Ağıtlar

4 Işıldayan altın, saf altın nasıl da matlaştı!+

Kutsal taşlar*+ sokak başlarına nasıl saçıldı!+

2 Ağırlığınca saf altın eden, Sion’un değerli oğulları,+

Nasıl da çömlekçi elinden çıkmış toprak küpler sayıldı!+

3 Çakallar bile yavrularına meme verir, onları emzirir.

Ama halkım kızı, bozkırın devekuşu+ gibi acımasız oldu.+

4 Susuzluktan emzikteki çocuğun dili damağına yapışıyor.+

Çocuklar ekmek istiyor,+ ama veren yok.+

5 Eskiden güzel yiyecekler yiyenler sokaklarda şaşırıp kaldı.+

Al kumaşlar üzerinde büyütülmüş olanlar,+ kül yığınlarına sarıldılar.+

6 Halkım kızının işlediği suçun cezası, Sodom’un günahına verilenden de büyük oldu,+

O ki sanki bir anda altüst olmuş, yardım eli uzatan çıkmamıştı.+

7 Nezirleri+ kardan temiz,+ sütten aktı.

Tenleri mercandan kızıl,+ safir+ gibi parlaktı.

8 Görünüşleri kömürden de kara oldu. Sokaklarda tanınmaz oldular.+

Derileri kemiklerine yapıştı,+ bir ağaç kadar kurudu.

9 Kılıçla telef olanların+ hali açlıktan ölenlerden+ iyi,

Çünkü tarlalarda ürün olmadığından kırılıyor, eriyip gidiyorlar.

10 Merhametli kadınlar çocuklarını kendi elleriyle pişirdi.+

O çocuklar yıkım zamanında halkım kızına yas yemeği oldu.+

11 Yehova tüm gazabını gösterdi.+ Yakıcı öfkesini üzerlerine boşalttı.+

Ve Sion’un içinde, temellerini yiyip bitiren bir yangın tutuşturdu.+

12 Dünyanın kralları ve yeryüzünde yaşayanlar,

Yeruşalim kapılarından hasmın, düşmanın gireceğine+ inanmazdı.+

13 Peygamberlerinin günahları, kâhinlerinin kötülüğü yüzünden bu oldu,+

Çünkü şehrin ortasında doğru kişilerin kanını dökmüşlerdi.+

14 Sokaklarda körler gibi+ dolaştılar.+ Kanla kirlendiler,+

Öyle ki giysilerine kimse dokunamaz oldu.+

15 Onlara “Yoldan çekilin! Kirlisiniz!”+ diye bağırdılar. “Yoldan çekilin! Çekilin! Dokunmayın!”+

Yersiz yurtsuz kaldılar+ ve oradan oraya dolaştılar.+ Milletler, “Onlar artık aramızda yaşamasın” dediler.+

16 Yehova onları dağıttı.+ Yüzlerine bir daha bakmayacak.+

İnsanlar kâhinleri bile saymayacak.+ Yaşlılara da insaf etmeyecekler.+

17 Hayattayız ama boş yere yardım beklemekten gözlerimizin feri sönüyor.+

Bizi kurtaramayacak bir milletin yolunu gözledikçe gözledik.+

18 İzimizi sürüyorlar+ ki meydanlarımızda dolaşan kalmasın.

Sonumuz yaklaştı. Ömrümüz bitti, çünkü sonumuz geldi.+

19 Peşimize düşenler gökteki kartallardan çevik çıktı.+

Dağlar üzerinde bizi amansızca kovaladılar.+ Çölde bizim için pusuya yattılar.+

20 Burnumuzdaki hayat nefesi,+ Yehova’nın mesihi,+ onların büyük çukurunda esir kaldı,+

Biz ki onun için, “Milletler arasında onun gölgesinde+ yaşayacağız”+ derdik.

21 Ey Edom kızı,+ Uts diyarında+ otur, sevinçten coş.+

Bu kâse sana da gelecek.+ Sarhoş olacaksın, soyunup çıplak kalacaksın.+

22 Ey Sion kızı, suçunun cezası sona erdi.+ O seni bir daha sürgüne götürmeyecek.+

Ey Edom kızı, şimdi senin suçunun hesabını soruyor. Günahlarını ortaya seriyor.+