Фәсил 57

Дәрдли инсанлара мәрһәмәт

ИСА МӘСИҺ фәрисејләри өзләринә сәрф едән адәтләринә ҝөрә ачыг-ашкар ифша етдикдән сонра шаҝирдләри илә орадан ҝедир. Јадыныздадырса, онлар бир гәдәр бундан әввәл сакит бир ҝушәјә чәкилиб динҹәлмәк истәмишдиләр, лакин ҹамаат ахтарыб онлары тапмыш вә истираһәтләринә мане олмушду. Бу сәфәр Иса шаҝирдләри илә бирҝә шимала, нечә-нечә километр узаглыгда олан Сур вә Сидон бөлҝәсинә јол алыр. Ҝөрүнүр, бу јеҝанә һалдыр ки, Иса вә шаҝирдләри Исраил әразисиндән гыраға чыхырлар.

Онлар галмаға бир ев тапырлар вә Иса истәмир ки, кимсә онларын галдығы јери билсин. Лакин бурада да, Исраилин хариҹиндә белә, ону раһат гојмурлар. Бу әразидә Сурија Финикијасында доғулмуш бир јунан гадын ону тапыр вә јалвармаға башлајыр: «Аға, Давуд Оғлу, мәнә рәһмин ҝәлсин. Ҹинләр гызыма зүлм едирләр». Амма Иса она бир кәлмә дә сөз демир.

Ахырда шаҝирдләр Исадан хаһиш едирләр: «Нә олар, она де чыхыб ҝетсин. Бајагдан далымызҹа дүшүб гышгырыр». Онда Иса гадына нә үчүн мәһәл гојмадығыны изаһ едир: «Мән јалныз вә јалныз Исраил евинин итмиш гојунларынын јанына ҝөндәрилмишәм».

Гадын исә әл чәкмир. О јахынлашыб Исанын ајагларына јыхылыр вә јалвар-јахар едир: «Аға, мәндән көмәјини әсирҝәмә!»

Ҝөрүнүр, гадынын јалварышы Исаја тәсир едир. Амма јенә дә гејд едир ки, о, илк нөвбәдә Аллаһын халгына, исраиллиләрә хидмәт етмәк үчүн ҝөндәрилиб. Бунунла белә, Иса, јәгин ки, гадынын иманыны сынамагдан өтрү, јәһудиләрин башга милләтләрә јухарыдан ашағы бахмаларына ишарә илә дејир: «Чөрәји ушагларын әлиндән алыб күчүкләрин габағына атмаг дүзҝүн дејил».

Шүбһәсиз, Исанын сәсиндән вә үзүндән мәрһәмәт јағыр вә бу, онун гејри-јәһудиләрә рәғбәт бәсләдијини тәзаһүр етдирир. Иса һәтта бурада «күчүк» демәклә јәһудиләрин башга милләтләрә аид етдикләри «көпәк» бәнзәтмәсини јумшалдыр. Гадын бундан инҹимир, әксинә, Исанын ејһамыны (јәһудиләрин бахышларына гаршы) тутуб тәвазөкарлыгла дејир: «Дүз дејирсән, Аға, амма күчүкләр дә ағаларынын сүфрәсиндән төкүлән гырынтылары јејирләр».

«Еј гадын, сән бөјүк иман саһибисән, — дејә Иса ҹаваб верир, — гој истәдијин кими олсун». Елә дә олур! Гадын евә гајытдыгда ҝөрүр ки, гызы сапсағлам јатағында узаныб.

Иса шаҝирдләри илә Сидонун саһилбоју әразисиндән чыхыб бүтүн өлкәдән кечәрәк Иордан чајынын јухарыларына тәрәф ҝедирләр. Онлар һарадаса, Галилеја ҝөлүндән јухары бир јердә чајы кечирләр вә ҝөлүн шәрг тәрәфиндә јерләшән Декапол бөлҝәсинә ҝәлирләр. Онлар бир даға галхырлар, амма орада да онлары тапырлар. Ҹамаат ахышыб ҝәлир вә топал, шикәст, кор, лал вә диҝәр хәстәләрини ҝәтирирләр. Бу хәстәләри аз гала Исанын ајагларына атырлар вә о, онларын һамысыны сағалдыр. Ҹамаат лалларын данышдығыны, корларын ҝөрдүјүнү, топалларын јеридијини ҝөрәндә һејрәтә ҝәлир вә Исраилин Аллаһыны мәдһ едир.

Иса кар вә пәлтәк бир адама хүсуси диггәт јетирир. Кар адамлар, адәтән, чох утанырлар, әләлхүсус да күтләнин арасына дүшәндә. Иса бәлкә дә бу адамын пәрт олдуғуну һисс едир. Буна ҝөрә дә она мәрһәмәт ҝөстәриб кәнара чәкир. Икиси тәкликдә галдыгда Иса нә едәҹәјини ишарәләрлә ҝөстәрир. О, бармагларыны һәмин адамын гулагларына гојур вә түпүрүб онун дилинә тохунур. Сонра ҝөјә бахыб дәриндән аһ чәкир вә: «Ачыл», — дејир. Киши артыг ешидир вә нормал даныша билир.

Беләликлә, Иса чохлу инсана шәфа верир вә ҹамаат она алгыш едир: «Онун һәр бир иши мүкәммәлдир. О, һәтта карларын гулағыны, лалларын дилини ачыр». Матта 15:21—31; Марк 7:24—37.

▪ Иса јунан гадынын ушағыны нијә дәрһал сағалтмыр?

▪ Сонра Иса шаҝирдләри илә һара ҝедир?

▪ Иса кар вә пәлтәк адама неҹә мәрһәмәт ҝөстәрир?