Фәсил 70
Анаданҝәлмә кор адамын сағалмасы
ЈӘҺУДИЛӘР Исаны дашгалаг етмәк истәјирдиләр, буна бахмајараг, о, Јерусәлимдә галыр. Шәнбә ҝүнү о, шаҝирдләри илә шәһәрдә анаданҝәлмә кор бир адамла растлашыр. Шаҝирдләр Исадан сорушурлар: «Мүәллим, бу адам нијә кор доғулуб? Бу, онун өз ҝүнаһыдыр, јохса валидејнләринин?»
Ҝөрүнүр, шаҝирдләр дә, бәзи раввинләр кими, инанырлар ки, адам һәлә анасынын бәтниндә икән ҝүнаһ ишләјә биләр. Иса белә ҹаваб верир: «Нә өз ҝүнаһыдыр, нә дә валидејнләринин. Бу ондан өтрүдүр ки, бу адамын үзәриндә Аллаһын ишләри бәлли олсун». Бу адамын корлуғу нә өзүнүн, нә дә валидејнләринин етдији сәһв вә ја ҝүнаһ уҹбатындандыр. Илк инсан олан Адәмин ҝүнаһы бүтүн инсанлары гејри-камил етмиш, беләҹә, инсанлар мүхтәлиф физики чатышмамазлыглара, о ҹүмләдән анаданҝәлмә корлуға мәруз галмышлар. Лакин бу кор адамын вәзијјәти Исаја Аллаһын ишләрини бәлли етмәјә имкан верир.
Иса бу ишләрин тәхирәсалынмаз олдуғуну белә вурғулајыр: «Һәлә ки, ҝүндүздүр, мәни ҝөндәрәнин ишләрини ҝөрмәлијик. Ҝеҹә јахынлашыр. Ҝеҹә һеч кәс иш ҝөрә билмәз. Нә гәдәр ки, дүнјадајам, мән дүнја үчүн нурам». Бир аздан Иса өлүб гаранлыг мәзара дүшәҹәк, орада о, һеч нә едә билмәјәҹәк. Һәләлик исә о, дүнја үчүн нурдур.
Буну дејәндән сонра Иса јерә түпүрүр, торпағы гарышдырыб палчыг дүзәлдир вә кор адамын ҝөзләринә јахыб дејир: «Ҝет Силоам һовузунда үзүнү ју». Киши гулаг асыб ҝедир. Үзүнү јујур вә будур, ҝөзләри ачылыр! Ҝери гајыданда о, севинҹиндән јерә-ҝөјә сығмыр, өмрүндә илк дәфәдир ки, о ҝөрүр!
Гоншуларын вә ону таныјанларын һејрәтдән ағызлары ачыла галыр. Онлар бир-бириндән сорушурлар: «Бу, әввәлләр отуруб диләнчилик едән адам дејил?» Бәзиләри дејир: «Һә, бу һәмин диләнчидир». Диҝәрләри: «Јох, бу о дејил, садәҹә она охшајыр», — дејирләр. О исә: «Бу мәнәм», — дејир.
— Бәс ҝөзләрин неҹә ачылды? — онлар билмәк истәјирләр.
— Иса адында бир адам палчыг дүзәлдиб ҝөзләримә јахды, сонра да деди ки, ҝедиб Силоамда үз-ҝөзүмү јујум. Мән ҝедиб орада үзүмү јудум вә ҝөзләрим ачылды.
— О дедијин адам һарададыр?
— Нә билим.
Онда адамлар ону фәрисејләрин јанына апарырлар. Фәрисејләр ону сорғу-суала тутуб ҝөзләринин неҹә ачылдығыны сорушурлар. Ҝөзләри ачылмыш киши изаһ едир: «О адам ҝөзләримә палчыг јахды, мән ҝөзләрими јудум вә ҝөрмәјә башладым».
Фәрисејләр бу диләнчинин сағалмасына мүтләг севинмәли идиләр. Амма јох! Онлар Исаны иттиһам едирләр: «О адам кафирдир». Ахы нәјә ҝөрә? «Чүнки о, шәнбә ганунуну позур». Диҝәр фәрисејләр исә тәәҹҹүбләнирләр: «Ҝүнаһлы адам бу ҹүр мөҹүзәләри неҹә ҝөстәрә биләр?» Беләҹә, онларын арасында ихтилаф дүшүр.
Иш белә олдугда фәрисејләр бу адамдан сорушурлар: «Инди ки, о сәнин ҝөзләрини ачыб, онун барәсиндә нә дејә биләрсән?»
О ҹаваб верир: «О адам пејғәмбәрдир».
Фәрисејләр гәтијјән буна инанмаг истәмирләр. Онлар әминдирләр ки, Иса илә бу адам башгаларыны алдатмагдан өтрү сөзләшибләр. Беләликлә, бу мәсәләни һәлл етмәк үчүн фәрисејләр диләнчинин ата-анасыны чағырырлар. Јәһја 8:59; 9:1—18.
▪ Кишинин кор олмасынын сәбәби нәдир вә бу һагда һансы јанлыш тәсәввүрләр вар?
▪ Һеч кәсин иш ҝөрә билмәдији «ҝеҹә» нәдир?
▪ Кишинин сағалмасына ону таныјанлар неҹә јанашырлар?
▪ Кишинин сағалмасы нә үчүн фәрисејләр арасында ихтилафа сәбәб олур?