14 Алар халык төркеме янына килгәч,+ Гайсә алдына бер кеше килеп тезләнде һәм болай диде: 15 «Хуҗам, улымны кызганчы, ул эпилептик һәм бик аяныч хәлдә. Ул еш кына әле утка, әле суга егыла.+ 16 Мин аны шәкертләрең янына алып килгән идем дә, алар аны савыктыра алмады». 17 Ул җавап итеп: «И имансыз һәм бозык буын,+ иманыгыз үссен өчен миңа сезнең белән тагын күпме булырга? Миңа сезне күпме түзеп торырга? Аны минем янга китерегез»,— диде.

38 Шунда бер кеше халык арасыннан болай дип кычкырды: «Остаз, зинһар, минем улымны килеп кара. Ул бит минем бердәнбер балам.+ 39 Җен аны тотып ала, һәм бала кинәт кычкыра башлый, аны көзән җыера, авызыннан күбекләр чыга. Җен аны җәфалап туйгач, теләр-теләмәс кенә калдырып китә. 40 Мин шәкертләреңнән аны куып чыгаруларын үтенгән идем дә, алар булдыра алмады». 41 Гайсә җавап итеп: «И имансыз һәм бозык буын,+ иманыгыз үссен өчен миңа сезнең белән тагын күпме булырга һәм сезне күпме түзеп торырга? Улыңны монда китер»,— диде.+ 42 Малай Гайсәгә таба атлаганда, җен аны җиргә екты, һәм аны каты итеп көзән җыера башлады. Әмма Гайсә җенне шелтәләде һәм малайны савыктырып, аны атасына тапшырды.