เพลงคร่ำครวญ
א [อาเลฟ]*
1 เมืองที่เคยมีคนมากมายตอนนี้ต้องนั่งอยู่เดียวดาย+
เมืองที่เคยมีประชากรมากกว่าชาติอื่นเป็นเหมือนแม่ม่ายไปแล้ว+
เมืองที่เคยเป็นเจ้าหญิงท่ามกลางรัฐต่าง ๆ ถูกบังคับให้ทำงานหนัก+
ב [เบธ]
2 ตอนกลางคืนเธอร้องไห้คร่ำครวญ+ น้ำตาไหลอาบแก้ม
ไม่มีคนรักมาปลอบเธอเลยสักคน+
เพื่อน ๆ ก็ทรยศเธอกันหมด+ พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ
ג [กีเมล]
3 ยูดาห์ไปเป็นเชลยแล้ว+ เธอมีความทุกข์และต้องเป็นทาส+
เธอต้องไปอยู่กับชาติอื่น ๆ+ และไม่มีความสงบใจเลย
คนที่ข่มเหงเธอไล่ตามทันตอนที่เธอกำลังลำบาก
ד [ดาเลธ]
4 ถนนที่จะไปศิโยนโศกเศร้า เพราะไม่มีใครมางานเทศกาล+
ประตูเมืองของศิโยนพังหมด+ พวกปุโรหิตถอนใจ
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์เสียใจ ศิโยนก็ปวดร้าวใจ
ה [เฮ]
5 ตอนนี้คนที่ต่อต้านเธอกลายเป็นเจ้านายของเธอ ศัตรูของเธอสบายใจ+
พระยะโฮวาทำให้เธอทุกข์ใจเพราะความผิดมากมายของเธอ+
ลูก ๆ ของเธอถูกศัตรูจับไปเป็นเชลย+
ו [วาว]
6 สง่าราศีของศิโยนหมดไปแล้ว+
พวกเจ้านายของศิโยนเป็นเหมือนกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่เจอ
พวกเขาเดินหมดแรงเพราะถูกไล่ล่า
ז [ซายิน]
7 ในวันที่เธอเป็นทุกข์และไม่มีบ้านอยู่ เยรูซาเล็มนึกถึง
สิ่งมีค่าต่าง ๆ ที่เธอเคยมีนานมาแล้ว+
เมื่อคนของเธอตกอยู่ในมือศัตรูและไม่มีใครช่วย+
พวกศัตรูเห็นเธอและหัวเราะเยาะที่เธอล้มลง+
ח [เฮธ]
8 เยรูซาเล็มทำบาปมาก+
เธอจึงน่ารังเกียจ
ทุกคนที่เคยนับถือเธอก็ดูถูก เพราะพวกเขาเห็นเธอเปลือยกาย+
เธอร้องคร่ำครวญ+และหันหน้าหนีด้วยความอาย
ט [เทธ]
9 เสื้อผ้าของเธอเปรอะเปื้อน
เธอไม่คิดถึงอนาคต+
ความพินาศของเธอน่าตกตะลึง ไม่มีใครปลอบเธอเลย
ได้โปรดเถอะพระยะโฮวา โปรดดูความทุกข์ของฉัน เพราะศัตรูคุยโตโอ้อวด+
י [โยด]
10 ศัตรูเอาของมีค่าของเธอไปหมดแล้ว+
เธอเห็นชาติต่าง ๆ เข้าไปในที่ศักดิ์สิทธิ์ของเธอ+
ซึ่งเป็นพวกที่พระองค์ห้ามไม่ให้มาอยู่กับประชาชนของพระองค์
כ [คาฟ]
11 คนของเธอทุกคนถอนใจ พวกเขาเสาะหาอาหาร+
พวกเขาเอาของมีค่าไปแลกอาหารเพื่อจะอยู่รอด
พระยะโฮวา โปรดดูเถอะ ฉันกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า*ไปแล้ว
ל [ลาเมด]
12 พวกคุณที่ผ่านมาทางนี้ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ?
ดูให้ดีสิ!
มีความเจ็บปวดแบบไหนเหมือนกับความเจ็บปวดของฉันบ้าง?
