เยเรมีย์
48 พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพ พระเจ้าของอิสราเอลพูดถึงโมอับว่า+
“เนโบย่อยยับไป+ เพราะเมืองนี้ถูกทำลายแล้ว
เมืองคีริยาธาอิม+ถูกทำให้อับอายและถูกยึดแล้ว
ที่ซ่อนอันปลอดภัย*ก็ต้องอับอายและพังพินาศ+
2 ไม่มีใครยกย่องโมอับอีกแล้ว
พวกเขาวางแผนโค่นโมอับในเมืองเฮชโบน+
และพูดกันว่า ‘มาเถอะ ให้พวกเราจัดการโมอับจนสิ้นชาติ’
เจ้าก็เหมือนกัน มัดเมน เงียบซะ
เพราะดาบกำลังไล่ตามเจ้า
3 มีเสียงร้องดังมาจากโฮโรนาอิม+
เพราะความพินาศย่อยยับ
4 โมอับถูกทำลายแล้ว
เด็กเล็ก ๆ ของโมอับร้องไห้เสียงดัง
5 ตอนเดินขึ้นไปลูฮีท พวกเขาร้องไห้ไม่หยุด
และตอนลงมาจากโฮโรนาอิม พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความทุกข์ใจเพราะภัยพิบัติครั้งใหญ่+
6 หนีเอาชีวิตรอดเถอะ!
เจ้าจะกลายเป็นเหมือนต้นสนจูนิเปอร์ในที่กันดาร
7 เพราะเจ้าไว้ใจผลงานและทรัพย์สมบัติของตัวเอง
เจ้าจะถูกจับไปด้วย
และพระเคโมช+จะต้องถูกจับไปเป็นเชลย
พร้อมกับพวกปุโรหิตและพวกเจ้านายที่นับถือพระนั้น
8 ผู้ทำลายจะเข้าไปในเมืองทุกเมือง
และไม่มีเมืองไหนจะรอดไปได้+
หุบเขาจะพินาศ
และที่ราบ*จะถูกทำลายเหมือนที่พระยะโฮวาพูดไว้
9 ทำหลักหินไว้ให้โมอับสิ
เพราะเมื่อโมอับพินาศเขาจะหนีไป
เมืองต่าง ๆ ของโมอับจะเป็นที่ที่น่าสยดสยอง
และไม่มีใครอยู่เลย+
10 คนที่ไม่ตั้งใจทำงานที่พระยะโฮวามอบหมายจะถูกสาปแช่ง
และคนที่ไม่ยอมใช้ดาบฆ่าฟันจะถูกสาปแช่ง
11 ไม่เคยมีอะไรมารบกวนโมอับตั้งแต่พวกเขายังหนุ่มสาว
พวกเขาเป็นเหมือนเหล้าองุ่นที่ตกตะกอน
ไม่เคยถูกเทใส่ภาชนะอื่นเลย
พวกเขาไม่เคยถูกจับไปเป็นเชลย
รสชาติของพวกเขาจึงเหมือนเดิม
กลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
12 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘ดังนั้น วันหนึ่งเราจะใช้คนไปคว่ำโมอับ คนพวกนั้นจะเทโมอับออกจนหมด และจะทุบไหใบใหญ่ของโมอับให้แตกเป็นชิ้น ๆ 13 ชาวโมอับจะต้องอับอายเพราะพระเคโมช เหมือนที่ชาวอิสราเอลอับอายเพราะเมืองเบธเอลที่พวกเขาเคยวางใจ+
14 พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้พูดว่า “พวกเราเป็นนักรบที่เก่งกล้า และพร้อมออกรบ”?’+
15 กษัตริย์ผู้มีชื่อว่าพระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพ+บอกว่า
‘โมอับถูกทำลายแล้ว
เมืองต่าง ๆ ของโมอับถูกโจมตี+
พวกคนหนุ่มที่เก่งที่สุดของพวกเขาก็ถูกฆ่าหมด’+
16 อีกไม่นาน ชาวโมอับจะพินาศ
พวกเขาใกล้จะล่มจมเต็มทีแล้ว+
17 ทุกคนที่อยู่ล้อมรอบพวกเขาจะต้องเห็นใจพวกเขา
คือทุกคนที่รู้จักชื่อของพวกเขา
บอกพวกเขาสิว่า ‘ไม้เท้าที่แข็งแกร่งและคทาที่งดงามถูกหักแล้ว’
18 คนที่อยู่ในเมืองดีโบน+ ลงมาจากตำแหน่งที่มีเกียรติเถอะ
และไปนั่งคอแห้งเพราะหิวน้ำ*
เพราะผู้ที่ทำลายโมอับมาโจมตีเจ้าแล้ว
เขาจะทำลายป้อมปราการของเจ้า+
19 คนที่อยู่ในเมืองอาโรเออร์+ ไปยืนดูอยู่ข้างถนนสิ
และถามผู้ชายผู้หญิงที่หนีมาว่า ‘เกิดอะไรขึ้น?’
