16 Йәһвә Мусага болай диде: «Менә, син үләрсең, ә бу халык барасы җирләрендә тирә-якларындагы чит илаһларга табына* башлар.+ Алар мине калдырыр+ һәм үзләре белән төзегән килешүемне бозар.+ 17 Шул вакытта аларга каршы ачуым кабыныр,+ һәм алар юк ителгәнче, мин аларны калдырырмын,+ алардан йөземне борырмын.+ Аннары, үзләренә килгән күп кенә бәла-казалардан һәм газаплардан соң,+ алар: „Бу бәла-казалар безгә Аллаһыбыз безнең арада булмаганга килде түгелме?“+ — дияр.

15 Ата-бабаларының Аллаһысы Йәһвә үзенең хәбәрчеләре аша аларны кисәтеп торды, үзенең халкын һәм үзенең яшәү урынын кызганганга, аларны кат-кат кисәтте. 16 Әмма алар Аллаһының хәбәрчеләрен мыскыллады да мыскыллады,+ аның сүзләрен санга сукмады,+ пәйгамбәрләреннән мыскыллап көлде;+ һәм ахыр чиктә, аларның савыгуларына өмете өзелгәч, Йәһвәнең үз халкына ачуы купты.+

2 Йәһвә Ягъкубның бар яшәү урыннарын йотты, аларны һич тә кызганмады.

Үз ярсуында ул кыз Яһүднең бар ныгытмаларын тар-мар итте.+

Ул патшалыкны+ һәм аның мирзаларын+ хурлыкка калдырып, җиргә чаклы бөгеп төшерде.