พระยะโฮวาทำกับฉันอย่างนี้ในวันที่พระองค์โกรธมาก+
מ [เมม]
13 พระองค์ส่งไฟจากสวรรค์ลงมาเผากระดูกของฉันทุกชิ้น+
พระองค์กางตาข่ายไว้ดักฉัน พระองค์บีบให้ฉันถอยหลัง
พระองค์ทำให้ฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง
ฉันป่วยทั้งวัน
נ [นูน]
14 ความผิดอยู่บนคอของฉันเหมือนแอก พระองค์ผูกมันไว้ด้วยมือของพระองค์เอง
มันวางอยู่บนคอของฉัน และฉันก็หมดแรง
พระยะโฮวามอบฉันไว้ในเงื้อมมือคนที่ฉันสู้ไม่ได้+
ס [ซาเมค]
15 พระยะโฮวาเหวี่ยงนักรบเก่ง ๆ ของฉันออกไปหมด+
พระองค์เรียกฝูงชนมาโจมตีฉันเพื่อทำลายคนหนุ่ม ๆ ของฉัน+
พระยะโฮวาเหยียบลูกสาวของยูดาห์ที่ยังบริสุทธิ์ในบ่อย่ำองุ่น
ע [อายิน]
16 ฉันร้องไห้เพราะเรื่องนี้+ น้ำตาฉันไหลพราก
เพราะคนที่จะปลอบใจหรือทำให้ฉันสดชื่นก็อยู่ไกลจากฉัน
พวกลูกชายของฉันสิ้นหวัง เพราะศัตรูชนะแล้ว
פ [เพ]
17 ศิโยนยื่นมือออกไป+ แต่ไม่มีใครปลอบเธอ
พระยะโฮวาสั่งศัตรูทั้งหมดที่อยู่รอบด้านให้โจมตียาโคบ+
พวกเขารังเกียจเยรูซาเล็ม+
צ [ซาเด]
18 พระยะโฮวาทำถูกแล้ว+ เพราะฉันขัดคำสั่งของพระองค์+
ฟังสิชนชาติทั้งหลาย และมองดูความเจ็บปวดของฉัน
หญิงสาวบริสุทธิ์และคนหนุ่ม ๆ ของฉันถูกจับไปเป็นเชลยแล้ว+
ק [โคฟ]
19 ฉันเรียกหาพวกคนรักของฉัน แต่พวกเขาทรยศฉัน+
พวกปุโรหิตและพวกผู้นำของฉันตายอยู่ในเมือง
ตอนที่พวกเขาเสาะหาอาหารเพื่อจะอยู่รอดได้+
ר [เรช]
20 พระยะโฮวา โปรดดูเถอะ ฉันเป็นทุกข์มาก
ท้องไส้ของฉันปั่นป่วน
ฉันทุกข์ใจเหลือเกิน เพราะฉันดื้อด้านมาก+
นอกบ้านมีดาบที่ฆ่าฟัน+ ในบ้านก็มีความตาย
ש [ชิน]
21 ใคร ๆ ก็ได้ยินฉันถอนใจ ไม่มีใครมาปลอบฉัน
ศัตรูของฉันทุกคนได้ยินว่าฉันเจอหายนะ
พวกเขาดีใจ เพราะพระองค์ทำให้เป็นอย่างนั้น+
แต่พระองค์จะทำให้มีวันนั้นที่พระองค์เคยประกาศไว้+ วันที่พวกเขาจะเป็นเหมือนฉัน+
ת [เทา]
22 ขอให้พระองค์เห็นความชั่วทั้งหมดของพวกเขา และขอพระองค์ลงโทษพวกเขาอย่างหนัก+
เหมือนที่พระองค์ลงโทษฉันอย่างหนักเพราะความผิดทั้งหมดของฉัน
ฉันถอนใจหลายครั้ง ฉันทุกข์ใจเหลือเกิน
א [อาเลฟ]
2 เมฆแห่งความโกรธของพระยะโฮวาปกคลุมศิโยนแล้ว
พระองค์เหวี่ยงความสง่างามของอิสราเอลจากฟ้าลงมาที่โลก+
พระองค์ไม่นึกถึงที่วางเท้าของพระองค์+เลยในวันที่พระองค์โกรธ
ב [เบธ]
2 พระยะโฮวาทำลายที่อยู่ทุกแห่งของยาโคบอย่างไม่ปรานี
พระองค์พังป้อมปราการของยูดาห์ด้วยความโกรธ+
พระองค์ทำให้อาณาจักร+และเจ้านายของยูดาห์+พินาศย่อยยับอย่างน่าอับอาย
