লূকে লিখা শুভবাৰ্তা

২৩ তেতিয়া তেওঁলোক সকলোৱে উঠি তেওঁক পীলাতৰ ওচৰলৈ লৈ গʼল। ২ তাত গৈ তেওঁলোকে যীচুৰ ওপৰত অভিযোগ কৰিবলৈ ধৰিলে, “এই মানুহজনে আমাৰ ৰাষ্ট্ৰক বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ উচটায়, সম্ৰাটক* কৰ দিবলৈ মানা কৰে আৰু নিজে খ্ৰীষ্ট আৰু ৰজা হয় বুলি দাবী কৰে।” ৩ তেতিয়া পীলাতে তেওঁক সুধিলে, “তুমি যিহূদীসকলৰ ৰজা নে?” যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “আপুনি নিজেই এইদৰে কৈছে।” ৪ তেতিয়া পীলাতে প্ৰধান পুৰোহিত আৰু গোটেই ভিৰক কʼলে, “মই এই মানুহজনৰ কোনো দোষ বিচাৰি পোৱা নাই।” ৫ কিন্তু তেওঁলোকে আৰু জোৰ দি কʼবলৈ ধৰিলে, “এই মানুহজনে গালীলৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ইয়ালৈকে গোটেই যিহূদিয়াত, তাৰ শিক্ষা দি লোকসকলক উচটাইছে।” ৬ এই কথা শুনি পীলাতে সুধিলে যে এই মানুহজন গালীলীয়া নে ৭ আৰু পীলাতে যেতিয়া গʼম পালে যে যীচু, হেৰোদে শাসন কৰা এলেকাৰ পৰা হয়, তেতিয়া তেওঁ যীচুক হেৰোদৰ ওচৰলৈ পঠাই দিলে। সেই সময়ত হেৰোদ যিৰূচালেমত আছিল।

৮ যীচুক দেখি হেৰোদে বহুত আনন্দিত হʼল, কাৰণ তেওঁ যীচুৰ বিষয়ে বহুতো কথা শুনিছিল আৰু বহুদিনৰে পৰা তেওঁক চাব বিচাৰিছিল। হেৰোদে আশা কৰি আছিল যে যীচুৱে তেওঁৰ ওচৰত কিবা চমৎকাৰ কৰি দেখুৱাব। ৯ সেইবাবে, হেৰোদে বহু সময়লৈকে তেওঁক প্ৰশ্ন কৰি আছিল, কিন্তু যীচুৱে একো উত্তৰ নিদিলে। ১০ কিন্তু প্ৰধান পুৰোহিত আৰু নিয়ম শিকোৱা লোকসকলে* বাৰে বাৰে থিয় হৈ খঙেৰে যীচুৰ ওপৰত অভিযোগ কৰিবলৈ ধৰিলে। ১১ তেতিয়া হেৰোদে নিজৰ সৈন্যসকলৰ লগত মিলি তেওঁৰ অপমান কৰিলে আৰু এযোৰ দামী কাপোৰ পিন্ধাই তেওঁৰ ঠাট্টা কৰিলে আৰু তেওঁক আকৌ পীলাতৰ ওচৰলৈ পঠাই দিলে। ১২ সেই দিনাখনেই হেৰোদ আৰু পীলাত বন্ধু হʼল, কিন্তু আগতে তেওঁলোক এজনে-আনজনৰ শত্ৰু আছিল।

