Зәйтүн мае

Борынгы заманнардан бирле Урта диңгез халыклары зәйтүн мае көндәлек тормыш өчен бик кирәк дип санаган. Алар аны ашаган, дару итеп кулланган, ягулык итеп яндырган һәм хәтта косметикага һәм парфюмериягә дә кушкан. Зәйтүн җимешенең йомшагы 20—30 процентка майдан тора. Майны чыгарыр өчен, пешкән зәйтүн җимешләрен аз гына изгечтә изгәннәр. Андый май изге чатырда яктырткычлар өчен кулланылган булган (Чг 27:20, 21). Зур күләмдәге зәйтүннәрне тегермән ташы белән ваклаганнар (1). Шул изелгән җимешләрне капчыкларга я тукып ясалган түгәрәк чыпталарга салганнар. Аннары аларны бер-берсенә төяп авырайтылган балка астына куйганнар (2). Шундый пресс ярдәмендә изелгән җимешләрдән сулы сыекча чыккан. Май сулы сыекчадан аерылып өскә күтәрелгәч, аны җиңел генә җыйганнар (3). Гайсә үзенең бер мисалында зәйтүн маен дару итеп кулланылганын искә ала. Бу мисалда бер самарияле кеше юлбасарлар кулына эләккән яһүднең яраларына май салган булган (Лк 10:34). Ягъкуб та, өлкәннәрнең рухи яктан авыру кешене савыктырганы турында әйткәндә, май образын кулланган. Өлкәннәрнең Аллаһы Сүзенә нигезләнгән киңәшләре һәм догалары кешене юата һәм аның Йәһвә белән мөнәсәбәтләрен торгыза ала (Яг 5:14, 15).