Фәсил 40

Мәрһәмәт дәрси

ОЛА БИЛСИН, Иса Мәсиһ һәлә дә дул гадынын оғлуну дирилтдији Наиндә, ја да јахынлыгдакы шәһәрләрдән бириндәдир. Шимон адлы бир фәрисеј бу ҹүр мөҹүзәләри ҝөстәрән адамы ҝөрмәк истәјир, буна ҝөрә дә Исаны евинә гонаг дәвәт едир.

Иса бу дәвәтә орада олаҹаг адамлара тәблиғ етмәк үчүн бир фүрсәт кими бахыр вә әввәлләр верҝијығанларла ҝүнаһлыларын дәвәтини гәбул етдији кими, бу дәвәти дә гәбул едир. Иса Шимонун евинә ҝәлир, амма гонаглара лајиг һөрмәтлә гаршыланмыр.

Гәдимдә исраиллиләр сәндәл ҝејинирдиләр. Торпаг јолларда ҝәзәркән адамын ајаглары кирләнир вә истидән биширди. Адәтә ҝөрә, евә гонаг ҝәләндә онун ајагларыны сәрин су илә јујурдулар. Бу бир гонагпәрвәрлик рәмзи иди. Лакин Иса ҝәлдикдә ајагларыны јумурлар, ону һөрмәт әламәти олан өпүшлә саламламыр вә сачына јағ сүртмүрләр.

Гонаглар сүфрәдә отураркән чағырылмамыш бир гадын сакитҹә ичәри ҝирир. Бу гадын шәһәрдә әхлагсыз кими таныныр. Чох ҝүман ки, о, Исанын тәлимләрини, һәмчинин «јүкү ағыр оланлар»а тәравәтләнмәк үчүн вердији дәвәти ешидиб. Бу гадынын ҝөрүб-ешитдикләри үрәјинә елә тәсир етмишдир ки, о, өзү Исаны ахтарыб тапыр.

Гадын архадан јахынлашыб Исанын ајаглары јанында диз чөкүр. О ағлајыр. Ҝөз јашлары Исанын ајагларына төкүлдүкҹә онлары сачы илә силир, нәвазишлә Исанын ајагларыны өпүр вә ҝәтирдији әтирли јағы онун ајагларына төкүр. Шимон бүтүн бунлары наразылыгла изләјир. О, үрәјиндә дејир: «Бу адам пејғәмбәр олсајды, она тохунан гадынын нә јолун јолчусу, ҝүнаһкар олдуғуну биләрди».

Онун фикирләриндән аҝаһ олан Иса дејир:

— Шимон, сәнә сөзүм вар.

— Бујур, Мүәллим!

— Бир сәләмчијә ики нәфәр адам борҹлу иди. Биринин борҹу беш јүз динар, о бирисининки исә әлли динар иди. Борҹу гајтармаға һеч бир шејләри олмадығындан, сәләмчи алиҹәнаблыгла онлары бағышлады. Инди неҹә билирсән, онлардан ким о кишини даһа чох севәҹәк?

Шимон, јәгин ки, суалы јерсиз саныб дилуҹу ҹаваб верир:

— Белә дүшүнүрәм ки, борҹу даһа бөјүк олан.

— Дүз дедин, — Иса тәсдиг едир вә гадына тәрәф чевирилиб Шимона дејир: — Бу гадыны ҝөрүрсән? Сәнин евинә ҝәлдим, ајагларымы јумаға мәнә су вермәдин. Амма бу гадын ајагларымы ҝөз јашлары илә јујуб, сачы илә силди. Сән мәни өпмәдин, амма бу гадын, мән ҝәләндән бәри ајагларымы нәвазишлә өпүр. Сән башыма јағ сүртмәдин, бу гадын исә ајагларыма әтирли јағ сүртдү.

Гадын кечмишдәки ҝүнаһларына ҝөрә үрәкдән пешман олдуғуну ҝөстәрир. Бу сәбәбдән Иса фикрини белә тамамлајыр: «Буна ҝөрә, онун ҝүнаһлары чох олса да, бағышланды, чүнки о, чох севди. Аз бағышланан исә аз севир».

Иса һеч дә әхлагсызлыға бармагарасы бахмыр вә белә давранышы үзүрлү һесаб етмир. Бу һадисә ону ҝөстәрир ки, Иса һәјатда сәһв едән, амма сонрадан пешманчылыг чәкиб ондан имдад диләјән инсанлара шәфгәтлә јанашыр. Иса гадына: «Ҝүнаһларын бағышланды... Иманын сәни хилас етди. Саламат ҝет», — дејир. Онун бу сөзләри гадына әсил тәравәт ҝәтирир. Лука 7:36—50; Матта 11:28—30.

▪ Фәрисеј Шимон өз евиндә Исаја неҹә мүнасибәт ҝөстәрир?

▪ Исаны ким ахтарыр вә нә үчүн?

▪ Иса һансы мәсәли чәкир вә онун мәнасы нәдир?