Нәзакәтли, ејни заманда гәтијјәтли ол

НӘЗАКӘТ инсанларла мүнасибәтдә лазымсыз јерә онларын һиссинә тохунмамаг габилијјәтидир. Бу о демәкдир ки, инсан сөзү неҹә вә нә вахт демәји билир. Бу, дүзҝүн принсипләри позмаг вә ја һәгигәти тәһриф етмәк мәнасыны дашымыр. Нәзакәти инсан горхусу илә гарышдырмаг олмаз (Сүл. мәс. 29:25).

Руһун сәмәрәси нәзакәтли олмаг үчүн ән ҝөзәл тәмәлдир. Беләликлә, үрәјиндә мәһәббәт олан инсан башгаларыны әсәбиләшдирмәк истәмәз, әксинә, чалышар ки, онлара көмәк етсин. Хејирхаһ вә һәлим инсан башгалары илә мүлајим давраныр. Сүлһпәрвәр адам инсанларла јахшы мүнасибәтләри горумаг үчүн әлиндән ҝәләни едир. Сәбирли инсан онунла кобуд даврансалар белә, өзүндән чыхмыр (Галат. 5:22, 23).

Анҹаг Мүгәддәс Китаб хәбәрини неҹә тәгдим едириксә едәк, бәзи инсанлар јенә дә наразы галырлар. Биринҹи әсрдәки јәһудиләрин әксәријјәтинин гәлби гара олдуғундан Иса Мәсиһ онлар үчүн «манеә вә бүдрәмә дашы олду» (1 Пет. 2:7, 8). Иса Падшаһлығы тәблиғ етмәси илә бағлы белә демишди: «Мән дүнјаја од јағдырмаға ҝәлдим» (Лука 12:49). Өзүнә Јараданын һакимијјәтини гәбул етмәк чағырышыны дахил едән Јеһованын Падшаһлығы һаггында хәбәр бәшәријјәтин бу ҝүнәдәк үзләшдији ән ваҹиб мәсәлә олараг галыр. Аллаһын Падшаһлығынын тезликлә бу пис системи мәһв едәҹәји фикри чохларына хош ҝәлмир. Буна рәғмән, биз Аллаһа итаәт едәрәк тәблиғ етмәјә давам едирик. Буну етмәклә јанашы, Мүгәддәс Китаб мәсләһәтини дә јаддан чыхармырыг: «Мүмкүнсә, әлиниздән ҝәлдији гәдәр бүтүн адамларла сүлһдә олун» (Ром. 12:18).

Тәблиғ едәркән нәзакәтли ол. Иманымыз һаггында башгаларына мүхтәлиф вәзијјәтләрдә данышырыг. Дүздүр, буну әсасән хидмәт заманы етсәк дә, гоһумларымызла, иш вә ја мәктәб јолдашларымызла оланда да бу һагда сөһбәт етмәк үчүн һәр фүрсәтдән истифадә едирик. Һәр бир вәзијјәтдә нәзакәтли олмаг лазымдыр.

Әҝәр Падшаһлыг хәбәрини моизә охујурмуш кими чатдырарыгса, бу, инсанларын аҹығына ҝәлә биләр. Көмәк истәмәјәндә вә ја көмәјә еһтијаҹы олдуғуну дүшүнмәјәндә үстүөртүлү верилән нәсиһәт һәмсөһбәтимизин хошуна ҝәлмәјә биләр. Инсанларда бизим һаггымызда јанлыш тәәссүратын јаранмамасы үчүн неҹә давранмалыјыг? Меһрибанлыгла сөһбәт етмәк баҹарығына јијәләнмәјин көмәји дәјә биләр.

Чалыш инсаны марагландыран мөвзу әсасында сөһбәтә башла. Әҝәр бу инсан гоһумун, һәмкарын вә ја мәктәб јолдашындырса, ола билсин, она нәјин мараглы олдуғуну артыг билирсән. Илк дәфә растлашдығын инсанла исә хәбәрләрдән ешитдијин вә ја гәзетдән охудуғун нәји исә бөлүшә биләрсән. Адәтән бу ҹүр мөвзулар әксәр инсанлары нараһат едир. Евдән-евә тәблиғ едәркән диггәтли ол. Евдәки вә автомобилдәки бәзәк әшјалары, һәјәтдәки ојунҹаглар, дини әшјалар евин сакинләрини марагландыран шејләр һаггында нә исә дејә биләр. Ев саһиби гапыја чыхыб сәнинлә данышанда она гулаг ас. Дедикләри онун һаггында ҝәлдијин гәнаәти ја тәсдиг, ја да тәкзиб едәҹәк вә шаһидлик едәркән нәји нәзәрә алмалы олдуғуну мүәјјән етмәјә көмәк едәҹәк.

Сөһбәт әснасында Мүгәддәс Китаб вә она әсасланан әдәбијјатдан мөвзуја аид олан фикирләри бөлүш. Анҹаг тәкҹә сән данышма (Ваиз 3:7). Әҝәр истәјирсә, јол вер ки, ев саһиби фикрини билдирсин. Онун нөгтеји-нәзәри вә бахышлары илә мараглан. Бүтүн бунлар сәнә инсанла нәзакәтлә давранмаг үчүн нәји нәзәрә алмалы олдуғуну билмәјә көмәк едәҹәк.