ג [กีเมล]
3 พระองค์ทำให้อิสราเอลหมดกำลัง*เพราะพระองค์โกรธมาก
พระองค์ไม่ยื่นมือขวาออกมาช่วยตอนที่ศัตรูมาโจมตีพวกเขา+
และพระองค์โกรธยาโคบไม่หายเหมือนไฟที่เผาผลาญทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง+
ד [ดาเลธ]
4 พระองค์โก่งคันธนูเหมือนเป็นศัตรู มือขวาของพระองค์พร้อมจะลงมือเหมือนเป็นข้าศึก+
พระองค์ฆ่าทุกคนที่พวกเราชอบ+
พระองค์ระบายความโกรธที่เป็นเหมือนไฟ+ใส่เต็นท์ของศิโยน+
ה [เฮ]
5 พระยะโฮวากลายเป็นเหมือนศัตรู+
พระองค์ทำลายอิสราเอล
พระองค์ทำลายป้อมสูงทุกป้อม
พระองค์ทำลายป้อมปราการทั้งหมด
พระองค์ทำให้มีความโศกเศร้าและเสียงคร่ำครวญมากมายในยูดาห์
ו [วาว]
6 พระองค์รื้อเพิงของพระองค์ทิ้ง+เหมือนรื้อกระท่อมในสวน
พระองค์ทำให้งานเทศกาลของพระองค์เลิกไป+
พระยะโฮวาทำให้คนในศิโยนลืมงานเทศกาลและวันสะบาโต
พระองค์ไม่สนใจกษัตริย์และปุโรหิตเพราะพระองค์โกรธมาก+
ז [ซายิน]
7 พระยะโฮวาทิ้งแท่นบูชาของพระองค์แล้ว
พระองค์ดูถูกที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์+
พระองค์ปล่อยให้ศัตรูมายึดกำแพงป้อมปราการ+
พวกเขาร้องเสียงดังในวิหารของพระยะโฮวา+เหมือนในงานเทศกาล
ח [เฮธ]
8 พระยะโฮวาตั้งใจทำลายกำแพงของศิโยน+
พระองค์ขึงสายวัดออกไปแล้ว+
พระองค์ทำลายไม่ยั้งมือ
พระองค์ทำให้เนินดินและกำแพงโศกเศร้า
และทำให้มันอ่อนแอ
ט [เทธ]
9 ประตูเมืองของเธอทรุดลงจนจมดินไปแล้ว+
พระองค์ทำลายและหักกลอนประตู
กษัตริย์กับพวกเจ้านายของเธอต้องไปอยู่ท่ามกลางชาติต่าง ๆ+
บ้านเมืองไม่มีกฎหมาย* แม้แต่พวกผู้พยากรณ์ของเธอก็ไม่เห็นนิมิตจากพระยะโฮวา+
י [โยด]
10 พวกผู้นำของศิโยนนั่งเงียบอยู่บนพื้น+
พวกเขาเอาฝุ่นซัดใส่หัวและใส่ผ้ากระสอบ+
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์ในเยรูซาเล็มก็ซบหน้าลงกับพื้น
כ [คาฟ]
11 ฉันร้องไห้จนตาล้า+
ท้องไส้ของฉันปั่นป่วน
ตับของฉันออกมากองอยู่ที่พื้น เพราะประชาชนของฉันพินาศ+
เด็ก ๆ กับทารกก็หมดสติอยู่ตามลานสาธารณะในเมือง+
ל [ลาเมด]
12 พวกเขาเอาแต่ถามแม่ว่า “ข้าวกับเหล้าองุ่นอยู่ไหน?”+
ตอนที่พวกเขาหมดสติเหมือนคนบาดเจ็บอยู่ตามลานสาธารณะในเมือง
และค่อย ๆ สิ้นใจในอ้อมกอดแม่
מ [เมม]
13 เยรูซาเล็ม เราจะเอาอะไรมาเป็นพยานหลักฐาน
หรือจะเปรียบเจ้ากับอะไร?
ศิโยน เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรดีเพื่อให้เจ้าสบายใจขึ้น?
