27 Ишмуил борылып китмәкче иде, Шаул аның җиңсез күлмәк итәгеннән тотты да, күлмәге ертылды. 28 Шунда Ишмуил аңа болай диде: «Бүген Йәһвә синнән Исраил өстеннән хакимлекне тартып* алачак һәм аны синнән лаеклырак кешегә бирәчәк.+

17 Ул Давытка болай диде: «Син миңа караганда тәкъварак, чөнки син миңа яхшы мөгамәлә күрсәтәсең, ә мин сиңа явызлык кылам.+

20 Хәзер мин беләм: син, һичшиксез, патша булып идарә итәчәксең,+ һәм Исраил патшалыгы синең кулыңнан китмәс.

25 Шаул Давытка: «Фатихалы бул, Давыт улым. Син, һичшиксез, бөек эшләр башкарырсың һәм өстен чыгарсың»+,— диде. Аннары Давыт үз юлы белән китте, ә Шаул өенә кайтты.+