Başmüzisyene. Davut’un mezmuru.
139 Ey Yehova, beni inceledin, iyi tanırsın.+
2 Oturuşumu, kalkışımı bilirsin.+
Düşüncemi uzaktan anlarsın.+
3 Gittiğim yolu, yattığım yeri ölçüp biçersin,+
Attığım her adımı iyi bilirsin.+
4 Daha söz dilimin ucundayken+
Ey Yehova, ne diyeceğimi bilirsin.+
5 Arkadan, önden, çevremi sardın
Ve elini üzerime koydun.
6 Bu bilgi benim için olağanüstü+
Ve erişemeyeceğim kadar yüksek.+
7 Senin ruhundan uzağa nereye gidebilirim,+
Senin önünden nereye kaçabilirim?+
8 Göğe çıksam Sen oradasın,+
Döşeğimi ölüler diyarına sersem, yine oradasın.+
9 Seherin kanatlarını alsam,+
En uzak denizlerin kıyısına konsam,+
10 Senin elin orada da bana yol gösterir,+
Sağ elin beni tutar.+
11 “Karanlık üzerime çöküyor!”+ desem,
Gece, ışık olup sarar beni.+
12 Kapkaranlık gece bile senin için karanlık sayılmaz,+
Gece gün gibi ışıldar;+
Karanlık tıpkı ışık gibidir.+
13 Çünkü böbreklerimi Sen yaptın,+
Ana karnında beni perdeyle gizledin.+
14 Seni yüceltirim; ne muhteşem, ne harika yaratılmışım!+
Senin işlerin olağanüstü,+
Ve canım bunu çok iyi bilir.+
15 Gizli yerde yaratıldığım zaman,+
Yeryüzünün derinliklerinde örüldüğüm zaman,+
Kemiklerim Senden gizli değildi.+
16 Gözlerin beni ceninken gördü,+
Bedenimin bütün kısımları,
Ve onların ne zaman biçimlenecekleri+
Daha hiçbiri ortada yokken, Senin kitabında yazılıydı.
17 Düşüncelerin benim için ne değerlidir!+
Ey Tanrım, onların tümü ne çoktur!+
18 Saymaya kalksam, kum tanelerinden de çok.+
Uyuyup uyansam yine Seninleyim.+
19 Ah Tanrım, keşke kötüyü öldürsen,+
O zaman eli kanlı adamlar+ benden uzaklaşırdı.
20 Senin hakkında kendi fikirlerini söylüyorlar,+
Adını boş yere ağza alıyorlar;+ onlar Senin düşmanın.+
21 Ey Yehova, Senden nefret edenlerden nefret etmez miyim?+
Sana başkaldıranlardan iğrenmez miyim?+
22 Onlardan tümüyle nefret ediyorum.+
Onları tam bir düşman sayıyorum.+
23 Beni incele, ey Tanrım, yüreğimdekileri bil,+
Beni yokla, kaygılarımı anla.+
24 Bende zararlı bir eğilim var mı gör,+
Ve sonsuzluk yolunda rehberim ol.+