Нә исә демәздән әввәл сөзләринин һәмсөһбәтиндә һансы тәәссүраты ојадаҹағы һагда дүшүн. Сүлејманын мәсәлләри 12:8 ајәсиндә ‘ағыллы сөзләр’ тәрифләнир. Јени Дүнја тәрҹүмәсиндә «ағыллы ағыз» кими тәрҹүмә олунан бу ибрани ифадәси дәрракә вә еһтијатлылыг кими анлајышларла әлагәлидир. Демәли, мүдрик давранмаг истәјән ағыллы инсан вәзијјәти өлчүб-бичәрәк еһтијатла данышаҹаг. Һәмин фәслин 18-ҹи ајәси бизи ‘гылынҹ кими јараламамаг үчүн дүшүнмәдән данышмагдан’ чәкиндирир. Мүгәддәс Китаб һәгигәтини башгаларынын һиссләринә тохунмадан да мүдафиә етмәк мүмкүндүр.

Садәҹә сөзләри узагҝөрәнликлә сечмәк сөһбәтин јарымчыг галмамасына көмәк едә биләр. Әҝәр «Инҹил» сөзү инсанда наразылыг јарадырса, онда «Мүгәддәс Китаб», «Мүгәддәс Јазылар» вә ја «һал һазырда 2 000-дән чох дилдә нәшр едилән китаб» ифадәсиндән истифадә едә биләрсән. Мүгәддәс Китаба истинад едәркән һәмсөһбәтинин онун һаггында нә дүшүндүјүнү сорушмаг вә сонра сөһбәти давам етдирәркән онун фикрини нәзәрә алмаг олар.

Нәзакәтли олмаг чох вахт өзүнә сөзү јериндә демәји дахил едир (Сүл. мәс. 25:11). Ола биләр ки, сән гаршындакы инсанын дедији һәр шејлә разы дејилсән, амма онун Мүгәддәс Јазылара ујғун ҝәлмәјән һәр фикрини тәкзиб етмәк лазым дејил. Ев саһибинә һәр шеји бир дәфәјә данышмаға чалышма. Иса шаҝирдләринә демишди: «Сизә сөјләјәҹәк даһа чох сөзләрим вар; амма инди бунлар сиздә сығмаз» (Јәһ. 16:12).

Фүрсәт дүшәндә һәмсөһбәтини сәмими тәрифлә. Һәтта ев саһиби мүбаһисә етмәјә мејилли олса да, өзүнүн шәхси фикри олдуғу үчүн ону тәрифләмәк олар. Һәвари Павел Афинадакы Ареопагда философларла сөһбәт едәркән бу ҹүр давранмышды. Философлар ‘онунла мүбаһисә едирдиләр’. Павел фикирләрини онларын һиссләринә тохунмадан неҹә чатдыра билди? Бир аз әввәл Павел онларын өз аллаһларына чохлу гурбанҝаһлар тикдијини ҝөрмүшдү. Афиналылары бүтләрә ибадәт етдикләринә ҝөрә мүһакимә етмәк әвәзинә, нәзакәтли давраныб диндарлыгларына ҝөрә онлары тәрифләди. О деди: «Мән сизи һәр ҹәһәтдән чох диндар ҝөрүрәм». Бу ҹүр јанашма тәрзи онун үчүн һәгиги Аллаһ һаггында данышмаға шәраит јаратды. Нәтиҹәдә онлардан бәзиләри имана ҝәлди (Һәв. иш. 17:18, 22, 34).

Етиразла үзләшәндә кәскин реаксија вермә. Тәмкинли ол. Вәзијјәтә инсанын дүшүнҹә тәрзини өјрәнмәк имканы кими бах. Өз фикирләрини билдирдијинә ҝөрә она тәшәккүр етмәк олар. Бәс о, сәрт шәкилдә: «Мәним өз диним вар» десә, онда неҹә? Нәзакәтлә соруша биләрсән: «Сиз һәмишә диндар олмусунуз?» Онун ҹавабындан сонра нөвбәти суалы вер: «Неҹә дүшүнүрсүз, нә вахтса бүтүн бәшәријјәт бир дин алтында бирләшәҹәкми?» Бу, сөһбәти давам етдирмәјә јол ача биләр.

