Әминликлә даныш

ИНСАН әминликлә данышанда башгалары онун өз дедикләринә мөһкәм инандығыны ҝөрүрләр. Һәвари Павелин хидмәтиндә бу ҹүр әминлик өзүнү ајдын бүрузә верирди. Салоник шәһәриндәки һәмиманлылара о, белә јазмышды: «Јајдығымыз Мүждә сизә јалныз сөзлә дејил... там бир етигадла чатмышдыр» (1 Салон. 1:5). Бу ҹүр әминлик онун һәм данышығындан, һәм дә һәјат тәрзиндән ачыгҹа ҝөрүнүрдү. Мөһкәм әминлик бизим дә Мүгәддәс Китаб һәгигәтләрини неҹә тәгдим етмәјимиздә өзүнү ајдын бүрузә вермәлидир.

Әминликлә данышмаг өзүндән разы, гәти вә ја тәкәббүрлү олмаг демәк дејил. Әксинә, инсан Аллаһын Кәламындакы шејләр һаггында әминликлә данышанда елә данышыр ки, бу заман онун мөһкәм иманы өзүнү ачыг-ајдын бүрузә верир (Ибр. 11:1).

Һансы һалларда әминликлә данышмалыјыг? Тәблиғ едәркән әминликлә данышмаг олдугҹа ваҹибдир. Чох вахт инсанлар чатдырдығын хәбәрлә јанашы, ону неҹә демәјинә дә фикир верирләр. Онлар дедикләрин һаггында сәнин өзүнүн нә фикирләшдијини һисс едирләр. Бөлүшдүјүн хәбәрин ваҹиблијини сөзләриндән чох, әминлијин ҝөстәрәҹәк.

Бундан башга, баҹы-гардашлар гаршысында чыхыш едәркән дә әминликлә данышмаг тәләб олунур. Һәвари Петер Аллаһдан илһам алмыш илк мәктубуну һәмиманлыларыны ‘тәшвиг етмәк’ вә ‘Аллаһын һәгиги лүтфүнүнүн бу олдуғуна’ шәһадәт етмәк үчүн јазмышды. О, өз гардашларыны сәсләјирди: «Она бағлы галын» (1 Пет. 5:12). Ромадакы јығынҹаға мәктубунда һәвари Павелин ифадә етдији әминлик һәмиманлыларына фајда ҝәтирмишди. О јазмышды: «Мән әминәм ки, нә өлүм, нә һәјат, нә мәләкләр, нә рәјасәтләр, нә гүдрәтләр, нә индики, нә ҝәләҹәк шејләр, нә һүндүрлүк, нә дәринлик, нә дә башга мәхлуг бизи Рәббимиз Мәсиһ Исада олан Аллаһын мәһәббәтиндән мәһрум етмәјә гадир олмајаҹагдыр» (Ром. 8:38, 39). Павел, һәмчинин тәблиғ етмәјин ваҹиблији һагда инандырыҹы тәрздә јазмышды. Бу ишдә өзүнүн дә сәјлә чалышмасы исә онун ваҹиб олдуғуна әминлијини ајдын ҝөстәрирди (Һәв. иш. 20:18-21; Ром. 10:9, 13-15). Аллаһын Кәламыны өјрәдәндә мәсиһчи ағсаггалларда да бу ҹүр әминлијин олмасы ајдын ҝөрүнмәлидир.

Валидејнләр истәр өјрәнмә заманы, истәрсә дә диҝәр вахтларда ушаглары илә руһани мөвзулар һаггында данышанда фикирләрини әминликлә ифадә етмәлидирләр. Бунун үчүн валидејнләрин өзләринин үрәјиндә Аллаһа вә Онун јолларына мәһәббәт олмалыдыр. Белә олан һалда онлар өз ушагларына әминликлә даныша биләрләр, ‘чүнки ағыз үрәкдән ҝәләни сөјләјир’ (Лука 6:45; Ганун. т. 6:5-7). Бу ҹүр әминлик, һәмчинин валидејнләри өвладларына ‘ријасыз иман’ нүмунәси гојмаға тәшвиг едәҹәк (2 Тим. 1:5).

Хүсусилә дә иманымыза даир суал вериләндә әминликлә данышмаг ваҹибдир. Мәктәб јолдашын, мүәллимин вә ја иш јолдашын мүәјјән мәрасимләрдә иштирак етмәдијин үчүн тәәҹҹүбләнә биләр. Гәти, јахшы дүшүнүлмүш ҹаваб ону Мүгәддәс Китаба әсасланараг тутдуғун мөвгејинә һөрмәтлә јанашмаға тәшвиг едәҹәк. Бәс әҝәр кимсә сәни әјри јола — јалан данышмаға, наркотик гәбул етмәјә вә ја ҹинси әхлагсызлыға ҹәлб етмәк истәјирсә, онда неҹә? Һеч бир вәҹһлә бу кими ишләрдә иштирак етмәјәҹәјини вә һеч бир шејин фикрини дәјишмәјә мүвәффәг олмајаҹағыны ајдын ҝөстәрмәк ваҹибдир. Бунун үчүн һәмин тәклифи рәдд едәркән әминликлә данышмаг лазымдыр. Потифарын арвадынын әхлагсыз тәклифләрини рәдд едәрәк Јусиф гәтијјәтлә демишди: «Бәс мән неҹә бу бөјүк пислији едиб Аллаһын өнүндә ҝүнаһа бата биләрәм?» Гадын исрар едәндә о, евдән гачмышды (Јар. 39:9, 12).

