20 Шул җирдә тынычлык бозып йөрүче Шеба́+ исемле бер адәм бар иде. Ул биньяминлы, Бихри́ улы иде. Бервакыт ул, мөгез кычкыртып:+ «Давытка безнең бер катышыбыз да юк! Аңардан безгә бернәрсә дә кирәк түгел. Иша́й улының мирасы үзенә булсын.+ Әй Исраи́л, һәммәгез үз илаһларыгызга* кайтыгыз!»+ — диде.