১৩ তাৰ পাছত পীলাতে প্ৰধান পুৰোহিত, অধিকাৰী আৰু লোকসকলক একগোট কৰিলে ১৪ আৰু তেওঁলোকক কʼলে, “তোমালোকে এই মানুহজনক মোৰ ওচৰলৈ এইদৰে কৈ লৈ আনিলা যে এই মানুহজনে লোকসকলক বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ উচটাইছে। চোৱা! মই তোমালোকৰ ওচৰতে ইয়াক প্ৰশ্ন কৰিলোঁ, কিন্তু তোমালোকে ইয়াৰ ওপৰত যি অভিযোগ লগাইছা, তাৰ কোনো প্ৰমাণ মই নাপালোঁ। ১৫ আনকি, হেৰোদেও একো প্ৰমাণ নাপালে, সেইবাবে তেওঁ ইয়াক আকৌ আমাৰ ওচৰলৈ পঠাই দিলে। ই এনে কোনো কাম কৰা নাই, যাৰ বাবে ইয়াক মৃত্যুৰ শাস্তি দিয়া হʼব। ১৬ সেইবাবে, মই ইয়াক চাবুকেৰে কোবাই* এৰি দিম।” ১৭* — ১৮ কিন্তু গোটেই ভিৰে চিঞৰিবলৈ ধৰিলে, “এই মানুহজনক হত্যা কৰক* আৰু আমাৰ কাৰণে বাৰাব্বাক মুকলি কৰি দিয়ক।” ১৯ (চহৰৰ মাজত চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ আৰু হত্যা কৰাৰ কাৰণে বাৰাব্বাক জেলত বন্দী কৰা হৈছিল।) ২০ আকৌ এবাৰ পীলাতে ভিৰৰ লগত কথা পাতিলে, কাৰণ তেওঁ যীচুক মুকলি কৰিব বিচাৰিছিল। ২১ তেতিয়া তেওঁলোকে চিঞৰি চিঞৰি কʼবলৈ ধৰিলে, “ইয়াক কাঠত আঁৰি দিয়ক! কাঠত আঁৰি দিয়ক!” ২২ তেওঁ তৃতীয়বাৰ তেওঁলোকক কʼলে, “কিয়, এই মানুহজনে কি অপৰাধ কৰিলে? ই এনে কোনো কাম কৰা নাই, যাৰ বাবে ইয়াক মৃত্যুৰ শাস্তি দিয়া হʼব। সেইবাবে, মই ইয়াক চাবুকেৰে কোবাই* এৰি দিম।” ২৩ কিন্তু তেওঁলোকে পীলাতৰ কথা শুনি তেওঁক হত্যা কৰা হওক* বুলি আৰু জোৰকৈ চিঞৰিবলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ চিঞৰ আৰু বেছিকৈ বাঢ়িবলৈ ধৰিলে। ২৪ সেইবাবে, পীলাতে লোকসকলে কোৱাৰ দৰেই কৰিলে। ২৫ পীলাতে লোকসকলে কোৱাৰ দৰে সেই ব্যক্তিজনক মুকলি কৰি দিলে, যিজন বিদ্ৰোহ আৰু হত্যা কৰাৰ কাৰণে জেলত আছিল। কিন্তু তেওঁ যীচুক তেওঁলোকৰ হাতত গতাই দিলে যাতে তেওঁলোকে যীচুৰ লগত যি বিচাৰে, সেয়া কৰিব পাৰে।

২৬ যেতিয়া তেওঁলোকে যীচুক লৈ গৈ আছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে গাঁৱৰ পৰা আহি থকা চিমোন নামৰ এজন কুৰীণীয়া মানুহক ধৰিলে। তেওঁলোকে যাতনাৰ কাঠ* চিমোনৰ কান্ধত তুলি দিলে যাতে তেওঁ যীচুৰ পিছে পিছে সেয়া লৈ যায়। ২৭ তেওঁৰ পিছে পিছে লোকসকলৰ ডাঙৰ ভিৰ গৈ আছিল, তেওঁলোকৰ মাজত তিৰোতাসকলো আছিল, যিসকলে দুখত হিয়া ভুকুৱাই তেওঁৰ কাৰণে কান্দি আছিল। ২৮ যীচুৱে ঘূৰি সেই তিৰোতাসকলক চালে আৰু কʼলে, “হে যিৰূচালেমৰ ছোৱালীবিলাক, মোৰ কাৰণে নাকান্দিবা। ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে, নিজৰ আৰু নিজৰ লʼৰা-ছোৱালীৰ কাৰণে কান্দা। ২৯ কিয়নো চোৱা! সেই দিন আহি আছে, যেতিয়া লোকসকলে কʼব, ‘সুখী সেই তিৰোতাসকল, যিসকল বাঁজী হয়, যিসকলে কোনো সন্তানক জন্ম নিদিলে আৰু কাকো গাখীৰ নোখোৱালে।’ ৩০ তেতিয়া তেওঁলোকে পাহাৰবোৰক কʼবলৈ ধৰিব, ‘আমাৰ ওপৰত পৰি যা!’ আৰু পাহাৰবোৰক কʼব, ‘আমাক ঢাকি ধৰ!’ ৩১ যদি গছজোপা সেউজীয়া হৈ থাকোঁতেই তেওঁলোকে এইদৰে কৰিছে, তেনেহʼলে শুকাই গʼলে তেওঁলোকে কি কৰিব?”

