23 «Һарун белән аның улларына әйт: „Исраи́л халкын болай дип фатихалагыз:+

24 „Йәһвә сезгә хәер-фатиха бирсен,+ сезне сакласын.

25 Йәһвә йөзенең яктысы сезгә балкысын,+ ул сезгә илтифат итсен.*

26 Йәһвә үз йөзен сезгә борсын һәм тынычлык бирсен“.+

27 Алар минем исемем белән+ халыкны фатихаларга тиеш, шулчак мин Исраил халкына хәер-фатихамны бирермен».+

8 Шул вакытта Йәһвәнең килешүе сандыгын күчереп йөртер өчен,+ Йәһвә алдында хезмәт итәр өчен һәм халыкны Аллаһы исеменнән фатихалар өчен,+ Йәһвә Ле́ви+ кабиләсен аерып куйды. Алар бүгенгә кадәр шулай эшли дә.

5 Руханилар — ле́вилеләр анда килсен, чөнки Аллаһың Йәһвә аларны үзенә хезмәт итәргә,+ Йәһвә исеменнән фатихалар игълан итәргә+ сайлады. Көч куллану белән бәйле һәр бәхәсне ничек чишәргә икәнен алар әйтер.+

13 Амрамның уллары Һарун+ белән Муса+ иде. Һарун һәм аның уллары* гомерлеккә Иң изге урынны изгеләндерү өчен сайланган иделәр.+ Алар Йәһвә алдында корбаннар китерергә, аңа хезмәт итәргә һәм һәрвакыт халыкка хәер-фатиха бирергә тиеш иде.+