2 Аның улы Йонафа́н, Давытны бик нык яратканга,+ Давытка болай диде: «Әтием сине үтермәкче була. Зинһар, иртәгә иртән сак бул һәм яшерен урынга качып, шунда кал.

17 Йонафан Давытны, яратам дип, кабат ант иттерде, чөнки ул аны үз җанын яраткандай ярата иде.+

41 Хезмәтче киткәч, якында гына, көньяк яктан Давыт күренде. Ул, җиргә йөзтүбән капланып, өч тапкыр сәҗдә кылды. Алар бер-берсен үбеп, бер-берсе турында борчылып елашты, Давыт исә күбрәк елады.

16 Шаулның улы Йонафа́н Хорешка Давыт янына килде һәм аның Йәһвәгә ышанычын ныгытты.+ 17 Ул Давытка: «Курыкма, чөнки әтием Шаул сине таба алмас. Син Исраилдә патша булырсың,+ ә мин синнән соң икенче булырмын. Әтием дә моны белә»+,— диде. 18 Шуннан соң алар икесе дә Йәһвә алдында килешү төзеделәр.+ Давыт Хорешта калды, ә Йонафан өенә кайтып китте.