Фәсил 71

Инадкар фәрисејләр инанмырлар

ӘВВӘЛЛӘР кор олмуш диләнчинин валидејнләри фәрисејләрин һүзуруна горха-горха ҝәлирләр. Онлар Исаја иман ҝәтирән һәр кәсин синагогдан говулаҹағы һаггындакы гәрардан һалидирләр. Ҹәмијјәтдән узаглашдырылмаг, өзү дә касыб бир аилә үчүн, ағыр нәтиҹәләр верә биләрди. Буна ҝөрә дә бу ата-ана еһтијатлы тәрпәнирләр.

Фәрисејләр онлардан сорушурлар: «Бу, сизин оғлунуздур? О, кор доғулуб? Бәс инди неҹә ҝөрүр?»

Валидејнләр ҹаваб верирләр: «Бәли, бу бизим оғлумуздур вә о, кор доғулуб. Амма ҝөзләри неҹә ачылыб, буну ким едиб — хәбәримиз јохдур». Оғуллары, әлбәттә ки, һәр шеји ата-анасына данышыб, лакин онлар еһтијаты әлдән вермәјәрәк әлавә едирләр: «Өзүндән сорушун. О, јекә кишидир. Гој өзү десин».

Фәрисејләр тәзәдән һәмин адамы чағырырлар. Бу сәфәр онлар Исаны тәгсирли едән дәлилләр топладыгларыны билдирәрәк ону горхутмаг истәјирләр. Фәрисејләр тәләб едирләр: «Аллаһ ешгинә, бизә дүзүнү сөјлә. Биз билирик ки, о адам ҝүнаһ саһибидир».

Әввәлләр кор олмуш киши онларын иттиһамыны рәдд етмир вә белә ҹаваб верир: «О адамын ҝүнаһ саһиби олуб-олмадығы барәсиндә һеч нә дејә билмәрәм». Сонра әлавә едир: «Бир шеји билирәм ки, мән кор идим, инди исә ҝөрүрәм».

Ону долашдырмаг үчүн фәрисејләр тәкрарән сорушурлар:

— О, сәнә нә етди? Ҝөзләрини неҹә ачды?

— Мән сизә дедим, анҹаг сиз һеч гулаг асмадыныз. Нијә јенидән сорушурсунуз? — киши наразы-наразы ҹаваб верир вә истеһза илә сорушур: — Бәлкә, сиз дә онун шаҝирди олмаг истәјирсиниз?

— Өзүнсән онун шаҝирди! — фәрисејләр онун үстүнә чымхырырлар. — Биз Мусанын шаҝирдләријик. Биз билирик ки, Муса илә Аллаһ данышыб, бу адамы исә ким ҝөндәриб, билмирик.

Фағыр киши һејрәтини ҝизләдә билмәјиб дејир: «Елә тәәҹҹүблүсү дә одур ки, сиз онун ким тәрәфиндән ҝөндәрилдијини билмирсиниз, анҹаг о, мәним ҝөзләрими ачыб». Бундан һансы гәнаәтә ҝәлмәк олар? Бу киши һамыја мәлум олан һәгигәти сөјләјир: «Биз билирик ки, Аллаһ ҝүнаһлы адамлары динләмир, лакин Онун ирадәсини јеринә јетирән мөминләри динләјир. Та гәдимдән индијәдәк ешидилмәјиб ки, кимсә анаданҝәлмә корун ҝөзләрини ачсын». Демәли: «Әҝәр бу адамы Аллаһ ҝөндәрмәсәјди, о, һеч нә едә билмәзди».

Бу сәрраст мәнтигин гаршысында фәрисејләр демәјә сөз тапмырлар. Бунунла белә, һәгигәти гәбул едә билмәдикләриндән кишини сөјүрләр. «Сән ҝүнаһ ичиндә доғулмусан, инди бизә ағыл өјрәдәҹәксән?» — дејиб ону чөлә говурлар. Јәгин ки, ону синагогдан да хариҹ едирләр.

Иса һадисәдән хәбәр тутур вә һәмин адамы тапыб дејир:

— Инсан Оғлуна иман едирсән?

— О кимдир, аға? Сөјлә, она иман едим.

— Сән ону ҝөрмүсән вә о, инди сәнинлә данышыр.

— Аға, инанырам, — дејиб Исаја тәзим едир.

Иса сонра изаһ едир: «Мән дүнјаја бу һөкм үчүн ҝәлмишәм: корлар ҝөрсүнләр, ҝөрәнләр исә кор олсунлар».

Буну ешидән фәрисејләр сорушурлар: «Јәни биз коруг?» Әҝәр онлар зеһинләринин кор олдуғуну етираф етсәјдиләр, онда Исаја гаршы чыхмаларыны үзүрлү сајмаг оларды. Буна ҝөрә дә Иса онлара дејир: «Сиз кор олсајдыныз, ҝүнаһыныз олмазды». Лакин онлар кор олмадыгларыны вә һеч бир руһани ишыға еһтијаҹ дујмадыгларыны инадла дејиб дурурлар. Иса сөзүнү белә јекунлашдырыр: «Инди ки: “Биз ҝөрүрүк”, — дејирсиниз, ҝүнаһыныз бојнунузда галыр». Јәһја 9:19—41.

▪ Сағалмыш кишинин валидејнләри нәјә ҝөрә фәрисејләрин јанына горха-горха ҝедирләр вә нә дејирләр?

▪ Фәрисејләр сағалмыш кишијә неҹә һәдә-горху ҝәлмәк истәјирләр?

▪ Сағалмыш кишинин һансы мәнтигли дәлили фәрисејләри гәзәбләндирир?

▪ Нәјә ҝөрә фәрисејләрин Исаја гаршы чыхмалары үзүрлү дејил?