เพราะความพินาศของเจ้ากว้างใหญ่เหมือนทะเล+ ใครจะรักษาเจ้าได้?+
נ [นูน]
14 นิมิตที่พวกผู้พยากรณ์บอกเจ้าเป็นเรื่องไม่จริงและไร้สาระ+
พวกเขาไม่ได้บอกให้เจ้ารู้ตัวว่าทำผิดอะไรเพื่อเจ้าจะไม่ต้องไปเป็นเชลย+
พวกเขาเอาแต่บอกเจ้าเรื่องนิมิตที่ไม่จริงและหลอกลวง+
ס [ซาเมค]
15 ทุกคนที่ผ่านมาทางนี้ต่างก็ตบมือเยาะเย้ย*เจ้า+
พวกเขาเย้ยหยัน+และส่ายหน้าเมื่อเห็นเยรูซาเล็ม และพูดว่า
“นี่หรือคือเมืองที่คนพูดกันว่า ‘งามไม่มีที่ติและคนทั้งโลกชื่นชม’?”+
פ [เพ]
16 พวกศัตรูพากันหัวเราะเยาะเจ้า
พวกเขาเยาะเย้ยและกัดฟันด้วยความโกรธ และพูดว่า “พวกเราทำลายมันได้แล้ว+
วันนี้แหละที่พวกเรารอคอย!+ วันนี้มาถึงแล้ว พวกเราได้เห็นแล้ว!”+
ע [อายิน]
17 พระยะโฮวาทำตามที่ตั้งใจไว้แล้ว+ พระองค์ทำอย่างที่พูดไว้+
ตามที่พระองค์สั่งไว้นานมาแล้ว+
พระองค์ทำลายอย่างไม่ปรานี+
พระองค์ปล่อยให้ศัตรูดีใจที่ชนะเจ้า พระองค์ทำให้ศัตรูของเจ้ามีกำลังขึ้น*
צ [ซาเด]
18 กำแพงศิโยน ใจของชาวเยรูซาเล็มคร่ำครวญหาพระยะโฮวา
ให้เจ้าน้ำตาไหลเหมือนสายน้ำทั้งวันทั้งคืน
อย่าหยุดพัก อย่าให้ตาของเจ้าหยุดหลั่งน้ำตา
ק [โคฟ]
19 ลุกขึ้นเถอะ และร้องคร่ำครวญตลอดคืน
ระบายความในใจต่อพระยะโฮวาเหมือนเทน้ำ
ר [เรช]
20 พระยะโฮวา โปรดดูคนที่พระองค์ลงโทษอย่างหนัก
พวกผู้หญิงควรจะกินลูกที่ตัวเองให้กำเนิดมาหรือ?+
พวกปุโรหิตและผู้พยากรณ์ควรจะถูกฆ่าในที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระยะโฮวาหรือ?+
ש [ชิน]
21 เด็กกับคนแก่นอนตายอยู่ตามถนน+
พวกหญิงสาวบริสุทธิ์กับคนหนุ่ม ๆ ของฉันถูกฆ่าด้วยดาบ+
พระองค์ฆ่าพวกเขาในวันที่พระองค์โกรธ พระองค์สังหารพวกเขาอย่างไม่ปรานี+
ת [เทา]
22 พระองค์เรียกความหวาดกลัวมาจากทั่วทุกทิศเหมือนเป็นงานเทศกาล+
ในวันที่พระยะโฮวาโกรธ ไม่มีใครหนีหรือรอดไปได้+
คนที่ฉันให้กำเนิดและเลี้ยงดูมาถูกศัตรูของฉันกำจัดหมดแล้ว+
א [อาเลฟ]
3 ผมเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ลำบากเพราะพระเจ้าโกรธและลงโทษพวกเรา
2 พระองค์ไล่ผมไปและให้ผมเดินในความมืด ไม่ใช่ในความสว่าง+
3 พระองค์ต่อสู้ผมครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดทั้งวัน+
ב [เบธ]
4 พระองค์ทำให้เนื้อหนังของผมเหี่ยวไป
พระองค์หักกระดูกผม
5 พระองค์สร้างกำแพงล้อมตัวผม พระองค์ให้พิษที่ขมขื่น+และความลำบากล้อมผมไว้
6 พระองค์บังคับผมให้นั่งอยู่ในที่มืด เหมือนคนที่ตายมานานแล้ว
ג [กีเมล]
7 พระองค์สร้างกำแพงล้อมผมไว้ ผมจึงหนีไปไหนไม่ได้
