খ্ৰীষ্টীয় সমৰ্পণ

১. সৃ-ষ্টি ক-ৰি-লে যি-হো-ৱাই,

বি-শ্বৰ স-ক-লো-বোৰ।

আ-কাশ, স-মু-দ্ৰ, পৃ-থি-ৱী,

হয় তেওঁ-ৰেই হা-তৰ কাম।

দি ব-হু-মূ-ল্য এই জী-ৱন,

দে-খু-ৱা-লে তেওঁৰ প্ৰেম।

যো-গ্য হয় পো-ৱাৰ তেওঁ ম-হি-মা,

ক-ৰিম উ-পা-স-না তেওঁৰ।

২. লʼ-লে যী-চু-ৱে বা-প্তি-ষ্মা,

ক-ৰি-লে প্ৰ-তি-জ্ঞা;

‘আ-হি-ছোঁ তো-মাৰ ই-চ্ছা পূৰ

যে ক-ৰি-ব-লৈ মই।’

মি-ন-তি ক-ৰি পি-তা-লৈ,

বি-চা-ৰি-লে শ-ক্তি,

ক-ৰি-ব পা-ৰে যেন যী-চু-ৱে,

স-ক-লো-তে যাঃৰ ভ-ক্তি।

৩. আ-হোঁ আ-মি কা-ষত তো-মাৰ,

ক-ৰোঁ তো-মাৰ গুণ-গান।

নি-জ-কে ক-ৰি স-মৰ্‌-পণ,

যাঃ ক-ৰিম তো-মাৰ কাম।

এক-মাত্ৰ পু-ত্ৰক দি তু-মি,

দি-লা আ-মাক জী-ৱন।

স-দায় নি-ষ্ঠা-ৱান থা-কি তো-মাৰ,

অৰ্‌-পণ ক-ৰিম নি-জৰ প্ৰাণ।