Фахиш; фахишә

Никахтан тыш бигрәк тә акчага якынлык кылучы кеше (грек сүзе по́рне «сату» сүзенең тамырыннан килеп чыккан). Изге Язмаларда сүз ир кешеләр турында барганда — «фахиш» сүзе, ә хатын-кыз турында әйтелгәндә «фахишә» сүзе кулланыла. Мәҗүси халыкларда фахишләр һәм фахишәләр гыйбадәтханәләрдә табыш чыганагы булган булса да, Муса кануны буенча, фәхешлек кылу хөкем ителгән һәм фахишләр белән фахишәләргә түләнгән акчаны Йәһвәнең изге урынына иганә итеп китерү тыелган булган (Кн 23:17, 18; 1Пат 14:24). Изге Язмаларда бу сүз шулай ук күчмә мәгънәдә Аллаһыга гыйбадәт кылабыз диеп тә, потка табынуның берәр төрендә катнашкан кешеләргә, халыкларга я оешмаларга карата кулланыла. Мәсәлән, «Бөек Бабыл» дип аталган диннәр берләшмәсе, хакимлеккә һәм байлыкка ия булу максаты белән бу дөньяның идарәчеләренә якынлык күрсәткәнгә, Ачылыш китабында ул фахишә дип атала (Ач 17:1—5; 18:3; 1Ел 5:25).