พระองค์ล่ามผมด้วยโซ่ตรวนทองแดงเส้นใหญ่+
8 เมื่อผมร้องขอให้ช่วย พระองค์ก็ไม่ฟังคำอธิษฐานของผม+
9 พระองค์เอาหินสกัดมาขวางทางผม
พระองค์ทำให้ทางของผมคดเคี้ยว+
ד [ดาเลธ]
10 พระองค์ดักทำร้ายผมเหมือนหมี และเหมือนสิงโตที่ซุ่มรออยู่+
11 พระองค์บีบผมให้ออกไปนอกทางและฉีกผมเป็นชิ้น ๆ
พระองค์ทำให้ผมถูกทอดทิ้ง+
12 พระองค์โก่งคันธนู และเอาผมเป็นเป้า
ה [เฮ]
13 พระองค์เอาลูกธนูในกระบอกยิงเข้าที่ไตของผม
14 ใคร ๆ ก็หัวเราะเยาะผม พวกเขาร้องเพลงเย้ยผมทั้งวัน
15 พระองค์ให้ผมกินของขม ๆ และบอระเพ็ดจนอิ่ม+
ו [วาว]
16 พระองค์ให้ผมเคี้ยวกรวดจนฟันแตก
พระองค์ทำให้ผมนอนขดตัวอยู่ในขี้เถ้า+
17 พระองค์ไม่ให้ผมมีความสงบสุข จนผมลืมไปแล้วว่าสิ่งดี ๆ เป็นอย่างไร
18 ผมจึงพูดว่า “ผมไม่เหลือศักดิ์ศรีและไม่มีความหวังอะไรในพระยะโฮวาอีกแล้ว”
ז [ซายิน]
19 อย่าลืมว่าผมทุกข์ลำบากและไม่มีที่อยู่+ ผมต้องกินบอระเพ็ดและพิษที่ขมขื่น+
20 พระองค์จะระลึกถึงผมและก้มลงมาหาผมแน่ ๆ+
21 เพราะผมนึกถึงเรื่องนี้เสมอ ดังนั้น ผมจะรอพระองค์ต่อไป+
ח [เฮธ]
22 เพราะพระยะโฮวามีความรักที่มั่นคง พวกเราจึงยังไม่พบจุดจบ+
ความเมตตาของพระองค์ไม่มีวันหมด+
23 ความเมตตาของพระองค์มีมาใหม่ทุกเช้า+ พวกเราจึงเชื่อใจพระองค์ได้เสมอ+
24 ผมพูดว่า “พระยะโฮวาเป็นส่วนแบ่งของผม+ ดังนั้น ผมจะรอพระองค์ต่อไป”+
ט [เทธ]
25 พระยะโฮวาดีกับคนที่รอคอยพระองค์+ และกับคนที่เสาะหาพระองค์+
26 เป็นเรื่องดีที่จะรอคอยความรอดจากพระยะโฮวา+อยู่เงียบ ๆ*+
27 เป็นเรื่องดีที่คนเราจะเจอความยากลำบากตั้งแต่อายุน้อย ๆ+
י [โยด]
28 ให้เขานั่งเงียบ ๆ อยู่คนเดียวเมื่อพระองค์ให้เขาเจอสิ่งนั้น+
29 ให้เขาซบหน้าลงกับพื้น+ เผื่อว่าจะมีความหวัง+
30 ให้เขาหันแก้มให้คนที่ตบเขา และให้เขาทนรับการดูถูกอย่างเต็มที่
כ [คาฟ]
31 เพราะพระยะโฮวาจะไม่ทิ้งพวกเราตลอดไป+
32 แม้พระองค์ทำให้พวกเราโศกเศร้า แต่พระองค์ก็ยังแสดงความเมตตาเพราะพระองค์มีความรักที่ยิ่งใหญ่และมั่นคง+
33 เพราะพระองค์ไม่อยากทำให้มนุษย์ทุกข์ลำบากหรือโศกเศร้า+
ל [ลาเมด]
34 การข่มเหงพวกนักโทษในโลก+
35 การไม่ให้ความยุติธรรมกับมนุษย์เมื่ออยู่ต่อหน้าพระเจ้าองค์สูงสุด+
36 และการกลั่นแกล้งมนุษย์เมื่อเขามีคดีความ
พระยะโฮวาจะไม่ทนกับเรื่องทั้งหมดนี้
מ [เมม]
37 ถ้าพระยะโฮวาไม่สั่งให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดขึ้น ใครล่ะจะสั่งให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้?
