8 Хезмәтчеңә тугры мәхәббәт күрсәтче,+ чөнки син Йәһвә алдында хезмәтчең белән килешү төзедең.+ Әмма мине гаепле дип тапсаң,+ мине үзең үтер. Нигә мине әтиең кулына тапшырырга?»

42 Йонафан Давытка болай диде: «Исән-имин йөр, без бит икебез дә Йәһвә исеме белән: „Йәһвә синең белән минем арада һәм синең токымнарың* белән минем токымнарым* арасында мәңге шаһит булсын“+,— дип ант иттек».+

Шуннан соң Давыт торып, китеп барды, ә Йонафан шәһәргә кайтты.

18 Шуннан соң алар икесе дә Йәһвә алдында килешү төзеделәр.+ Давыт Хорешта калды, ә Йонафан өенә кайтып китте.

9 Бер көнне Давыт: «Шау́л йортыннан берәрсе калдымы? — дип сорады.— Мин аңа Йонафа́н хакына тугры мәхәббәт күрсәтер идем».+

7 Әмма Давыт һәм Шаулның улы Йонафа́н Йәһвә алдында бер-берсенә ант биргәнгә,+ Давыт патша Шаулның улы Йонафан улы Мәфибәшиткә+ мәрхәмәт күрсәтте.