

Ben ise güvenle geçip gideceğim.