38 เรื่องดีกับเรื่องร้ายจะออกมาด้วยกันจากปากของพระเจ้าองค์สูงสุดไม่ได้
39 คนที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่ควรบ่นเรื่องผลของบาปที่ตัวเองทำ+
נ [นูน]
40 ให้พวกเราตรวจสอบและใคร่ครวญสิ่งที่ทำไป+ และให้พวกเรากลับไปหาพระยะโฮวา+
41 ให้พวกเราอ้อนวอนพระเจ้าด้วยความจริงใจ พร้อมกับชูมือขึ้นฟ้าและพูดว่า+
42 “พวกเราทำผิดและกบฏ+ และพระองค์ไม่ยกโทษให้+
ס [ซาเมค]
43 พระองค์ไม่ฟังคำอธิษฐานของพวกเราเพราะพระองค์โกรธมาก+
พระองค์ไล่ตามพวกเราและฆ่าพวกเราอย่างไม่ปรานี+
44 พระองค์ใช้เมฆกั้นไม่ให้คำอธิษฐานของพวกเราไปถึงพระองค์+
45 พระองค์ทำให้ชาติต่าง ๆ รังเกียจพวกเรา”
פ [เพ]
46 พวกศัตรูพากันหัวเราะเยาะพวกเรา+
47 พวกเราเจอความหวาดกลัวและหลุมพราง+ ถูกทอดทิ้งและพินาศ+
48 น้ำตาของผมไหลเหมือนสายน้ำ เพราะเพื่อนร่วมชาติของผมพินาศแล้ว+
ע [อายิน]
49 ตาของผมมีน้ำตาอยู่ตลอดเวลา น้ำตาไม่หยุดไหลเลย+
50 จนพระยะโฮวามองจากสวรรค์ลงมาเห็น+
51 ผมเป็นทุกข์เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเมืองเล็ก ๆ ที่อยู่รอบเมืองของผม+
צ [ซาเด]
52 พวกศัตรูไล่ล่าผมเหมือนกับล่านกทั้ง ๆ ที่ไม่มีสาเหตุ
53 พวกเขาพยายามทำให้ผมตายในบ่อ พวกเขาเอาหินขว้างผมไม่หยุด
54 น้ำไหลมาท่วมหัวผม ผมพูดว่า “ผมตายแน่”
ק [โคฟ]
55 พระยะโฮวา ผมร้องเรียกชื่อของพระองค์จากก้นบ่อ+
56 โปรดฟังเสียงร้องของผม และอย่าปิดหูเมื่อผมขอให้ช่วยบรรเทาความทุกข์ของผม
57 พระองค์เข้ามาใกล้ในวันที่ผมร้องเรียก พระองค์บอกว่า “อย่ากลัวเลย”
ר [เรช]
58 พระยะโฮวา พระองค์สู้คดีให้ผมแล้ว พระองค์ช่วยชีวิตผมไว้+
59 พระยะโฮวา พระองค์เห็นแล้วว่าผมถูกข่มเหง โปรดให้ความยุติธรรมกับผมด้วย+
60 พระองค์ก็เห็นแล้วว่าพวกเขาแก้แค้นและวางแผนเล่นงานผม
ש [ซิน] หรือ [ชิน]
61 พระยะโฮวา พระองค์ได้ยินแล้วว่าพวกเขาเยาะเย้ยและวางแผนเล่นงานผม+
62 พระองค์ได้ยินที่คนต่อต้านพูดตำหนิผมตลอดวัน
63 ดูพวกเขาเถอะ ไม่ว่าจะลุกจะนั่ง พวกเขาก็ร้องเพลงเยาะเย้ยผม
ת [เทา]
64 พระยะโฮวา พระองค์จะตอบแทนพวกเขาตามการกระทำของพวกเขา
65 พระองค์จะสาปแช่งพวกเขาให้เป็นคนหัวแข็ง
66 พระยะโฮวา พระองค์จะไล่ล่าพวกเขาด้วยความโกรธและกำจัดพวกเขาให้หมดไปจากโลก
א [อาเลฟ]
4 ทองคำเนื้อดีที่เคยเปล่งประกายกลับหมองไปแล้ว+
ก้อนหินของสถานบริสุทธิ์+กระจัดกระจายอยู่ตามมุมถนน*+
ב [เบธ]
2 พวกลูกชายของศิโยนที่เคยมีค่าเหมือนทองคำบริสุทธิ์
กลับมีค่าพอ ๆ กับไหดินเผา
ที่ช่างปั้นหม้อทำขึ้น
ג [กีเมล]
3 แม้แต่หมาในก็ยังให้นมลูกของมัน
แต่เพื่อนร่วมชาติของผมกลับดุร้าย+เหมือนนกกระจอกเทศในที่กันดาร+
