21 Патшалык итә башлаганда Манашшега+ 12 яшь иде, һәм ул Иерусалимда 55 ел идарә итте.+ Әнисенең исеме Хәфзибә́ иде.

4 Манашше шулай ук Йәһвәнең йортында, Йәһвә: «Минем исемем Иерусалимда булыр»+,— дип әйткән урында, мәзбәхләр төзеде.+

11 «Пәйгамбәр дә, рухани да нәҗес* булып китте.+

Алар хәтта минем йортымда явызлык кыла»+,— ди Йәһвә.

5 Аннары ул миңа: «Адәм улы, төньякка таба карачы»,— диде. Шунда мин төньякка таба карадым һәм мәзбәхкә алып баручы шул капкаларның төньягында, керү урыны янында, көнләшү сурәтен күрдем. 6 Ул миңа болай диде: «Адәм улы, син Исраил халкының монда нинди коточкыч, җирәнгеч эшләр кылуын күрәсеңме?+ Бу эшләр мине изге урынымнан ераграк китәргә этәрә.+ Әмма син тагы да коточкычрак җирәнгеч нәрсәләр күрерсең».