1 Rè

3 Alora Elia l’è restà con paura. Par quela, l’è scampà via suito par salvar la so vita. Lu l’è rivà a Berseba, nela tera de Giudà, e el ga assà lì el so servo. 4 Dopo, l’è ndà nel deserto e el ga caminà el giorno intiero. Quando el ga catà una pìcola pianta, l’è ndà soto e se ga sentà do. Lu el volea morir e el ga domandà: “Basta! Fàme morir, Geovà, parché no son meio dei me antenati.” 5 Alora, el se ga butà do e el se ga indormensà soto la pìcola pianta. De colpo, un àngelo lo ga tocà e el ga dito: “Levate su e magna.” 6 Quando el ga vardà, ghen’era darente dela so testa un pan tondo sora sassi caldi e un giaro de àqua. Lu el ga magnà, el ga bevesto e el se ga butà do nantra volta. 7 Pi tardi, el àngelo de Geovà l’è vegnesto par la seconda volta, lo ga tocà e el ga dito: “Levate su e magna, senò no te gavarè mia forsa par far el viaio.” 8 Cossita, el se ga levà su, el ga magnà e el ga bevesto. E, cola forsa che quel magnar ghe gavea dato, el ga caminà 40 di e 40 note fin rivar a Orebe, el monte del vero Dio. 14 Lu el ga rispondesto: “Go laorà con tanta voia par difender Geovà, el Dio dei esèrsiti, parché le persone de Israel le ga desobedio aposta al to acordo. Lori i ga trato do i to altari e i ga copà i to profeti cola spada, e son restà sol mi. Adesso i ze drio ndar in serca de mi par coparme.”