Зәбур

2 Дошманнар безгә һөҗүм иткән чакта+

Йәһвә безнең белән булмаган булса,+

3 Алар, ачулары кубып,+

Безне тере килеш йотар иде.+

4 Сулар безне агызып алып,

Ташкын каплап китәр иде.+

6 Йәһвә макталсын,

Чөнки ул безне ерткыч дошманнарга табыш итеп бирмәде.

7 Без аучы тозагыннан котылган

Кош шикелле;+

Тозак ватылгач,

Качып котылдык.+

8 Ярдәмебез — күк белән җирне яраткан

Йәһвә исемендә».+