7 „Аннан соң мин,— ди Йәһвә,— Яһүд патшасы Сидкыяне, аның хезмәтчеләрен һәм бу шәһәр кешеләрен — үләттән, кылычтан һәм ачлыктан котылганнарны — Бабыл патшасы Нәбукаднизар кулына, аларның дошманнары кулына һәм җаннарын алырга теләүчеләр кулына бирермен.+ Ул аларны кылычтан кичерер. Ул аларны жәлләмәс, кызганмас һәм һич шәфкать күрсәтмәс“.+

8 Әмма начар инҗир турында, ашарга яраксыз инҗир турында,+ Йәһвә болай ди: „Яһүд патшасы Сидкыя́,+ аның мирзалары, бу җирдә калган Иерусалим кешеләре һәм Мисыр җирендә яшәүчеләр+ минем күземдә начар инҗир кебек булыр.

21 Мин Яһүд патшасы Сидкыяне һәм аның мирзаларын дошман кулына, аларның җаннарын эзләүчеләр һәм сездән чигенә барган+ Бабыл патшасы гаскәре кулына бирермен“.+

12 Алар арасындагы башлык, әйберләрен җилкәсенә салып, караңгыда чыгар. Ул шәһәр стенасында тишек ясар һәм аның аша әйберләрен чыгарыр.+ Ул җирне күрмәс өчен йөзен каплар“. 13 Мин аның өстенә ятьмә ыргытырмын, һәм ул ятьмәмә эләгер.+ Шуннан соң мин аны Бабылга — калдайлылар җиренә китерермен, ләкин ул шул җирне күрмәс. Ул анда вафат булыр.+