Տեսնելով, թե բարոյական ինչ չափանիշներով է առաջնորդվում աշխարհը՝ մենք նույն զգացումներն ունենք, ինչ արդար Ղովտը։ Նա գիտեր, որ մեր երկնային Հայրը ատում է սխալ վարքը, ուստի «սաստիկ ընկճվել էր մեղսագործների լկտի վարքի պատճառով» (2 Պետ. 2։7, 8)։ Աստծու հանդեպ ունեցած սերն ու խոր հարգանքը մղեցին Ղովտին մերժելու իր շրջապատի մարդկանց ցածր բարոյական արժեքները։ Մենք նույնպես շրջապատված ենք այնպիսի մարդկանցով, ովքեր Եհովայի բարոյական չափանիշների հանդեպ քիչ հարգանք ունեն կամ ընդհանրապես չունեն։ Չնայած դրան՝ մենք կարող ենք բարոյապես մաքուր մնալ, եթե շարունակենք սիրել Եհովային և առողջ վախ զարգացնենք նրա հանդեպ։ Եհովան «Առակներ» գրքում գրել է տվել մի շարք քաջալերական և գործերի մղող խորհուրդներ։ Բոլոր քրիստոնյաները, անկախ նրանից տղամարդ են, թե կին, երիտասարդ են, թե տարեց, կարող են օգուտներ քաղել այդ իմաստուն խորհուրդներից։ Եթե վախենանք Եհովայից, զգույշ կլինենք, որ չընդօրինակենք սխալ վարվելակերպը։ w23.06, էջ 20, պրբ. 1-2; էջ 21, պրբ. 5

Թերևս հակառակության ես բախվել ընտանիքիդ կողմից կամ էլ Թագավորության շահերը առաջին տեղում դնելու համար որոշ նյութական զոհողություններ ես արել (Մատթ. 6։33)։ Կարող ես համոզված լինել, որ այդ ամենը չի վրիպել Եհովայի աչքից (Եբր. 6։10)։ Հավանաբար, քո փորձով ես համոզվել, թե որքան ճշմարիտ են Հիսուսի հետևյալ խոսքերը. «Չկա մեկը, որ իմ անվան և բարի լուրի համար թողած լինի տուն, եղբայրներ, քույրեր, մայր, հայր, զավակներ կամ էլ արտեր, որ այժմ չստանա հարյուրապատիկը՝ տներ, եղբայրներ, քույրեր, մայրեր, զավակներ ու արտեր, հետն էլ՝ հալածանքներ, իսկ ապագայում՝ հավիտենական կյանք» (Մարկ. 10։29, 30)։ Ինչ խոսք, քո ստացած օրհնությունները շատ ավելին են, քան այն զոհողությունները, որ արել ես (Սաղ. 37։4)։ w24.03, էջ 9, պրբ. 5

Երբ Հրեաստանում մեծ սով սկսվեց, Ասորիքի Անտիոքի ժողովի եղբայրները «որոշեցին օգնություն ուղարկել Հրեաստանում ապրող եղբայրներին՝ յուրաքանչյուրն իր կարողության չափով» (Գործ. 11։27-30)։ Չնայած հեռավորությանը՝ Անտիոքի եղբայրները որոշեցին օգնել սովի մատնված իրենց հավատակիցներին (1 Հովհ. 3։17, 18)։ Մենք նույնպես կարող ենք կարեկցանք դրսևորել, երբ իմանում ենք, որ մեր հավատակիցները տուժել են աղետից։ Նման իրավիճակներում մենք անմիջապես օգնության ձեռք ենք մեկնում՝ երեցներին հարցնելով, թե ինչ անելու կարիք կա, կամ համաշխարհային գործի համար նվիրատվություն ենք անում և աղոթում աղետից տուժած մեր հավատակիցների համար։ Նրանք գուցե անգամ իրենց հիմնական կարիքները հոգալու հարցում օգնության կարիք ունենան։ Երբ մեր Թագավորը՝ Հիսուս Քրիստոսը, գա մարդկանց դատելու, թող որ մեզ տեսնի կարեկցանք դրսևորելիս և հրավիրի «ժառանգելու.... Թագավորությունը» (Մատթ. 25։34-40)։ w23.07, էջ 4, պրբ. 9-10; էջ 6, պրբ. 12