Salmi
27 Geovà l’è la me luce e la me salvassion. De chi che gavarò paura? Geovà l’è la fortalessa dela me vita. De chi che gavarò teror? 2 Quando i rugni i me ga atacà par magnar la me carne, i me aversari e i me nemighi i ze quei che i ga strabucà e cascà do. 3 Anca se un esèrcito el se acampa contra mi, el me cuor no’l gavarà paura. Anca se i dechiara guera contra mi, ancora cossita continuarò con confiansa. 7 Scólteme, ò Geovà, quando mi te clamo. Móstreme el to favor e rispóndeme. 8 Nel me cuor, me ricordo che te ghè dito: “Ndé in serca de mi.” Mi ndarò in serca de ti, ò Geovà. 9 No stà sconderte de mi e no stà assarme de banda quando te vien su la ràbia. Ti te sì quel che me giuta. Ò Dio dela me salvassion, no stà abandonarme gnanca assarme. 10 Anca se me pare e me mare i me abandona, Geovà el me tenderà. 11 Ò Geovà, fàme saver la to strada. Fàme ndar nela strada giusta par protegerme dei me nemighi. 12 No stà mia darme a quei che no i me vol ben, parché una mùcia de gente la dise busie contra mi e la me minassa con violensa. 13 Ndove mi saria se no gavesse fede che mi ndaria veder la bontà de Geovà nela tera dei vivi? 14 Speta in Geovà. Sìpia coraioso e forte de cuor. Si, speta in Geovà.