Искәрмә

a АҢЛАТМА: Изге Язмаларда «гөнаһ» дигән сүз еш кына начар эшне, мәсәлән, урлауны, зина кылуны я кеше үтерүне аңлата (Чыг. 20:13—15; 1 Көр. 6:18). Әмма кайбер очракларда ул мирас итеп алынган халәтебез мәгънәсендә кулланыла. Шул мәгънәдә әле бер начарлык та кылмаган бала да гөнаһлы.