135 НЧЕ ҖЫР
«Улым, зирәк бул»
Бастырылган версия
1. Зирәк бул, балам,—
Дип әйтә безгә Йәһвә.—
Шулчак мин җавап
Кайтарырмын Иблискә.
Миңа багышлап үзеңнең
Тормышыңны,
Ачык күрсәтәсең
Дустым булуыңны.
КУШЫМТА:
Балаларым, мине тыңлагыз
Бөтен йөрәгегез белән.
Миңа сөенеч китерәсез,
Чын күңелдән сезне сөям.
2. Хезмәт юлыңда
Мин шатлык сиңа бирәм.
Кайчак абынсаң да,
Сине тотып торам.
Якын дусларың
Калдырып китә ала.
Истә тот: сиңа мин
Тугры булып калам.
КУШЫМТА:
Балаларым, мине тыңлагыз
Бөтен йөрәгегез белән.
Миңа сөенеч китерәсез,
Чын күңелдән сезне сөям.
(Кан. 6:5; Вәг. 11:9; Ишаг. 41:13 дә кара.)