৩২ তেওঁৰ লগত আৰু দুজন অপৰাধীক হত্যা কৰিবলৈ লৈ যোৱা হৈছিল। ৩৩ যেতিয়া তেওঁলোকে মূৰৰ লাওখোলা নামৰ ঠাইত পালেগৈ, তেতিয়া তেওঁলোকে তাত যীচুক দুজন অপৰাধীৰ লগত কাঠত গজাল মাৰি দিলে। এজন তেওঁৰ সোঁফালে আৰু আনজন তেওঁৰ বাওঁফালে আছিল। ৩৪ কিন্তু যীচুৱে কৈ আছিল, “পিতৃ, এওঁলোকক ক্ষমা কৰি দিয়া কিয়নো এওঁলোকে নাজানে যে এওঁলোকে কি কৰি আছে।” তেওঁলোকে যীচুৰ কাপোৰ নিজৰ মাজতে ভগাই লʼবলৈ চিঠি খেলিলে। ৩৫ আৰু লোকসকলে তাত থিয় হৈ চাই আছিল। কিন্তু তেওঁলোকৰ ধৰ্ম-অধিকাৰীয়ে* এইদৰে কৈ তেওঁৰ ঠাট্টা কৰিবলৈ ধৰিলে, “ই আনক বচালে। কিন্তু ই যদি ঈশ্বৰে পঠোৱা খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ বাছনি কৰাজন হয়, তেনেহʼলে এতিয়া নিজকে বচাওক।” ৩৬ আনকি, সৈনিকসকলেও তেওঁৰ ঠাট্টা কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু তেওঁক টেঙা দ্ৰাক্ষাৰস দি কʼলে, ৩৭ “যদি তই যিহূদীসকলৰ ৰজা হয়, তেনেহʼলে নিজকে বচা।” ৩৮ আৰু তেওঁৰ ওপৰত এইদৰে লিখি লগাই দিয়া হʼল, “এইজন যিহূদীসকলৰ ৰজা।”

৩৯ তেতিয়া তেওঁৰ লগত কাঠত আঁৰি দিয়া এজন অপৰাধীয়ে তেওঁৰ ঠাট্টা কৰিবলৈ ধৰিলে, “তইতো খ্ৰীষ্ট হয় ন? তেনেহʼলে নিজকে আৰু আমাকো বচা।” ৪০ তেতিয়া আনজন অপৰাধীয়ে তেওঁক ধমকি দিলে, “ঈশ্বৰলৈ তোৰ অলপো ভয় নাই নে, তয়োতো একেই শাস্তি পাইছ? ৪১ আমি যি শাস্তি পাইছোঁ, সেয়া পোৱাৰ যোগ্য, কিয়নো আমি যি কাম কৰিলোঁ, তাৰে পৰিণাম ভুগি আছোঁ, কিন্তু এই মানুহজনেতো কোনো ভুলেই কৰা নাই।” ৪২ তাৰ পাছত তেওঁ কʼলে, “যীচু, যেতিয়া আপুনি ৰজা হʼব, তেতিয়া মোকো মনত পেলাব।” ৪৩ তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক কʼলে, “মই আজি তোমাক সঁচাকৈ কৈছোঁ, তুমি মোৰ লগত প্ৰমোদবনত* থাকিবা।”

