Ayubu

7 “Je, maisha ya mwanadamu anayeweza kufa si kama kazi ya kulazimishwa,

Na siku zake kama siku za kibarua?+

 2 Kama mtumwa, anatamani sana kivuli,

Na kama kibarua, anasubiri mshahara wake.+

 3 Kwa hiyo nimepangiwa miezi ya ubatili

Nami nimehesabiwa usiku baada ya usiku wa kuteseka.+

 5 Mwili wangu umefunikwa na mabuu na magamba ya uchafu;+

Ngozi yangu imejaa vigaga na usaha.+

 6 Siku zangu zinasonga upesi sana kuliko gurudumu la mfumaji,+

Nazo zinafikia mwisho bila tumaini.+

 7 Kumbukeni kwamba maisha yangu ni upepo,+

Kwamba jicho langu halitaona tena kamwe furaha.*

 8 Jicho linaloniona sasa halitaniona tena;

Macho yenu yatanitafuta, lakini nitakuwa nimeenda zangu.+

 9 Kama wingu linalofifia na kutoweka,

Mtu anayeshuka chini Kaburini* harudi juu tena.+

10 Hatarudi tena katika nyumba yake,

Na mahali pake hapatamtambua tena.+

Nitaongea kwa uchungu wa roho yangu;

Nitalalamika katika mateso yangu makali!*+

12 Je, mimi ni bahari au mnyama mkubwa sana wa baharini,

Hivi kwamba uniwekee mlinzi?

13 Ninaposema, ‘Kochi langu litanifariji;

Kitanda changu kitasaidia kupunguza mateso yangu,’

14 Kisha unanitisha kwa ndoto

Na kuniogopesha kwa maono,

15 Hivi kwamba natamani kusongwa pumzi,

Naam, natamani kifo badala ya mwili huu wangu.*+

17 Mwanadamu anayeweza kufa ni nini hivi kwamba umhangaikie

Na kumkazia uangalifu?*+

18 Kwa nini unamkagua kila asubuhi

Na kumjaribu kila wakati?+

19 Je, hutaacha kunitazama

Na kuniacha peke yangu nipate muda wa kumeza mate?+

21 Kwa nini husamehi dhambi yangu

Na kuachilia kosa langu?

Kwa maana hivi punde nitalala mavumbini,+

Nawe utanitafuta, lakini nitakuwa nimeenda zangu.”