Хуҗабызның кичке ашы

1. Йәһвә, без сине данлыклыйбыз.

Елның бу киче иң изге.

Нисанның ундүрте

Даныңны күрсәтте,

Акыл, мәхәббәт, көчеңне.

Халкың бәрәнне ашагач ук,

Аны коллыктан чыгардың.

Улыңны җибәргәч, йолымны түләгәч,

Син биргән вәгъдәңне үтәдең.

2. Шәраб, икмәкне без күрәбез,

Бу кан һәм тәнне аңлата.

Зур бүләк син бирдең:

Гайсәне җибәрдең.

Безне бу корбан коткара.

Моны без искә төшерәбез,

Һәр ел Кичәне үткәреп.

Бу безгә булыша рәхмәтле булырга,

Бүләгең турында уйларга.

3. Синең алдыңда без торабыз,

Җырлыйбыз сиңа, и Йәһвә.

Эшләрең макталсын,

Исемең данлансын

Елның иң мөһим кичендә.

Сиңа рәхмәтләр белдерәбез,

Безне яратасың, Йәһвә.

Кадерле Улыңа ияреп барырга

Тәвәккәл без гомер буена.