92-ТӤ КЫРӞАН
Мед татын улоз нимыд
(1 Паралипоменон 29:16)
1. Атай, ми понна бадӟым дан со —
Тыныд та юртэз пуктыны!
Юн шумпотӥськом, тани дась ни,
Юрттоз мед дандэ ӝутыны.
Ваньмыз, мае ми сётыны дась,
Инмар, кемалась ни тынад.
Дырмес, тыршеммес, ваньбурмес но
Ми берыктӥськом нош кияд.
ПРИПЕВ
Я, учкы тон та интыез,
Тон усьты нимдэ татын.
Ми сӥзиськом тыныд ужмес,
Мед духед улоз юртын.
2. Туннэ йыбыртъян юртамы ми,
Атай, ушъялом туж тонэ.
Дандэ ӝутозы мед ваньмыз ик,
Тынад сюрестӥд кин мынэ.
Утём тынэсьтыд та юрттэ ми,
Чылкыт тыршомы возьыны.
Луоз оскымон адӟисед со,
Юрттоз ивордэ вераны.
ПРИПЕВ
Я, учкы тон та интыез,
Тон усьты нимдэ татын.
Ми сӥзиськом тыныд ужмес,
Мед духед улоз юртын.
(Озьы ик учкы 3 Экс. 8:18, 27; 1 Пар. 29:11—14; Ап. уж. 20:24.)