1. Korintoslular

13 Eğer insanların ve meleklerin dillerini konuşursam,+ fakat sevgim yoksa, ses çıkaran bakır çalgıdan ya da çınlayan zilden+ farkım kalmaz. 2 Eğer peygamberlik yeteneği almışsam,+ tüm kutsal sırları+ ve bilgileri biliyorsam,+ dağları yerinden kaldıracak imanım varsa,+ fakat sevgim yoksa, bir hiçim.+ 3 Varımı yoğumu insanları doyurmak için verir,+ hatta kendimi bile feda edersem;+ fakat bunu övünmek için yaparsam ve sevgim yoksa,+ bana hiçbir yararı olmaz.

4 Sevgi+ tahammül eder+ ve iyilikle davranır.+ Sevgi kıskanç değildir,+ övünmez,+ kibirlenmez,+ 5 çirkin davranışlarda bulunmaz,+ kendi çıkarını düşünmez,+ kolayca kızmaz.+ Yapılan kötülüğün hesabını tutmaz.+ 6 Haksızlığa sevinmez,+ onun sevinci hakikatle birliktedir.+ 7 Her şeye katlanır,+ her şeye inanır,+ her şeyi ümit eder,+ her şeye dayanır.+

8 Sevgi asla son bulmaz.*+ Oysa, peygamberlik, farklı diller konuşma ve bilgi gibi Tanrısal armağanlar ortadan kalkacak.+ 9 Çünkü bilgimiz+ ve peygamberliğimiz+ sınırlıdır; 10 tam olan geldiğinde+ sınırlı olan ortadan kalkar. 11 Küçük bir çocukken, çocukça konuşur, çocukça düşünür, çocukça akıl yürütürdüm; artık yetişkin bir adam oldum+ ve çocukça şeyleri bıraktım. 12 Çünkü şimdi metal bir aynayla bulanık bir görüntü elde ediyoruz,+ fakat o zaman yüz yüze göreceğiz.+ Şimdiki bilgim sınırlı, fakat o zaman, benim bilgim de Tanrı’nın benim hakkımdaki bilgisi gibi net olacak.+ 13 O halde, iman, ümit, sevgi, bu üçü var olmaya devam ediyor; yine de bunların en büyüğü sevgidir.+