22 Алар, Нәгебне үткәч, Ахима́н, Шишә́й һәм Талма́й+ — анаклылар+ яшәгән Хебрунга+ килделәр. Хебру́н Мисырдагы Суа́н шәһәреннән җиде ел элегрәк төзелгән булган.

33 Анда без әзмәверләрне* — Ана́к улларын+ — әзмәверләр токымнарын күрдек. Алар белән чагыштырганда без үзебезне чикерткә кебек кенә хис иттек, аларга да без шулай кечкенә булып күрендек».

27 Сез чатырларыгызда сукранып болай дидегез: „Йәһвә безне нәфрәт итә, шуңа күрә ул аморлылар кулына биреп юк итәр өчен, безне Мисыр җиреннән чыгарды. 28 Нинди җиргә без барабыз? Кардәшләребез: „Андагы халык бездән көчлерәк һәм буйга да зуррак, аларның шәһәрләре бөек һәм күкләргә кадәр ныгытылган,*+ һәм без анда анаклылар+ улларын күрдек“,— диеп рухыбызны төшерде“.+