Әминлик өзүнү неҹә бүрузә верир? Әминлији ифадә етмәкдә сөзләр бөјүк рол ојнајыр. Иса бир чох һалларда ваҹиб фикир сөјләмәздән әввәл демишди: «Доғрусуну, доғрусуну сәнә дејирәм» (Јәһ. 3:3, 5, 11; 5:19, 24, 25). Павелин әминлији «мән әминәм», «мән, Рәбб Исаја аид бириси кими билирәм вә әминәм», «һәгигәти сөјләјирәм, јалан данышмырам» кими сөзләрдә әкс олунурду (Ром. 8:38; 14:14; 1 Тим. 2:7). Өз сөзүнүн јеринә јетмәси илә бағлы Јеһова һәрдән пејғәмбәрләринә илһам верәрәк онлары «һөкмән ҝәләҹәк, ҝеҹикмәјәҹәк» кими тәсирли ифадәләр ишләтмәјә тәшвиг етмишди (Һаб. 2:3). Сән дә һәмин пејғәмбәрликләрдән данышанда ејни ҹүр ифадәләрдән истифадә едә биләрсән. Әҝәр өзүнә јох, Јеһоваја ҝүвәнирсәнсә вә башгалары илә һөрмәтҹил шәкилдә данышырсанса, ејни әминлији тәзаһүр етдирән ифадәләр мөһкәм имана саһиб олдуғуну ҝөстәрәҹәк.

Әминлик, һәмчинин сөзләрин ҹиддилијиндә вә нитгин интенсивлијиндә өзүнү ҝөстәрир. Һәр инсанда бир ҹүр олмасына бахмајараг, үз ифадәләри, жестләр вә бәдән һәрәкәтләри дә әминлији ифадә етмәјә көмәк едә биләр. Һәтта тәбиәтән утанҹаг вә ја астадан данышан адам олсан белә, дедикләринин һәгигәт олдуғуна вә башгаларынын онлары ешитмәли олдуғуна әминлијин ајдын ҝөрүнәҹәк.

Әлбәттә, әминликлә данышмаға чалышаркән сәмими олмалыјыг. Әҝәр инсанлар үрәкдән јох, сүни данышдығымызы һисс етсәләр, белә нәтиҹәјә ҝәләҹәкләр ки, чатдырдығымыз хәбәр елә дә ваҹиб дејил. Буна ҝөрә дә һәр шејдән әввәл тәбии олмаға чалыш. Аудиторијанын бөјүклүјүндән асылы олараг, сәнә адәтән данышдығындан јүксәк сәслә вә даһа шөвглә данышмаг лазым ҝәлә биләр. Анҹаг чалыш ки, бу заман тәбии вә сәмими данышасан.

Әминликлә данышмаға нә көмәк едәр? Әминлик данышанын материала мүнасибәтиндән асылы олдуғу үчүн јахшы һазырлашмаг ваҹиб рол ојнајыр. Материалы садәҹә һансыса нәшрдән көчүрүб, данышмаг бәс етмир. Ону јахшы баша дүшмәк вә өз сөзләринлә ифадә етмәји баҹармаг лазымдыр. Данышдыгларынын һәгигәт олдуғуна вә динләјиҹиләр үчүн бөјүк әһәмијјәт кәсб етдијинә там әмин олмалысан. Бу о демәкдир ки, чыхыша һазырлашаркән динләјиҹиләрин шәраитини, мөвзу һаггында артыг нәләри билдикләрини вә һиссләрини нәзәрә алмалысан.

Фикирләримизи сәлис ифадә етсәк, бизи динләјәнләр әминлијимизи асанлыгла дујаҹаглар. Буна ҝөрә дә јахшы материал һазырламагдан әлавә, ону тәгдим етмәјин үзәриндә дә чох чалыш. Материалын даһа ҹиддиликлә чатдырмалы олдуғун һиссәләринә хүсуси диггәт јетир ки, тез-тез гејдләринә бахмадан даныша биләсән. Һәмчинин сәјләринә хејир-дуа вермәси үчүн Јеһоваја дуа етмәји дә унутма. Белә етмәклә чатдырдығын хәбәрин һәгигилијинә вә ваҹиблијинә әминлијини әкс етдирән тәрздә данышмаг үчүн ‘Аллаһымыздан ҹәсарәт алаҹагсан’ (1 Салон. 2:2).