Өзүмүз һагда дүзҝүн фикирдә олмаг нәзакәтли давранмағымыза көмәк едәҹәк. Биз Јеһованын јолларынын доғрулуғуна вә Онун Кәламынын һәгигәт олдуғуна үрәкдән инанырыг. Буна ҝөрә дә бунлар һаггында там әминликлә данышырыг. Лакин өзүмүзү башгаларындан салеһ сајмаг үчүн һеч бир әсасымыз јохдур (Ваиз 7:15, 16). Биз һәгигәти билдијимизә вә Јеһовадан хејир-дуа алдығымыза ҝөрә миннәтдарыг, ејни заманда јахшы баша дүшүрүк ки, Јеһованын разылығыны салеһ олдуғумуз үчүн дејил, Онун лүтфүнүн вә Исаја иман етмәјимизин сајәсиндә газанырыг (Ефес. 2:8, 9). Иман јолунда олуб-олмадығымызы јохламағын вә өзүмүзү имтаһан етмәјин лазым олдуғуну анлајырыг (2 Кор. 13:5). Беләликлә, инсанларла Аллаһын тәләбләринә ујғун јашамағын ваҹиблији һаггында данышанда, тәвазөкарлыг ҝөстәрәрәк Мүгәддәс Китабдакы мәсләһәтләри өзүмүзә дә аид етмәлијик. Инсанлары мүһакимә етмәк бизим ишимиз дејил. Јеһова «бүтүн һөкмү Оғула вермишдир» вә һәр биримиз онун һөкм күрсүсү өнүндә дурараг етдикләримизә ҝөрә она һесабат верәҹәјик (Јәһ. 5:22; 2 Кор. 5:10).

Аиләмизлә вә һәмиманлыларымызла. Биз тәкҹә хидмәтдә нәзакәтли олмамалыјыг. Нәзакәт Аллаһын руһунун сәмәрәси илә сых бағлы олдуғундан евдә аилә үзвләримизлә дә нәзакәтлә давранмалыјыг. Мәһәббәт бизи башгаларынын һиссләрини нәзәрә алмаға тәшвиг едәҹәк. Мәләкә Естерин әри Јеһованын хидмәтчиси дејилди, буна бахмајараг, Јеһованын халгына аид мәсәләни она данышанда Естер һөрмәтлә вә сон дәрәҹә узагҝөрәнликлә давранды (Естер 3-8 фәс.) Бәзи һалларда мәсиһчи олмајан аилә үзвләримизлә нәзакәтлә давранмаг етигадларымызы сөзлә изаһ етмәкдән чох, һәрәкәтләримизлә онларда һәгигәт һаггында хош тәәссүрат ојатмағы өзүнә дахил едир (1 Пет. 3:1, 2).

Ејнилә, јығынҹагдакы һәмиманлылары јахшы танымағымыз данышығымыза фикир вермәмәјә, онларла кобуд олмаға әсас вермир. Руһани ҹәһәтдән јеткин олдуглары үчүн онлара һеч нә олмајаҹағыны дүшүнмәк дүзҝүн олмазды. «Нејләјим, мән дә белә инсанам» дејәрәк өзүмүзә һагг газандырмамалыјыг. Әҝәр һәмишә сөзүмүзлә вә ја һәрәкәтимизлә башгаларынын хәтринә дәјдијимизи һисс едириксә, дәјишмәји гаршымыза мәгсәд гојмалыјыг. ‘Бир-биримизә олан ҹошғун мәһәббәтимиз’ бизи ‘иманлылар аиләсинә јахшылыг етмәјә’ тәшвиг етмәлидир (1 Пет. 4:8, 15; Галат. 6:10).

Аудиторијаја мүраҹиәт едәркән. Күрсүдән чыхыш едәндә дә нәзакәтли олмалыјыг. Динләјиҹиләр мүхтәлиф мәншәли, һәмчинин һәјат шәраити бир-бириндән фәргләнән инсанлардыр. Онлар руһани инкишафын ајры-ајры мәрһәләсиндәдирләр. Ола билсин, бәзиләри Падшаһлыг Залына биринҹи дәфә ҝәлир. Бәлкә дә, кимсә натигин хәбәрсиз олдуғу чәтин анлары јашајыр. Натигә динләјиҹиләрин һиссләринә тохуна биләҹәк сөзләрдән гачынмаға нә көмәк едәр?

Павелин Титуса вердији мәсләһәтә мүвафиг олараг ‘һеч кимә ифтира атмамағы, мүлајим олуб, бүтүн инсанлара там һәлимлик ҝөстәрмәји’ гаршына мәгсәд гој (Тит. 3:2). Башга иргдән, милләтдән олан вә ја фәргли дилдә данышан инсанлары алчалдан сөзләрдән истифадә едәрәк бу дүнјаны тәглид етмә (Вәһј 7:9, 10). Јеһованын тәләбләрини чәкинмәдән сөјлә, онлара риајәт етмәјин мүдрик һәрәкәт олдуғуну ҝөстәр, лакин Јеһованын јоллары илә там јеримәјәнләрә алчалдыҹы сөзләр демә. Бунун әвәзинә һамыны Аллаһын ирадәсини дәрк етмәјә вә Ону разы салан ишләри ҝөрмәјә тәшвиг ет. Вердијин мәсләһәтә хош вә сәмими тәриф сөзләри гат. Гој һамымызын бир-биримизә гаршы дујмалы олдуғумуз гардаш мәһәббәти сөзләриндә вә сәсинин тонунда өз әксини тапсын (1 Салон. 4:1-12; 1 Пет. 3:8).