13 Аны күргәч, син дә, абыең Һарун кебек,+ үз халкыңа кушылырсың,*+ 14 чөнки җәмгыять Сыйн чүлендә минем белән талашканда, сез минем боерыгыма каршы күтәрелдегез һәм, мин су биргәндә, мине халык алдында изгеләндермәдегез.+ Бу — Сыйн чүлендә+ Кады́ш+ янындагы Мәрибә́ сулары».+

27 Бар, Пәсгәх башына мен+ дә көнбатышка һәм төньякка, көньякка һәм көнчыгышка кара һәм бу җирне күздән кичереп чык, чөнки син Үрдүн аша үтмәячәксең.+

4 Аннары Йәһвә аңа әйтте: «Мин Ибраһимга, Исхакка һәм Ягъкубка: „Синең токымыңа* бирермен“,— диеп ант иткән җир менә шул.+ Мин сиңа аны үз күзләрең белән күрергә рөхсәт иттем, ләкин син анда кермәссең».+

5 Шуннан соң Йәһвәнең хезмәтчесе Муса, Йәһвә әйткәнчә, шунда Моаб җирендә үлде.+