1
คำทักทาย (1-7)
เปาโลอยากไปกรุงโรม (8-15)
คนดีจะมีชีวิตอยู่เพราะเขามีความเชื่อ (16, 17)
คนที่ไม่ยอมเชื่อเรื่องพระเจ้าไม่มีข้อแก้ตัว (18-32)
2
พระเจ้าตัดสินคนยิวและคนกรีก (1-16)
คนยิวกับกฎหมายของโมเสส (17-24)
การทำสุหนัตที่หัวใจ (25-29)
3
“พระเจ้าพูดความจริงเสมอ” (1-8)
ทั้งคนยิวและคนกรีกอยู่ใต้อำนาจของบาป (9-20)
เป็นที่ยอมรับของพระเจ้าเพราะมีความเชื่อ (21-31)
4
5
6
การรับบัพติศมาเพื่อเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสต์ทำให้เราใช้ชีวิตแบบใหม่ (1-11)
อย่าให้บาปมีอำนาจเหนือร่างกาย (12-14)
ทาสของบาปกลายมาเป็นทาสของพระเจ้า (15-23)
7
8
พลังของพระเจ้าทำให้มีชีวิตและเป็นอิสระ (1-11)
พลังของพระเจ้ายืนยันว่าเป็นลูกพระองค์ (12-17)
สิ่งที่พระเจ้าสร้างคอยเสรีภาพแบบที่ลูกของพระองค์มี (18-25)
“พลังของพระเจ้าจะขอแทนเรา” (26, 27)
พระเจ้ากำหนดคนกลุ่มหนึ่งไว้ล่วงหน้า (28-30)
ความรักของพระเจ้าทำให้เราชนะ (31-39)
9
เปาโลรู้สึกเศร้าเรื่องชาวอิสราเอลตามสายเลือด (1-5)
ลูกหลานที่แท้จริงของอับราฮัม (6-13)
พระเจ้าเลือกถูกแล้ว (14-26)
คนที่เหลือรอดมีน้อย (27-29)
ชาวอิสราเอลสะดุดล้ม (30-33)
10
11
พระเจ้าไม่ได้ปฏิเสธคนอิสราเอลทั้งหมด (1-16)
ตัวอย่างเปรียบเทียบเรื่องต้นมะกอก (17-32)
สติปัญญาของพระเจ้าลึกซึ้งจริง ๆ (33-36)
12
ถวายร่างกายเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต (1, 2)
ความสามารถต่างกันแต่มีร่างกายเดียว (3-8)
วิธีใช้ชีวิตแบบคริสเตียน (9-21)
13
ยอมเชื่อฟังคนที่มีอำนาจปกครอง (1-7)
คนที่รักคนอื่นก็ทำตามกฎหมายของโมเสส (8-10)
ทำสิ่งดีงามเหมือนอยู่ตอนกลางวัน (11-14)
14
15
ต้อนรับกันอย่างที่พระคริสต์ต้อนรับคุณ (1-13)
เปาโลเป็นผู้รับใช้เพื่อประกาศกับคนต่างชาติ (14-21)
แผนการเดินทางของเปาโล (22-33)
16
เปาโลแนะนำให้รู้จักเฟบีที่เป็นผู้รับใช้ (1, 2)
ฝากความคิดถึงให้คริสเตียนในกรุงโรม (3-16)
คำเตือนเรื่องการแตกแยก (17-20)
เพื่อนร่วมงานของเปาโลฝากความคิดถึง (21-24)
ความลับศักดิ์สิทธิ์เปิดเผยแล้ว (25-27)