Фәсил 96

Иса вә варлы ҝәнҹ

ИСА МӘСИҺ Перејадан кечиб Јерусәлимә ҝедәркән јолда бир ҝәнҹ гача-гача ҝәлиб онун габағында диз чөкүр. Бу ҝәнҹә «рәһбәр» дејә мүраҹиәт едирләр. Ола билсин, о, синагогда јүксәк вәзифә тутур, јахуд да Синедрион үзвүдүр. Һәм дә чох варлыдыр. О, Исадан сорушур:

— Јахшы Мүәллим, әбәди һәјаты алмаг үчүн мән нә етмәлијәм?

— Мәни нијә «Јахшы» адландырырсан? Аллаһдан башга Јахшы шәхсијјәт јохдур. Ҝөрүнүр, бу ҝәнҹ «јахшы» сөзүнү титул кими ишләдир. Лакин Иса ҝөстәрир ки, бу титул јалныз Аллаһа мәхсусдур.

— Әҝәр һәјата говушмаг истәјирсәнсә, әмрләрә даима риајәт ет, — Иса дејир.

— Һансы әмрләрә?

— Гәтл етмә, зина етмә, оғурлуг етмә, јалан шәһадәт вермә, атана вә анана һөрмәт ет, — дејәрәк Иса Он әмрдән бешини садалајыр вә даһа ваҹиб олан әмри вурғулајыр, — јахыныны өзүнү севдијин кими сев.

— Бүтүн бунлара та ушаглыгдан әмәл едирәм, — бу ҝәнҹ рәһбәр сәмими-гәлбдән етираф едир вә сорушур, — даһа нә едим?

Онун бу ҹошғун истәјини ҝөрәндә Исанын үрәји она јатыр. Ејни заманда, Иса онун вар-дөвләтә бағландығыны сезир вә дејир: «Бирҹә шејин чатмыр. Ҝет, нәјин варса сат вә касыблара пајла. Онда ҝөјдә хәзинән олаҹаг. Сонра мәним ардымҹа ҝәл».

Бу ҝәнҹ ајаға галхыр вә гәм-гүссә ичиндә чыхыб ҝедир. Иса буну тәәссүфлә изләјир. Бәли, вар-дөвләт бу ҝәнҹин ҝөзләрини өртдүјүндән о, һәгиги сәрвәти гијмәтләндирә билмир. Иса һејфсиләнир: «Пуллу адамлара Аллаһын падшаһлығына ҝирмәк неҹә дә чәтин олаҹаг!»

Исанын бу сөзләри шаҝирдләри бәрк тәәҹҹүбләндирир. Үстәлик, Исанын: «Дәвә үчүн ијнә дешијиндән кечмәк, варлы адам үчүн Аллаһын падшаһлығына ҝирмәкдән даһа асандыр», — сөзләри онлары лап чаш-баш гојур.

Шаҝирдләр билмәк истәјирләр: «Бәс онда ким хилас ола биләр?»

Иса дүз онларын ҝөзләринин ичинә бахыб дејир: «Бу, инсан үчүн мүмкүн дејил, Аллаһ үчүнсә мүмкүн олмајан шеј јохдур».

Петер варлы ҝәнҹдән фәргли сечим етдикләрини гејд едәрәк дејир: «Бах, биз һәр шеји гојуб сәнин ардынҹа ҝәлдик. Бунун әвәзиндә нә алаҹағыг?»

Иса вәд едир: «Јени дөвр ҝәләндә вә инсан Оғлу өз шанлы тахтына отуранда, мәним ардымҹа ҝәлән сизләр дә он ики тахтда отуруб Исраилин он ики гәбиләси үзәриндә һакимлик едәҹәксиниз». Бунунла Иса ҝөстәрир ки, Еден бағында олан шәраит јенидән јер үзүндә бәрпа олунаҹаг. Петер вә о бири шаҝирдләр исә Мәсиһлә бирҝә падшаһлыг едиб јерүзү Ҹәннәти идарә етмәк шәрәфинә лајиг ҝөрүләҹәкләр. Сөзсүз ки, бу мисилсиз мүкафат һәр бир гурбана дәјәр!

Бунунла јанашы, Иса ҝөстәрир ки, онун ардынҹа ҝедәнләр үчүн һәтта инди дә мүкафат вар: «Мәним јолумда вә хош хәбәр уғрунда евини, баҹы-гардашыны, анасыны, атасыны, ушагларыны, јахуд тарлаларыны гојан адам мүтләг бу дөврдә тәгибләрлә јанашы јүзгат артыг ев, гардаш, баҹы, ана, ушаг вә тарла, ҝәләҹәк дөврдә исә әбәди һәјат алаҹаг».

Иса вәд едир ки, онун давамчылары дүнјанын һансы јеринә ҝедирләрсә ҝетсинләр, һәмиманлылары илә мүнасибәтләри аилә үзвләри илә мүнасибәтдән даһа јахын вә гијмәтли олаҹаг. Һәмин варлы ҝәнҹ исә, ҝөрүнүр, һәм бу мүкафаты, һәм дә сәмави Падшаһлыгда әбәди һәјат мүкафатыны әлдән бурахыр.

Сонра Иса әлавә едир: «Биринҹиләрдән бир чоху ахырынҹы, ахырынҹылар исә биринҹи олаҹаг». Бунун мәнасы нәдир?

Варлы ҝәнҹ кими, дини имтијазлара малик олуб «биринҹи» сајыланларын чоху Падшаһлыға ҝирмәјәҹәк. Онлар «ахырынҹы» олаҹаглар. Амма өзүндәнразы фәрисејләрин «ахырынҹы», јәни «торпаг адамлары» сајдыглары адамлардан бир чоху, о ҹүмләдән Исанын тәвазөкар шаҝирдләри «биринҹи» олаҹаглар. Онлар Падшаһлыгда Иса Мәсиһин һакимијјәт шәрикләри олмаг шәрәфинә лајиг ҝөрүләҹәкләр. Марк 10:17—31; Матта 19:16—30; Лука 18:18—30.

▪ Нә үчүн бу варлы ҝәнҹә «рәһбәр» дејилир?

▪ Иса нә үчүн «Јахшы» адланмаг истәмир?

▪ Варлы ҝәнҹин нүмунәси вар-дөвләтә бағланмағын тәһлүкәсини неҹә ҝөстәрир?

▪ Иса давамчыларына һансы мүкафаты вәд едир?

▪ Һансы мәнада «биринҹиләр» «ахырынҹы», «ахырынҹылар» исә «биринҹи» олаҹаглар?