บท 17
โมเสสเลือกนมัสการพระยะโฮวา
ในประเทศอียิปต์ ผู้คนเรียกยาโคบและลูกหลานของเขาว่าชาวอิสราเอล หลังจากยาโคบและโยเซฟตาย ฟาโรห์องค์ใหม่ขึ้นปกครอง ฟาโรห์องค์นี้กลัวว่าชาวอิสราเอลจะมีอำนาจมากกว่าชาวอียิปต์ เขาจึงบังคับให้ชาวอิสราเอลเป็นทาส ใช้ให้ทำอิฐและทำงานหนักในทุ่ง แต่ยิ่งถูกบังคับให้ทำงานหนักชาวอิสราเอลก็ยิ่งเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ ฟาโรห์โกรธมาก เขาจึงสั่งฆ่าเด็กผู้ชายชาวอิสราเอลที่เพิ่งเกิดให้หมด คุณนึกออกไหมว่าชาวอิสราเอลจะกลัวมากขนาดไหน?
ผู้หญิงชาวอิสราเอลชื่อโยเคเบดมีลูกชายหน้าตาน่ารัก เพื่อไม่ให้ลูกถูกฆ่า เธอซ่อนเขาไว้ในตะกร้าแล้วเอาไปไว้ในกออ้อริมฝั่งแม่น้ำไนล์ มิเรียมพี่สาวของเด็กน้อยเฝ้าอยู่ใกล้ ๆ เพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้อง
ลูกสาวฟาโรห์มาอาบน้ำที่แม่น้ำแล้วเห็นตะกร้านั้น พอเปิดดูก็เห็นเด็กทารกนอนร้องไห้อยู่ เธอสงสารเขา มิเรียมถามเธอว่า ‘หนูจะหาแม่นมมาดูแลเด็กคนนี้ให้เอาไหมคะ?’ ลูกสาวฟาโรห์ตกลง มิเรียมจึงไปเรียกโยเคเบดแม่ของเธอมา ลูกสาวฟาโรห์บอกโยเคเบดว่า ‘เอาเด็กคนนี้ไปเลี้ยงให้หน่อย แล้วเราจะให้ค่าจ้าง’
เมื่อเด็กโตขึ้น โยเคเบดก็พาเขาไปให้ลูกสาวฟาโรห์ ลูกสาวฟาโรห์ก็รับไว้เป็นลูกของตัวเองและตั้งชื่อว่าโมเสส เขาโตขึ้นเป็นเจ้าชาย เขาสามารถจะมีทุกอย่างที่ต้องการได้ แต่โมเสสไม่เคยลืมพระยะโฮวา เขารู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นชาวอิสราเอลไม่ใช่ชาวอียิปต์ และเขาเลือกรับใช้พระยะโฮวา
ตอนโมเสสอายุ 40 ปี เขาตัดสินใจช่วยเพื่อนร่วมชาติของเขา เมื่อโมเสสเห็นชาวอียิปต์คนหนึ่งทุบตีทาสชาวอิสราเอล เขาก็ตีชาวอียิปต์คนนั้นจนตายแล้วซ่อนศพไว้ในทราย เมื่อฟาโรห์รู้เข้าก็หาทางฆ่าโมเสส แต่โมเสสหนีไปแผ่นดินมีเดียนและพระยะโฮวาดูแลเขาที่นั่น
‘เพราะความเชื่อ โมเสสไม่ยอมให้ใครเรียกเขาว่าลูกของลูกสาวฟาโรห์ เขาเลือกที่จะถูกข่มเหงร่วมกับประชาชนของพระเจ้า’—ฮีบรู 11:24, 25