17 Ишмуил Шаулны күргәч, Йәһвә аңа болай диде: «Менә ул кеше. Мин сиңа аның турында: „Ул халкым белән идарә итәчәк“*+,— дип әйткән идем».

24 Ишмуил бөтен халыкка: «Күрәсезме, Йәһвә кемне сайлады.+ Халык арасында аңардай кеше юк!» — диде. Шунда бөтенесе дә: «Яшәсен патша!» — дип кычкыра башлады.

12 Һәм тегесе аны чакыртып китерде. Малай алсу йөзле, матур күзле һәм төскә-биткә чибәр иде.+ Йәһвә: «Менә ул, тор да майла аны!»+ — диде. 13 Шунда Ишмуил май салынган мөгезне алды+ да аны абыйлары алдында майлады. Шул көннән башлап Йәһвә үз рухы аша Давытка ярдәм итә башлады.+ Аннары Ишмуил, торып, Рамага+ юл тотты.