20 โมอับถูกทำให้อับอายและหวาดกลัวแล้ว
ร้องไห้คร่ำครวญเลย
ไปบอกข่าวในอาร์โนน+ด้วยว่าโมอับถูกทำลายแล้ว
21 “เมืองในที่ราบ*ถูกพิพากษาแล้ว+ คือโฮโลน ยาฮาส+ เมฟาอาท+ 22 ดีโบน+ เนโบ+ เบธดิบลาธาอิม 23 คีริยาธาอิม+ เบธกามุล เบธเมโอน+ 24 เคริโอท+ โบสราห์ และทุกเมืองในแผ่นดินโมอับทั้งใกล้และไกล
25 พระยะโฮวาบอกว่า ‘กำลัง*ของโมอับหมดไปแล้ว
โมอับถูกหักแขนแล้ว
26 ให้โมอับดื่มจนเมา+ เพราะเขายกตัวเองต่อสู้พระยะโฮวา+
โมอับเกลือกกลิ้งในอาเจียนของตัวเอง
และคนก็เยาะเย้ยเขา
27 อิสราเอลเคยถูกเจ้าเยาะเย้ยไม่ใช่หรือ?+
เขาเป็นขโมยหรือ
ตอนนั้นเจ้าถึงได้ส่ายหัวเยาะเย้ยและด่าว่าเขา?
28 ชาวโมอับ ออกจากเมืองแล้วไปอยู่ตามซอกหินเถอะ
และทำเหมือนนกเขาที่ทำรังอยู่ข้างหุบผาสูงชัน’”
29 “พวกเราเคยได้ยินเรื่องความเย่อหยิ่งของโมอับ เขาทะนงตัวมาก
และได้ยินว่าเขาเป็นคนจองหอง เย่อหยิ่ง และยโสโอหัง”+
30 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘เรารู้ว่าโมอับโกรธมาก
แต่เรื่องที่เขาโอ้อวดไว้จะไม่มีวันเป็นจริง
ชาวโมอับจะไม่ทำอะไรเลย
31 เพราะอย่างนี้ เราจะร้องไห้ไว้ทุกข์ให้โมอับ
เราจะร้องเสียงดังให้กับทุกคนในโมอับ
และคร่ำครวญให้กับคนในเมืองคีร์เฮเรส+
กิ่งที่งอกงามของเจ้าเคยแผ่ข้ามทะเลไป
กิ่งของเจ้าแผ่ไปไกลถึงทะเลและถึงเมืองยาเซอร์
แต่มีคนมาทำลายผลไม้ฤดูร้อนและองุ่นที่เจ้าเก็บไว้+
33 ไม่มีความสุขความยินดีในสวนผลไม้
และในแผ่นดินโมอับอีกแล้ว+
เราทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นแล้ว
จะไม่มีใครย่ำองุ่นและส่งเสียงอย่างมีความสุข
แต่จะมีเสียงร้องอีกแบบหนึ่งมาแทน’”+
34 “‘มีเสียงร้องจากเมืองเฮชโบน+ดังไปถึงเอเลอาเลห์+
พวกเขาส่งเสียงดังไปถึงเมืองยาฮาส+
เสียงร้องของพวกเขาดังจากเมืองโศอาร์ไปถึงโฮโรนาอิม+และเอกลัทเชลีชิยาห์
แม้แต่น้ำของนิมริมก็จะแห้งขอด+
35 เราจะกำจัดคนที่ถวายเครื่องบูชาบนที่สูง
และคนที่ถวายเครื่องบูชาเผาแก่พระของเขา
ให้หมดไปจากโมอับ’ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
36 ‘เพราะอย่างนี้ ใจเราจะคร่ำครวญ*ถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ย*+
และใจเราจะคร่ำครวญ*ถึงชาวคีร์เฮเรสเหมือนเสียงขลุ่ย*
เพราะทรัพย์สมบัติที่เขาหามาได้จะต้องพินาศ
37 ทุกคนจะโกนหัว+
และตัดเคราออก
38 “พระยะโฮวาบอกว่า ‘มีแต่เสียงร้องไห้
บนดาดฟ้าบ้านทุกหลังในโมอับ
และตามลานสาธารณะทุกแห่ง
เพราะเราทำลายโมอับไปแล้ว
เหมือนไหที่ถูกทิ้ง’
39 ‘โมอับหวาดกลัวและร้องไห้คร่ำครวญมาก
เขาหันหลังด้วยความอับอาย
โมอับถูกเยาะเย้ย
คนรอบข้างที่เห็นเขาก็หวาดกลัว’”
40 “พระยะโฮวาบอกว่า
41 เมืองต่าง ๆ จะถูกพิชิต
และป้อมปราการของโมอับจะถูกยึด
ในวันนั้นนักรบโมอับจะหวาดกลัว
เหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก’”
43 คนที่อยู่ในโมอับ พวกเจ้าจะต้องเจอความกลัว หลุม และกับดัก’
พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
44 ‘ใครที่หนีความกลัวจะตกลงไปในหลุม
ใครที่ตะกายขึ้นมาจากหลุมก็จะติดกับดัก’
พระยะโฮวาบอกว่า ‘เราจะทำให้โมอับเจอกับปีแห่งการลงโทษ’
45 ‘คนที่หนีไปแล้วก็ยืนหมดแรงอยู่ในเงาของเมืองเฮชโบน
เพราะจะมีไฟออกจากเมืองเฮชโบน
และมีเปลวไฟออกจากสิโหน+
ไฟนั้นจะเผาหน้าผากของโมอับ
และเผากะโหลกของพวกนักรบบ้าเลือด’+
46 ‘โมอับ เจ้าย่อยยับแน่!
คนของพระเคโมช+พินาศแล้ว
พวกลูกชายของเจ้าถูกจับไป
และพวกลูกสาวของเจ้าก็ไปเป็นเชลย+
47 แต่ในสมัยสุดท้าย เราจะรวบรวมเชลยชาวโมอับกลับมา’ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
‘ทั้งหมดนี้คือคำพิพากษาที่มีต่อโมอับ’”+