4 Йәһвә аның куакны карарга килгәнен күрде, һәм куак арасыннан: «Муса! Муса!» — дигән тавыш ишетелде. Ул: «Мин тыңлыйм!» — диде. 5 «Якын килмә,— диде Аллаһы аңа.— Аяк киемеңне сал, чөнки син басып торган җир — изге урын».