Фәсил 90

Дирилмәјә үмид

ИСА МӘСИҺ ҝәлиб Бетанија кәндинә чатыр. Бу кәнд Јерусәлимдән үч километр аралыда јерләшир. Лазар бир нечә ҝүн бундан әввәл өлүб вә дәфн едилиб. Онун баҹылары Марта илә Мәрјәм јас ичиндәдирләр вә чохлу адам башсағлығы вермәк үчүн онларын евинә ҝәлиб.

Баҹылар кәдәрлидирләр. Бу вахт кимсә Мартаја Исанын кәндә чатдығыны хәбәр верир. Јәгин, Марта баҹысына һеч нә демәдән бајыра чыхыр вә Исаны гаршыламаға ҝедир. О, Исаја јахынлашанда дејир: «Аға, сән бурада олсајдын, гардашым өлмәзди». Гардашлары өләндән бәри баҹылар, ола билсин, бу сөзләри дәфәләрлә бир-биринә сөјләмишләр.

Бунунла белә, Марта инаныр ки, Иса һәлә дә онун гардашы үчүн нә исә едә биләр. О, үмидини белә ифадә едир:

— Анҹаг инди дә әминәм ки, Аллаһдан нә истәсән, сәнә верәҹәк.

— Гардашын дириләҹәк, — Иса она сөз верир.

Марта елә билир ки, Иса јер үзүндә олаҹаг дирилмәдән — Ибраһим пејғәмбәрин вә Аллаһын диҝәр хидмәтчиләринин ҝөзләдији вахтдан данышыр. О ҹаваб верир: «Билирәм, о, ахырынҹы ҝүндә, дирилмә заманы дириләҹәк».

Лакин Иса ону үмидвар едир ки, бу дәгигә она көмәк едәҹәк. О бәјан едир: «Дирилмә вә һәјат мәнәм. Мәнә иман едән өлсә дә, һәјата гајыдаҹаг вә мәнә инамла јашајан адам һеч вахт өлмәјәҹәк». Бунунла Иса Мартаја хатырладыр ки, Аллаһ она өлүм үзәриндә һакимијјәт вериб.

Иса Аллаһа сәдагәтлә хидмәт едән мүасирләринин һеч вахт өлмәјәҹәјини демир. Хејр, о, Мартаја билдирир ки, она иман ҝәтирәнләр әбәди јашајаҹаглар. Инсанларын әксәријјәти ахырынҹы ҝүндә дириләндә әбәди һәјата говушаҹаглар. Лакин диҝәр сәдагәтли иман саһибләри бу дөврүн сону ҝәләндә сағ галаҹаг. Исанын инди дедикләри һәгиги мәнада онларын үзәриндә јеринә јетәҹәк. Онлар һеч вахт өлмәјәҹәкләр. Иса бу мөһтәшәм бәјанатдан сонра Мартадан сорушур:

— Буна инанырсан?

— Бәли, Аға, мән инанырам ки, сән Аллаһын Оғлусан, дүнјанын ҝөзләдији Мәсиһсән.

Сонра Марта тәләсик евә гајыдыр вә хәлвәтҹә баҹысына дејир: «Мүәллим ҝәлиб, сәни ҝөрмәк истәјир». Буну ешитҹәк Мәрјәм ҹәлд галхыб Исанын јанына ҝедир. Онун бајыра чыхдығыны ҝөрәнләр мәзарын үстүнә ҝетдијини дүшүнәрәк ардынҹа ҝедирләр.

Мәрјәм Исаја јахынлашыб ајагларына јыхылыр вә дејир: «Аға, сән бурада олсајдын, гардашым өлмәзди». Иса Мәрјәмин вә онун ардынҹа ҝәлән ҹамаатын ағладығыны ҝөрәндә бәрк гәһәрләнир.

— Ону һара гојмусунуз?

— Аға, ҝедәк бах, — дејә адамлар ҹаваб верирләр.

Исанын ҝөзләриндән јаш ахыр. Буну ҝөрән јәһудиләр дејирләр: «Ҝөрүн ону неҹә севирди!»

Бәзиләри Исанын бир нечә ај бундан әввәл Чардаглар бајрамында анаданҝәлмә кор оғланы сағалтдығыны хатырлајараг сорушурлар: «Корун ҝөзүнү ачан адам бир шеј едә билмәзди ки, бу јазыг өлмәсин?» Јәһја 5:21; 6:40; 9:1—7; 11:17—37.

▪ Иса Бетанијаја нә вахт ҝәлир вә орада вәзијјәт нә јердәдир?

▪ Марта нәјин әсасында дирилмәјә инаныр?

▪ Лазарын өлүмү Исаја неҹә тәсир едир?