2 Шунда Изәбе́л Ильяска бер хәбәрче аша болай диде: «Әгәр дә иртәгә шушы вакытта, син бөтен пәйгамбәрләрне үтергәндәй, мин дә синең җаныңны алмасам, өстемә илаһлар каргышы төшсен!»

4 Үзе исә чүлгә китте һәм, бер көнлек юл үтеп, бер куаклы агач астына килеп утырды. Шунда ул үзенә үлем сорый башлады. Ул: «Булды, туйдым! И Йәһвә, җанымны алчы,+ ата-бабаларымнан мин кай җирем белән яхшырак?» — диде.