ד [ดาเลธ]
4 ทารกที่ยังไม่หย่านมหิวจนลิ้นติดอยู่กับเพดานปาก
เด็ก ๆ ร้องขออาหาร+ แต่ไม่มีใครให้+
ה [เฮ]
5 คนที่เคยกินของดี ๆ ต้องนอนหิวอยู่ตามถนน+
คนที่เคยใส่เสื้อผ้าสีแดงเข้มตั้งแต่เด็กต้องนอนบนกองขี้เถ้า+
ו [วาว]
6 โทษของเพื่อนร่วมชาติของผมหนักกว่าโทษของโสโดม+
ซึ่งถูกทำลายในชั่วพริบตา และไม่มีใครช่วยได้+
ז [ซายิน]
7 พวกนาศีร์+ของศิโยนเคยบริสุทธิ์ยิ่งกว่าหิมะและขาวกว่าน้ำนม
พวกเขาเคยตัวแดงกว่าหินปะการัง และเป็นเหมือนพลอยแซปไฟร์ที่แวววาว
ח [เฮธ]
8 แต่ตอนนี้พวกเขากลับดำยิ่งกว่าถ่าน
เมื่อเดินตามถนนก็ไม่มีใครจำพวกเขาได้
พวกเขาเหลือแต่หนังเหี่ยว ๆ หุ้มกระดูก+ ผิวหนังก็เหมือนไม้แห้ง
ט [เทธ]
9 คนที่ตายด้วยคมดาบก็ดีกว่าคนที่อดตาย+
คือคนที่หมดแรงเพราะไม่มีอาหารจากไร่นา
י [โยด]
10 ผู้หญิงที่เคยมีเมตตากลับเอาลูกของตัวเองมาต้มกิน+
เด็กพวกนั้นกลายเป็นอาหารของคนที่โศกเศร้าตอนที่เพื่อนร่วมชาติของผมเจอหายนะ+
כ [คาฟ]
11 พระยะโฮวาโกรธแล้ว
พระองค์ระบายความโกรธที่รุนแรงออกมา+
และพระองค์จุดไฟในศิโยนเพื่อเผาฐานรากของเมืองนี้+
ל [ลาเมด]
12 พวกกษัตริย์ในโลกกับประชาชนในแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ต่างก็ไม่เชื่อว่า
พวกศัตรูจะเข้ามาในประตูกรุงเยรูซาเล็ม+
מ [เมม]
13 เรื่องนี้เป็นเพราะบาปของพวกผู้พยากรณ์และความผิดของปุโรหิตของเมืองนี้+
เพราะพวกเขาได้ฆ่าคนดี ๆ ในเมือง+
נ [นูน]
14 พวกเขาเดินสะเปะสะปะไปตามถนนเหมือนคนตาบอด+
เนื้อตัวพวกเขาเปื้อนเลือด+
จนไม่มีใครจับเสื้อผ้าพวกเขาได้
ס [ซาเมค]
15 พวกเขาร้องบอกคนอื่นว่า “ออกไปห่าง ๆ! ไม่สะอาด! ออกไป! ออกไป! อย่าแตะต้องพวกเรา!”
เพราะพวกเขาไม่มีบ้านอยู่และต้องเร่ร่อน
คนในชาติต่าง ๆ ก็พูดว่า “อย่าให้พวกเขามาอยู่กับเรา+
פ [เพ]
16 พระยะโฮวาได้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป+
พระองค์จะไม่เมตตาพวกเขาอีกเลย
จะไม่มีใครนับถือพวกปุโรหิต+ และจะไม่มีใครชอบพวกผู้นำ”+
ע [อายิน]
17 พวกเรามองหาความช่วยเหลือจนตาล้า แต่หาไม่เจอ+
พวกเราพยายามหาความช่วยเหลือจากชาติหนึ่งที่ช่วยเราไม่ได้+
צ [ซาเด]
18 พวกเขาตามล่าพวกเราทุกฝีก้าว+จนพวกเราเดินตามลานสาธารณะไม่ได้
พวกเราใกล้ถึงจุดจบแล้ว เวลาของพวกเราหมดแล้ว จุดจบของพวกเรามาถึงแล้ว
ק [โคฟ]
19 พวกที่ไล่ตามพวกเราเร็วกว่านกอินทรีบนฟ้า+
พวกเขาไล่ล่าพวกเราตามภูเขา พวกเขาซุ่มโจมตีพวกเราในที่กันดาร
ר [เรช]
20 ผู้ที่พระยะโฮวาเจิมไว้ ซึ่งเป็นเหมือนลมหายใจ+ของพวกเราถูกจับขังไว้ในหลุมใหญ่ของพวกเขา+
พวกเราเคยพูดถึงผู้นี้ว่า “ถ้ามีท่านคอยคุ้มครอง พวกเราก็จะอยู่รอดในหมู่ชาติต่าง ๆ ได้”