৪৪ এয়া দিনৰ সময় প্ৰায় ছয় ঘণ্টা* আছিল, তথাপিও গোটেই দেশত অন্ধকাৰ হৈ গʼল আৰু ন ঘণ্টালৈকে* অন্ধকাৰেই হৈ থাকিল। ৪৫ কাৰণ সূৰ্যৰ পোহৰ নাইকিয়া হʼল। তেতিয়া মন্দিৰৰ পৰ্দা ওপৰৰ পৰা তললৈকে ফাটি দুভাগ হʼল। ৪৬ যীচুৱে জোৰকৈ চিঞৰিলে আৰু কʼলে, “হে পিতৃ, মই নিজৰ জীৱন আপোনালৈ সমৰ্পণ কৰিছোঁ।” এইদৰে কোৱাৰ পাছত তেওঁ প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে।* ৪৭ এই সকলো ঘটনা দেখি সেনাপতিয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু কʼলে, “সঁচাকৈ এওঁ এজন ভাল ব্যক্তি আছিল।” ৪৮ তাত গোট খাই থকা ভিৰে যেতিয়া এইবোৰ দেখিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে হিয়া ভুকুৱাই ভুকুৱাই ঘৰলৈ উভতি গʼল। ৪৯ ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁৰ চিনাকী লোকবিলাকে অলপ দূৰত থিয় হৈ আছিল আৰু যিসকল তিৰোতাই গালীলৰ পৰা তেওঁৰ লগত আহিছিল, তেওঁলোকেও থিয় হৈ এই সকলো ঘটনা চাই আছিল।

৫০ তাত যোচেফ নামৰ এজন ব্যক্তি আছিল, তেওঁ মহা-সভাৰ এজন সদস্য আৰু এজন ভাল ব্যক্তি আছিল। ৫১ (তেওঁ ধৰ্ম-অধিকাৰীসকলৰ ষড়যন্ত্ৰ আৰু তেওঁলোকৰ কামত সহযোগ কৰা নাছিল।) তেওঁ যিহূদিয়াৰ লোকসকলৰ এখন চহৰ অৰিমাথিয়াৰ লোক আছিল আৰু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য অহাৰ কাৰণে অপেক্ষা কৰি আছিল। ৫২ তেওঁ পীলাতৰ ওচৰলৈ গʼল আৰু যীচুৰ মৃতদেহ খুজিলে। ৫৩ তেওঁ যীচুৰ মৃতদেহ তললৈ নমালে আৰু তাত মিহি সূতাৰে তৈয়াৰ কৰা কাপোৰেৰে মেৰিয়াই শিলা খান্দি বনোৱা কবৰত* থʼলে, যʼত এতিয়ালৈকে কোনো মৃতদেহ থোৱা নাছিল। ৫৪ এই দিন আয়োজনৰ দিন আছিল আৰু বিশ্ৰাম-বাৰ* আৰম্ভ হʼবলগীয়া আছিল। ৫৫ কিন্তু যিসকল তিৰোতাই গালীলৰ পৰা যীচুৰ লগত আহিছিল, তেওঁলোকেও পিছে পিছে গʼল আৰু তেওঁলোকে কবৰটো ভালদৰে চালে আৰু যীচুৰ মৃতদেহ কেনেকৈ ৰখা হৈছে, সেয়াও চালে। ৫৬ তাৰ পাছত তেওঁলোকে সুগন্ধি দ্ৰব্য আৰু তেল তৈয়াৰ কৰিবলৈ উভতি গʼল। কিন্তু আজ্ঞা দিয়াৰ দৰে তেওঁলোকে বিশ্ৰাম-বাৰৰ দিনাখন আৰাম কৰিলে।