Mezmurlar
Başmüzisyene. Davut’un mezmuru.
109 Ey yücelttiğim Tanrım,+ suskun kalma ne olur.+
2 Çünkü kötüler, hilekârlar bana diş gösteriyorlar.+
Hakkımda yalanlar söylüyorlar.+
3 Nefret dolu sözlerle etrafımı sardılar,+
Yok yere benimle kavga ediyorlar.+
6 Kötü adamı onun başına koy,
Sağ yanında hep bir suçlayan+ olsun.
7 Yargılandığında kötülüğü ortaya çıksın,
Duası bir günah olsun.+
12 Hiç kimseden vefa görmesin,+
Yetim kalan çocuklarına kimse sahip çıkmasın.
15 Suçları hep Yehova’nın önünde olsun,+
O da adını yeryüzünden söküp atsın.+
16 Çünkü o vefa göstermeyi unuttu,+
Mazlumu ve yoksulu,+
Yüreği kırık olanı öldürmek için+ peşine düştü.
17 Hep laneti sevdi,+ o da kendi başına geldi,+
Lütuf göstermekten hoşlanmadı,+
O da ondan uzaklaştı.+
18 Lanet bir giysi gibi üzerini örttü.+
Su gibi karnına girdi,+
Yağ gibi kemiklerine işledi.
20 Beni suçlayana, bana hakaret edene,+
Yehova’nın karşılığı bu olsun,+
21 Fakat Sen Ulu+ Rab Yehova’sın.
Adın uğruna+ lütfet bana.
Kurtar beni, çünkü vefalı sevgin büyüktür.+
23 Gün batınca yok olan gölge gibi geçip gidiyorum,+
Çekirge gibi silkelenip atılıyorum.
28 Onlar lanet okuyup dursun,+
Sen ise bana olan lütfunu bildir.+
Saldırıya geçtiler, fakat mahcup olsunlar,+
Ve Senin kulun sevinsin.+
31 Çünkü O yoksulun sağında durur,+
Onu mahkûm edenlerden canını korur.