ש [ซิน]
21 เอโดม ให้พวกคุณรื่นเริงยินดี+และใช้ชีวิตเหมือนตอนที่อยู่ในแผ่นดินอูส
แต่พวกคุณจะต้องดื่มจากถ้วยนั้นเหมือนกัน+ พวกคุณจะเมาและจะเปลือยกาย+
ת [เทา]
22 ศิโยน พวกคุณได้รับโทษสำหรับความผิดครบถ้วนแล้ว
พระองค์จะไม่ให้พวกคุณไปเป็นเชลยอีก+
แต่พระองค์จะนึกถึงความผิดของเอโดม
และพระองค์จะเปิดโปงบาปที่พวกเขาทำ+
5 พระยะโฮวา โปรดระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเรา
และมองดูความอัปยศของพวกเรา+
2 มรดกของพวกเราถูกยกให้คนแปลกหน้า บ้านของพวกเราถูกยกให้คนต่างชาติ+
3 พวกเรากลายเป็นลูกกำพร้าพ่อ แม่ของพวกเราก็เป็นเหมือนแม่ม่าย+
4 พวกเราต้องซื้อน้ำมาดื่ม+ และต้องซื้อฟืนมาใช้
5 พวกศัตรูไล่ตามมาจนเกือบจะจับพวกเราได้อยู่แล้ว
พวกเราหมดแรงแต่ก็หยุดไม่ได้+
6 พวกเราหวังพึ่งอียิปต์+และอัสซีเรีย+เพื่อจะมีอาหารพอกิน
7 ปู่ย่าตายายของพวกเราที่ทำบาปตายไปหมดแล้ว แต่พวกเราต้องรับโทษแทนพวกเขา
8 คนที่เคยรับใช้พวกเราตอนนี้มาปกครองพวกเรา ไม่มีใครจะช่วยพวกเราให้พ้นจากมือพวกเขาได้
9 พวกเราต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อจะได้อาหารมา+ เพราะมีคนถือดาบอยู่ในที่กันดาร
10 พวกเราตัวร้อนเหมือนเตาไฟเพราะความหิวโหย+
11 พวกเขาย่ำยี*พวกภรรยาในศิโยนและหญิงสาวบริสุทธิ์ในเมืองของยูดาห์+
12 พวกเจ้านายถูกมัดมือแขวนไว้+ และพวกผู้นำไม่ได้รับความนับถือ+
13 คนหนุ่ม ๆ ต้องอุ้มหินโม่แป้ง เด็กผู้ชายก็แบกฟืนหนักจนสะดุดล้ม
14 พวกผู้นำหายไปจากประตูเมือง+ คนหนุ่ม ๆ ก็ไม่เล่นดนตรี+
15 พวกเราไม่มีความสุขอีกต่อไป พวกเราโศกเศร้าแทนที่จะเต้นรำ+
16 มงกุฎหล่นจากหัวพวกเราแล้ว พวกเราแย่แน่เพราะพวกเราทำบาป
17 เพราะอย่างนี้ พวกเราจึงทุกข์ใจ+
และตาของพวกเราก็มืดมัว+
18 เพราะภูเขาศิโยนร้างเปล่า+ หมาจิ้งจอกจึงขึ้นไปเดินเพ่นพ่าน
19 พระยะโฮวา พระองค์นั่งบนบัลลังก์ตลอดไป
บัลลังก์ของพระองค์จะคงอยู่ทุกยุคทุกสมัย+
20 พระองค์จะลืมพวกเราตลอดไปหรือ? ทำไมพระองค์ทิ้งพวกเราไปนานขนาดนี้?+
21 ได้โปรดเถอะพระยะโฮวา ขอพาพวกเรากลับไป+ แล้วพวกเราจะรีบกลับไปหาพระองค์
ขอให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม+
22 แต่พระองค์ทิ้งพวกเราแล้วจริง ๆ
พระองค์ยังโกรธพวกเรามาก+
บท 1-4 เป็นเพลงไว้อาลัยที่ขึ้นต้นแต่ละข้อด้วยพยัญชนะฮีบรูเรียงตามลำดับ
เป็นภาพเปรียบเทียบหมายถึงกรุงเยรูซาเล็ม
แปลตรงตัวว่า “ตัดเขาสัตว์ทั้งหมดของอิสราเอล”
หรือ “คำสั่งสอน”
แปลตรงตัวว่า “ผิวปากใส่”
แปลตรงตัวว่า “ยกเขาสัตว์ของศัตรูของเจ้า”
แปลตรงตัวว่า “ตรงหัวถนนทุกสาย”
หรือ “อย่างอดทน”
แปลตรงตัวว่า “ตรงหัวถนนทุกสาย”
หรือ “ข่มขืน”